Στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή αντικείμενο ήταν κάποιες τροποποιήσεις στον αθλητικό νόμο, αλλά μονοπώλησε το ενδιαφέρον η τροπολογία για τους συμβασιούχους καθαριότητας του κ. Σκουρλέτη. Αντί να ζητήσει ένα συγγνώμη η κυβέρνηση που τα έκανε μούσκεμα με τη δημαγωγία της να υπόσχεται αντισυνταγματικές διατάξεις, κατέφυγε στο γνωστό της καταφύγιο: τον λαϊκισμό.
Το τι ακούστηκε από υπουργούς και βουλευτές δεν περιγράφεται. Όσοι δεν είναι μαζί της είναι με τα ιδιωτικά συμφέροντα, τα «σκλαβοπάζαρα» και τις «γαλέρες» του ιδιωτικού τομέα και τον μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού (καλά αυτό το τελευταίο δεν το είπαν, κάπου αλλού το έχω ακούσει...).
Τρεις παρατηρήσεις:
1. Στην ασπρόμαυρη πραγματικότητά τους υπάρχει μόνο ο νεοφιλελευθερισμός από τη μία και το κράτος πατερούλης από την άλλη. Δεν σκέφτονται ότι μπορούν να υπάρχουν συνέργειες των δύο όπως γίνεται σε όλα τα σύγχρονα κράτη. Το πρόβλημά τους (που δυστυχώς γίνεται και πρόβλημα της χώρας) είναι η ιδεολογική αντίθεση απέναντι σε οτιδήποτε δεν είναι κρατικό, εξ ου και την πληρώνει με τις πολιτικές τους μονίμως ο ιδιωτικός τομέας. Πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι σήμερα, για το καλό της κοινωνίας (ίσως όχι των συνδικαλιστών) οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι η βέλτιστη λύση, ώστε και σωστές υπηρεσίες να υπάρχουν και σε χαμηλό κόστος.
2. Να θυμίσω στην κ. Γεροβασίλη και στον κ. Σκουρλέτη που μίλησαν χθες στη Βουλή ότι η κυβέρνηση (στην οποία συμμετέχουν) είναι που πρέπει να ελέγχει αν τηρούνται οι κανόνες. Αν μιλάνε για συνθήκες «γαλέρας» αυτοί είναι υπεύθυνοι που δεν ασκούν τα καθήκοντά τους για να ελέγχουν αν τηρούνται οι κανόνες της αγοράς εργασίας ή όχι. Γι αυτό εξ' άλλου τους ψήφισε ο κόσμος και έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο στο οποίο μπορούν να κινηθούν, αντί να πετάνε εύκολα, αφοριστικά τσιτάτα.
3. Όταν έχεις ιδιωτικοποιήσει την ενέργεια, το νερό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια είναι τουλάχιστον φαιδρό να χρησιμοποιείς ως φύλλο συκής την αποκομιδή των σκουπιδιών όπου, αν μπουν ιδιώτες «θα έρθει το τέλος του κόσμου». Έχει χορτάσει από σανό ο κόσμος, δεν θέλει άλλο. Και βάζω στοίχημα ότι αν βάλει τον Σεπτέμβριο θέμα η τρόικα, η ρητορική περί «γαλέρας» θα αλλάξει και θα ακούμε για το πόσο εποικοδομητικό ρόλο μπορούν να παίξουν οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στα σκουπίδια! Ουαί υμίν...
Πρέπει επιτέλους να γυρίσουμε σελίδα. Η χώρα, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει παρακάτω. Να αφήσουν τους εύκολους λαϊκισμούς που ικανοποιούν τους πελάτες τους και να κοιτάξουν την κοινωνία, τους ανέργους, τους νέους όλους αυτούς που δεν είναι κοντά στα αυτιά της εξουσίας και δεν θα έχουν ποτέ την τύχη να διαβούν την πόρτα του Μαξίμου.