Διαβάζουμε για εγκατάλειψη βρεφών, για παιδιά που μεγαλώνουν σε ιδρύματα, για το θεσμικό πλαίσιο των υιοθεσιών που παραμένει ακόμα άκαμπτο, για το trafficking ανηλίκων και τα ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα. Τα ζητήματα που αφορούν παιδιά είναι αμέτρητα.
Όμως, τα βρέφη και τα παιδιά που μεγαλώνουν με τους βιολογικούς τους γονείς ή τον έναν από τους δύο, στο σπίτι τους, πόσο ασφαλή είναι;
Τα στοιχεία παραμέλησης και κακοποίησης παιδιών στην Ελλάδα είναι καταπέλτης στη συνείδηση της ελληνικής οικογένειας αλλά και της ελληνικής παιδείας και πρόνοιας, αν η τελευταία έχει συνείδηση. Σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, 8 στα 10 παιδιά έχουν υποστεί σωματική ή ψυχολογική βία και 1 στα 20 έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση με σωματική επαφή (1 στα 10 χωρίς), ενώ η συχνότητα έκθεσης τους σε τέτοια φαινόμενα ξεπερνάει κατά πολύ τη μία φορά ανάλογα με το φύλο, την ηλικία και την περιοχή.
Όλα τα παραπάνω έχουν κοινό παρονομαστή και δεν είναι άλλος από τη μη αποτελεσματική και απαίδευτη κοινωνία μας σε ποικίλα και πολύ βασικά ζητήματα. Δηλαδή εμάς.
Μια θεμελιώδης λύση για τον περιορισμό φαινομένων σωματικής και ψυχολογικής βίας κατά των παιδιών στο σπίτι, αλλά και ενάντια στην εγκατάλειψη τους, αφορά στη διαπαιδαγώγηση του ατόμου από πολύ νωρίς ώστε να κατανοήσει βιωματικά την έννοια του σεβασμού και της αλληλεγγύης αποκτώντας σταδιακά και συστηματικά, τα απαραίτητα εφόδια ενός υγιούς ατόμου, το οποίο στο μέλλον θα γίνει πιθανόν και γονιός. Η παιδεία πρέπει να προσαρμοστεί επιτέλους στις ανάγκες της εποχής και να προστατεύει τα παιδιά της και την κοινωνία.
Αν επενδύαμε σε νέες δομές εκπαίδευσης με την στενή συνεργασία ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, ειδικών σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, ειδικών σε θέματα χρήσης του διαδικτύου κ.α., θα δημιουργούσαμε πολύ πιο μορφωμένα και ισορροπημένα άτομα, οικογένειες και κατ' επέκταση κοινωνία και χώρα.
Θα είχαμε πολλές πιθανότητες να εντοπισθούν και να αντιμετωπισθούν έγκαιρα αλλά και υποχρεωτικά ψυχικές και ψυχιατρικές νόσοι, παραβατικότητα και οτιδήποτε άλλο κρίσιμο για τη ζωή ενός ατόμου και των γύρω του όχι μόνον για να προλάβουμε αποτρόπαιες εγκληματικές πράξεις αλλά και για να ζούμε ποιοτικότερα.
Εκτός από την πασιφανή λύση της ειδικής εκπαίδευσης και της πρόληψης, μια λύση κατά των φαινομένων βίας, εγκατάλειψης κι άλλων πρακτικών κατά των παιδιών, είναι η ενδυνάμωση των νομικού πλαισίου και η πιστή εφαρμογή του.
Αν σε κάποιον τομέα οι νόμοι πρέπει να είναι πραγματικά πολύ σκληροί και καθολικοί, δεν είναι άλλος από την προστασία και την υποστήριξη των ανηλίκων. Ένα κακοποιημένο παιδί είτε ψυχικά, είτε σωματικά δεν αποκτά μόνον ποικίλα προβλήματα ψυχικής υγείας στην παιδική του ηλικία, αλλά θα τα κουβαλά πάντα και στην ενήλικη ζωή του με άγνωστες συνέπειες για το ίδιο και τους άλλους.
Το σημαντικό με τις νέες δομές εκπαίδευσης και το ισχυρό νομικό πλαίσιο δεν είναι μόνον ότι θα προλαμβάνει φαινόμενα κακοποίησης και εγκατάληψης ανηλίκων, αλλά θα ενισχύει συνολικά τα άτομα προάγοντας έτσι μια κοινωνία πιο ανεπτυγμένων πνευματικά ανθρώπων.