Πριν γίνει οποιαδήποτε πρόταση, συζήτηση ή έστω και πρόχειρη αναφορά σε λύσεις πρέπει όλες οι πλευρές να είναι ειλικρινείς για τις προθέσεις τους. Ήτοι, η κυβέρνηση να πει σε εμάς την κοινωνία των πολιτών εάν αποσκοπεί σε μία εκλογική πελατεία 2.500 συμβασιούχων των οποίων τις συμβάσεις θα μετατρέψει (νομοθετικά;) από ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου ή εάν επιθυμεί την εκλογίκευση και εκσυγχρονισμό των δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας, διατηρώντας όμως τις θέσεις εργασίας των ατόμων που εργάζονται εκεί.
Αντίστοιχα, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μας πουν, ειλικρινά, εάν όντως επιθυμούν να εργαστούν σε αυτόν τον τομέα ή εάν αποσκοπούν στη μεταπήδηση σε διοικητικές υπηρεσίες εφόσον μετατραπούν οι συμβάσεις τους. Οι διοικήσεις των δήμων, οι οποίες φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για αυτήν την άθλια κατάσταση, πρέπει να αποφασίσουν εάν θέλουν να φορτωθούν άλλο ένα πάγιο έξοδο ή εάν επιθυμούν να προχωρήσουν σε καινοτόμες λύσεις όπως άλλωστε τους επιτρέπει η ισχύουσα νομοθεσία.
Η ειλικρίνεια μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών αλλά κυρίως προς τους φορολογούμενους πολίτες που από το υστέρημά τους καταβάλλουν φόρους και δημοτικά τέλη με πρακτικά μηδαμινή ανταποδοτικότητα είναι κρίσιμη για την επίτευξη οποιασδήποτε λύσης. Αν δεν υπάρχει ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη, λέξεις άγνωστες στην ελληνική πολιτική σκηνή, λύση δεν θα υπάρξει και τα σκουπίδια θα αυξάνονται στους δρόμους μέχρι που θα φτάσουν στην πόρτα μας.
Μία λύση, μπορεί να είναι η σύσταση από τους εργαζόμενους μίας Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης (ΚοινΣεπ) Συλλογικής και Κοινωνικής Ωφέλειας, ακόμα και με τη σύμπραξη άλλων επιχειρήσεων που έχουν ως αντικείμενο δραστηριότητας την αποκομιδή απορριμμάτων, προκειμένου να εκμεταλλευτεί το νομοθετικό καθεστώς των ΚοινΣεπ που επιτρέπει στους ΟΤΑ να συνάψουν προγραμματικές συμβάσεις με τους Φορείς Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας για την εκτέλεση έργων και την παροχή υπηρεσιών. Μάλιστα προβλέπεται ακόμη και η δυνατότητα δωρεάν παραχώρησης μέσων που ανήκουν στους ΟΤΑ στις ΚοινΣεπ στα πλαίσια αυτών των προγραμματικών συμβάσεων.
Δεν είναι μία λύση εύκολη, ούτε διοικητικά ούτε πρακτικά, αλλά είναι η ευκαιρία των εργαζομένων να δείξουν σε εμάς την βαριά φορολογούμενη κοινωνία πως «παίρνουν πάνω» τους αυτό το βαρύ φορτίο, πως εννοούν πραγματικά όσα λένε για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών καθαριότητας στους πολίτες και ότι τέλος πάντων η κοινωνία δεν υφίσταται αυτή τη στιγμή αυτό το πλήγμα στην ποιότητα ζωής μόνο και μόνο για μία θέση στο δημόσιο.
Είναι μία λύση έντιμη και συμφέρουσα και για τους Δήμους, που δεν θα πρέπει να εμπιστευτούν έναν «άγνωστο» ιδιώτη επιχειρηματία, για την κυβέρνηση διότι βγαίνει από την δύσκολη θέση νομοθετικής ρύθμισης ενός θέματος «φωτιά» και φυσικά για τους εργαζόμενους που όχι μόνο δεν χάνουν τις θέσεις εργασίας τους, αλλά αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην διοίκηση μίας (δικής τους) επιχείρησης και συμμετέχουν και στα κέρδη αυτής.
Το μπαλάκι είναι στους εργαζόμενους, η αυτοδιαχείριση μπορεί να λειτουργήσει ή όχι; Τα παράπονα δεκαετιών των εργαζομένων μπορούν να εξαλειφθούν μονομιάς με την ανάληψη της διοίκησης από τους ίδιους. Και (γιατί όχι;) από αυτή τη διαδικασία να έχουν και αύξηση των εισοδημάτων τους ως κοινωνικοί επιχειρηματίες συγκριτικά με το μισθό που θα λάμβαναν ως δημοτικοί υπάλληλοι.