Το καλύτερο θα ήταν να σιωπήσουν. Το καλύτερο, το επωφελέστερο για κείνους, το φρονιμότερο, το σοφότερο. Ας άφηναν, στο κάτω-κάτω, την ίδια τη δικαστική απόφαση να δουλέψει, όσο γινόταν, για λογαριασμό τους. Και να σιωπήσουν. Και ο Καραμανλής, και η Μπακογιάννη, και ο Ρουσόπουλος, και ο Βουλγαράκης, όλοι τους. Να μην βγουν θριαμβολογούντες για την περί το Βατοπέδι «αθώωση». Ώστε να προκαλέσουν άγαρμπα το δημόσιο αίσθημα. Και να ξυπνήσουν μνήμες. Όχι και τόσο κολακευτικές, για τους ίδιους, μνήμες.
Για την ίδια την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, δεν μπορεί να πει κανείς πολλά. Αν δεν έχει εξειδικευμένη νομική κατάρτιση και, βεβαίως, πρόσβαση στους σχετικούς φακέλους. Αν δεν είναι σε θέση να πει τι ακριβώς αδιάσειστα τεκμήρια ενοχής απαιτούνται για τυχόν καταδίκη, πώς ανιχνεύεται η ύπαρξη «υποκειμενικού δόλου», πώς προσδιορίζονται οι «αμφιβολίες», τι ακριβώς ορίζει, εντέλει, η σχετική νομοθεσία. Και πώς αυτή καθοδηγεί ή και δεσμεύει την τελική απόφαση. Αν δεν μπορεί επίσης να εξηγήσει επακριβώς τη νομική αξία των βυζαντινών και τον οθωμανικών «χρυσόβουλων», σε συνδυασμό μάλιστα με τα ανάλογα «εθνικά συμφέροντα», τα θεωρούμενα (ορθώς;) ως ύψιστα, από την ελληνική Πολιτεία. Τα αναφερόμενα στους τίτλους ιδιοκτησιών και προνομίων των «ελληνορθόδοξων» Πατριαρχείων.
Το ζήτημα λοιπόν είναι και παραμένει αμιγώς πολιτικό. Και επ' αυτού χωρεί και κρίση και μνήμη. Την οποία μνήμη προκαλούν με τη στάση τους οι ως άνω αναφερόμενοι. Επ' αυτής λοιπόν έχουμε και λέμε:
*Είναι οι ίδιοι που, στην πορεία εξέλιξης της ιστορίας, είχαν χαρακτηρίσει την υπόθεση του Βατοπεδίου μέγα σκάνδαλο.
*Είναι ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής που είχε, δημοσίως, αναλάβει την «πολιτική ευθύνη» του σκανδάλου. Αρνούμενος, προφανώς, την ποινική ευθύνη για λογαριασμό της Κυβέρνησής του. «Δείχνοντας», ωστόσο, τους σήμερα αθωωθέντες εκπροσώπους της μονής ως «ανάξιους της αποστολής τους».
*Είναι λόγω παραγραφής των αδικημάτων (και μόνο) που το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο ανέκοψε, τον Ιανουάριο του 2011, την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο τριών υπουργών της Κυβέρνησης Καραμανλή. Κατά πως ζητούσε το πόρισμα της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής. Και ενέκρινε η Ολομέλειά της.
*Είναι ο ίδιος ο τότε Πρωθυπουργός που, πρόωρα, αυθαίρετα και πολιτικά άκομψα, έκλεισε τη Βουλή στις 8 Μαϊου του 2009, επικαλούμενος τον ευρω-προεκλογικό αγώνα. Για να μην ξανανοίξει ποτέ η Βουλή του 2007. Και να οδηγηθούν σε παραγραφή τα τυχόν ποινικά αδικήματα κυβερνητικών στελεχών της περιόδου 2004-2007.
*Είναι ο επόμενος Πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς που, δημοσίως και ονομαστικά, είχε αποδοκιμάσει δύο από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση πρώην υπουργούς. Και είναι επίσης σειρά στελεχών της ΝΔ που, σε ραδιόφωνα και σε κανάλια, «ενοχοποιούσαν» καθημερινά τους φερόμενους ως ηθικούς ή και φυσικούς αυτουργούς του σκανδάλου. Προκειμένου, προφανώς, να αποσείσουν τις σκιές από το σύνολο της παράταξής τους.
*Και είναι, τέλος, η ίδια η σημερινή δικαστική απόφαση, όπως και άλλες προηγηθείσες, που τεκμηριώνουν την κυριότητα της λίμνης Βιστονίδας, καθώς και των παράκτιων περιοχών, από το ελληνικό δημόσιο. Εκείνων δηλαδή που αντηλλάγησαν με άλλες «πρόσφορες» γαίες, έτσι ώστε να στοιχειοθετηθεί το σκάνδαλο...
Το καλύτερο λοιπόν θα ήταν να σιωπήσουν ο Καραμανλής, η Ντόρα, ο Ρουσόπουλος, ο Βουλγαράκης, όλοι τέλος πάντων όσοι σπεύδουν σήμερα να δηλώσουν δικαιωμένοι. Να σιωπήσουν, προκειμένου να μην κοντράρουν το δημόσιο αίσθημα. Να μην προσβάλουν τη νοημοσύνη των πολιτών. Και, προπάντων, να μην προκαλούν τη μνήμη τους...