Με χαρτζιλίκι αντί για μισθό, όχι δε μπορείς να ζήσεις. Μπορείς να επιβιώσεις για ένα διάστημα και μόνο αν είσαι τυχερός και έχεις την ηθική και οικονομική συμπαράσταση της οικογένειάς σου.
Εν έτει 2016 είναι ασφυκτικό να ζεις και να εργάζεσαι στην Ελλάδα.
Το να είσαι, όμως, νέος που ψάχνει για δουλειά και να προσπαθείς να εισέλθεις στην αγορά εργασίας είναι εφιάλτης. Βουτιά σε θάλασσα με καρχαρίες! Στερείσαι πρακτικά το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, στερείσαι το δικαίωμα στην ανεξαρτησία και στην αυτονομία. Ουσιαστικά, περιορίζεις τις επιθυμίες και τα όνειρά σου.
Εξ ου και οι 430.000 οικονομικοί μετανάστες από το 2008 μέχρι σήμερα. Μετανάστευση και φτώχεια βιώνει η Ελλάδα. Μέσα σε μη αξιοπρεπείς συνθήκες για ευρωπαϊκό κράτος, οι νέοι Έλληνες καλούνται να ανακαλύψουν, να δημιουργήσουν και να παράξουν. Όσοι μένουν ακόμα στη χώρα. Όσοι, δηλαδή, δεν επέλεξαν (ακόμα) να φύγουν ή δεν έχουν τη δυνατότητα και τα προσόντα να το κάνουν.
Υπό το βάρος της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας και μέχρι να βρει η χώρα ένα νέο βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο, οι σημερινοί 25άρηδες έχουν κατατροπωθεί.
Αντί η Πολιτεία να προσπαθεί να στηρίξει την ανάπτυξη της χώρας στις δεξιότητες, τα πτυχία και την ορμή της νέας γενιάς, τους καταδικάζει σε «αναγκαστικά έργα», φθηνής παραγωγής. Από τη γενιά των 700 ευρώ το 2010, περάσαμε στη γενιά των 500 ευρώ και τώρα για πρώτη φορά το 2016 αναδύεται η γενιά των 250 ευρώ στην πλήρως απορυθμισμένη αγορά εργασίας.
Έχεις δουλειά; Τυχερός είσαι! Τι είδους δουλειά, όμως; Σε τι είδους φρικτό συμβιβασμό εξωθείσαι;
Σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» 2016 για πρώτη φορά στην σύγχρονη εργασιακή μας ιστορία οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης (51,50%) τη διετία 2015 - 2016 έχουν ξεπεράσει αυτές της πλήρους απασχόλησης (48,50%). Την ίδια στιγμή, κατά το 1ο τρίμηνο 2016, στις χώρες μέλη της ΕΕ το ποσοστό των απασχολούμενων με μερική απασχόληση στο σύνολο των εργαζομένων είναι 22,2%.
Μόνο τον Σεπτέμβριο του 2016, οι έξι στις δέκα θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν είναι μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Κι αυτό τυπικά γιατί στη σύγχρονη εργασιακή ζούγκλα οι εργαζόμενοι απασχολούνται για πολύ περισσότερες ώρες ή ημέρες απ' ότι καταγράφεται επίσημα. Οι ανεπαρκέστατοι δε έλεγχοι του Υπουργείου Εργασίας («Ανεργίας» θα ταίριαζε καλύτερα) διαμορφώνουν ένα σκηνικό απόλυτης εκμετάλλευσης από πολλούς εργοδότες.
Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας στον ιδιωτικό τομέα 126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ (!). Συνολικά 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μεικτά.
Από τα στοιχεία του ΙKA δε, προκύπτει ότι:
- Ο μέσος μεικτός μισθός για τους 527.299 επίσημα ασφαλισμένους με καθεστώς μερικής απασχόλησης είναι 397,81 ευρώ (για 230.849 άνδρες) και 407,05 ευρώ (για 296.450 γυναίκες).
- Αντίστοιχα, ο μισθός για 33.088 νέους εργαζόμενους ανέρχεται περί τα 293 ευρώ για τους άνω των 29 ετών και 255 ευρώ για τους κάτω των 29 ετών.
Η αναχρονιστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης στηρίζεται στον κρατισμό της δεκαετίας του '80. Θέλει το κράτος να επιβάλλεται πάνω στην οικονομία. Επειδή η ιδεοληψία τους δεν αποδέχεται το καπιταλιστικό σύστημα, αφήνουν την αγορά στη μοίρα της. Ό,τι χειρότερο δηλαδή.
Η «γονατισμένη» οικονομία σηκώνει στις πλάτες της το κομματικό κράτος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το «κομματικό» λίπος διορίζεται σε θέσεις και οργανισμούς με μισθούς τουλάχιστον επταπλάσιους από τα 250 ευρώ, που ένας νέος εργαζόμενος εισπράττει για μια part-time εργασία. Ο οικονομικός κύκλος «αδυνατίζει», οι επιχειρήσεις κλείνουν και οι μισθοί τείνουν στο ελάχιστο. Αλλά αυτοί έχουν κηρύξει τον ανένδοτο στο νεοφιλελευθερισμό... πέρα βρέχει!
Δεν τους νοιάζουν ούτε οι συνθήκες εργασίας, ούτε η εκ περιτροπής εργασία που θίγει τα δικαιώματα των εργαζομένων, ούτε οι προσβλητικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αμοιβές.
Στη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς αποτελεί κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση η μείωση του κατώτατου μισθού (δεν τον αύξησε ο Σκουρλέτης τελικά;). Όσο διαρκεί το «πολιτικό» μπρα-ντε-φερ, η πραγματικότητα τούς έχει ξεπεράσει.
250 ευρώ μισθός δείχνουν τα στοιχεία για σύμβαση μερικής απασχόλησης, που στην πράξη είναι πλήρους απασχόλησης και με υπερωρίες.
Ο δρόμος για τον σοσιαλισμό του Τσίπρα και του Κατρούγκαλου είναι στρωμένος με φτώχεια και μιζέρια για τους νέους. Μισθοί Βουλγαρίας και φόροι Γερμανίας. Αριστερός Νεοφιλελευθερισμός δηλαδή.