Η συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Νίκο Χατζηνικολάου ήταν άκρως αποκαλυπτική της αδυναμίας του αρχηγού της ΝΔ να κατανοήσει την πραγματικότητα και τις δυνάμεις που την ορίζουν. Οι αντιφάσεις του συγκλονιστικά αμοραλιστικές αφού μοναδικός στόχος είναι η εξουσία, η οποιαδήποτε εξουσία. Πιέζει την κυβέρνηση να δεχτεί την συμφωνία με τους δανειστές χωρίς να θέτει όρια. Μάλιστα η αδερφή του Ντόρα Μητσοτάκη - Μπακογιάννη μας άφησε άναυδους ζητώντας να ποινικοποιηθεί η καθυστέρηση της συμφωνίας. Όταν όμως μετά το Eurogroup είδαμε το προσύμφωνο της δεύτερης αξιολόγησης, η ΝΔ χαρακτήρισε τους όρους του προσυμφώνου επώδυνους για τα ελληνικά συμφέροντα!
Το πρόβλημα για το νέο αρχηγό είναι ότι έχει τοποθετήσει τις απόψεις του σε διάφορα κλειδωμένα κουτάκια. Θα τολμούσα να πω, ότι έχουμε ένα χαρακτηριστικό δείγμα δεξιού δογματισμού. Θα μειώσει την φορολογία των επιχειρήσεων, δηλώνει συνεχώς. Θεωρεί ότι με ένα τέτοιο μέτρο, αυτομάτως οι ελληνικές επιχειρήσεις θα γίνουν ανταγωνιστικές αφού τα προϊόντα και οι υπηρεσίες θα γίνουν ελκυστικότερα από άποψη τιμής. Θα πετάξουν μόνα τους και θα προσγειωθούν στα ράφια των ευρωπαϊκών καταστημάτων; Δεν το καταλαβαίνει ο αρχηγός. Δεν καταλαβαίνει ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανταγωνιστεί τις χώρες εντάσεως εργασίας.
Δε μπορεί να καταλάβει ότι ο χαρακτήρας των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών για να γίνει ανταγωνιστικός, χρειάζεται επανασχεδιασμό, με έμφαση στην καινοτομία και την προστιθέμενη αξία, είτε πρόκειται για προϊόντα του αγροτοδιατροφικού τομέα, είτε για τουριστικές υπηρεσίες. Δεν μπορεί να καταλάβει, ότι ακόμα και οι μεγάλες, για τα ελληνικά δεδομένα επιχειρήσεις, είναι μικρές στην παγκόσμια κλίμακα και χρειάζονται την κρατική αρωγή στις εξαγωγές και στην έρευνα. Είναι εγκληματικό λάθος να καταργείς, όπως έκαναν επί Σαμαρά - Βενιζέλου, ινστιτούτα έρευνας, όπως για παράδειγμα το ΙΓΜΕ (Γεωλογικές και Μεταλλευτικές Έρευνες) που διασφάλιζε την ορθή εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και την προστασία του περιβάλλοντος. Εδώ δεν είναι η Χιλή του Πινοσέτ να στήνεις εργοστάσια και νταμάρια όπου γουστάρεις, διότι αυτή η χώρα έχει πολύτιμη και ιστορική προίκα που είναι τεράστιο κεφάλαιο για τον τόπο.
Και πού θα βρει ο κ. Μητσοτάκης τα δημόσια έσοδα που θα χαθούν από τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων; Ζορίστηκε λίγο, αλλά τελικά μας το είπε. Θα γίνουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και περιορισμός του δημοσίου τομέα. Έτσι λέγονται οι απολύσεις. Και τι συνέπεια θα έχουν για την ύφεση αυτές οι κινήσεις, αφού εξ αντικειμένου θα έχουμε βίαιη βύθιση της ήδη περιορισμένης ζήτησης; Δεν γνωρίζει, ούτε μπορεί να το υπολογίσει. Δεν γνωρίζει το χρόνο ωρίμανσης και τις συνέπειες στη ζήτηση, αλλά το κουτάκι που έχει στο κεφάλι του λέει να το κάνει! Το αν οι ευτυχείς από τη μείωση του φόρου μαγαζάτορες δεν σταυρώνουν πελάτη, επειδή δεν θα υπάρχει στους πελάτες τους διαθέσιμο εισόδημα, δεν το έχει υπολογίσει. Τέτοιο κουτάκι, δεν υπάρχει στο κεφάλι του κ. Μητσοτάκη.
Να του χαρίσω μια ιστορία που αν θέλει να την διασταυρώσει, ας ρωτήσει τη μεγάλη αδερφή του. Το 2003 σε μια επίσκεψη στην Ιαπωνία συνοδεύοντας τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη με υπουργικό κλιμάκιο και 250 επιχειρηματίες, έτυχε σε ένα δείπνο να κάτσω δίπλα στον εμπορικό ακόλουθο της Πορτογαλίας. Στην κουβέντα έμαθα ότι στο εμπορικό τμήμα της πορτογαλικής πρεσβείας εργάζονται 17 άτομα για την προώθηση των πορτογαλικών προϊόντων στην Ιαπωνική αγορά. Κάποια στιγμή που βρέθηκα με τον Έλληνα εμπορικό ακόλουθο, ρώτησα, για να έχω σύγκριση, πόσα άτομα εργάζονται στην δική μας πρεσβεία για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων. Η απάντηση ήταν μονολεκτική. Ένας! Υπάρχει κουτάκι που να λέει ότι χρειαζόμαστε ειδικούς στις πωλήσεις και στις εξαγωγές σε κάθε πρεσβεία χώρας με μεγάλη αγορά; Δεν υπάρχει και για να είμαι ειλικρινής, δεν υπήρξε ποτέ.
Ξοδέψαμε το εθνικό κεφάλαιο και όλα τα δάνεια. Η χώρα χρεοκόπησε. Και εκείνοι που έχουν, σχεδόν όλο το μερίδιο ευθύνης για αυτήν την κατάληξη, μας ζητούν να τους εμπιστευτούμε πάλι για να αλλάξουν τα πράγματα, χωρίς να μας παρουσιάζουν ρεαλιστικές προτάσεις και νέες ιδέες. Οι συλλογικότητες όλων των κομμάτων έχουν αδυνατίσει και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν μηδενιστεί. Ο αρχηγός και η παρέα του έχουν εύκολο έργο. Δεν χρειάζονται βαθιά επεξεργασμένες προτάσεις. Αρκεί και περισσεύει η πολεμική προς την εκάστοτε κυβέρνηση.