Στις μεγάλες οικογένειες είναι πολύ συχνό φαινόμενο να έχεις ξαδέλφες με το ίδιο μικρό όνομα, συχνά με διαφορετικό επίθετο, που, αν και δεν μοιάζουν σε όλα, εν τούτοις έχουν μια αναγνωρίσιμη κοινή «οικογενειακή αύρα».
Από το 1ο Μνημόνιο κι έπειτα, μας κυβερνά μια ολόκληρη δυναστεία από συνονόματες ξαδέλφες: η δυναστεία των ξαδελφών ΤΙΝΑ (There Is No Alternative ή, επί το ελληνικότερον, «Δεν Αποφασίζω Διότι Δεν Υπάρχει Επιλογή» -ΔΑΔΔΥΕ). Με χρονολογική σειρά, πρώτα γνωρίσαμε την ΤΙΝA. Παπανδρέου, μετά την ΤΙΝΑ Σαμαρά- Βενιζέλου (προσωρινώς και με τρίτο επίθετο Κουβέλη) και πιο πρόσφατα τη νεότερη ΤΙΝΑ Τσίπρα-Καμμένου. Την ίδια ώρα, καραδοκούσαν κάπου στη σκιά και η Δραχμο-ΤΙΝΑ Λαφαζάνη με την ξαδέλφη της από το εξωτερικό TINA-Grexit.
Τι κοινό έχουν τα κορίτσια; Μια απ' ευθείας καταγωγή από την πρώτη διάσημη ΤΙΝΑ M. Thatcher. Εκείνη η ΤΙΝΑ ήταν τόσο προσκολλημένη στο σλόγκαν There Is No Alternative, ώστε μια από τις πρόσφατες βιογραφίες της έχει την ΤΙΝΑ για υπότιτλο... (από την ομιλία της το 1980 με αφορμή το UN Decade for Women). Την ουσία του σλόγκαν την περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο ο καθόλου αξιομνημόνευτος πρωθυπουργός της Ινδίας Narashinha Rao -που διαδέχθηκε την Ιντίρα Γκάντι το 1982, όταν με αφοπλιστική ειλικρίνεια είπε ότι «είναι ευκολότερο, ξέρετε, να πάρεις μια απόφαση όταν δεν απομένουν πλέον άλλες επιλογές». Η διαφορά με τη γιαγιά ΤΙΝΑ Thatcher είναι ότι εκείνη έλεγε πως δεν υπάρχουν άλλες επιλογές επειδή ήθελε να υλοποιήσει μια συγκεκριμένη άποψη για το τι πρέπει να γίνει, μια άποψη στην οποία η ίδια πίστευε βαθύτατα. Δεν είπε ποτέ ότι «δεν προλαβαίνει», ούτε ότι δεν μπορεί. Και σε καμία περίπτωση δεν επικαλέστηκε την ΤΙΝΑ για να αιτιολογήσει πολιτικές στις οποίες ΔΕΝ πίστευε.
Η ΤΙΝΑ της Συμφωνίας του 2015 είναι μια ΤΙΝΑ σε fast forward. Διότι ενώ υπήρχαν κάποιες διαθέσιμες επιλογές πολιτικής τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατάφερε να εξαντλήσει μεθοδικά και με μπρίο κάθε χρονικό περιθώριο. Έτσι, αντί να γυρίσουμε σελίδα και να ξεφύγουμε από την οικογένεια που μας καταδυνάστευε δια της υποκρισίας, της αδράνειας και -εν τέλει- της αποτελμάτωσης, εμείς μείναμε στα ίδια. Καθώς μάλιστα απερχόταν, η ΤΙΝΑ Σαμαρά-Βενιζέλου μας σύστησε αμέσως την νέα debutante ΤΙΝΑ Τσίπρα-Καμμένου, που έκανε την μεγαλοπρεπή εμφάνιση καλοκαιριάτικα στη σκηνή από τα αριστερά.
Μετά αυτή την μεγάλη κοινοβουλευτική επιτυχία του Ξαδελφάτου ΤΙΝΑ, το παλιό πολιτικό σύστημα ήδη ετοιμάζει νέες συνέχειες στο έργο: Η τελευταία Τίνα μεταμορφώθηκε σε Εκλογο-ΤΙΝΑ. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση: θα γίνουν εκλογικά καλλιστεία μήνα Σεπτέμβριο για να διαλέξει ο ψηφοφόρος (όπως παλιότερα ο Πάρις) ποια ΤΙΝΑ είναι η ομορφότερη ή η λιγότερο αποκρουστική.
Τι μας σερβίρει το προεκλογικό τοπίο; Δυστυχώς μας θυμίζει πως το σόϊ ΤΙΝΑ έχει κι άλλα γνωστά -και μη εξαιρετέα- μέλη. Στην σκηνοθεσία των κομματικών καλλιστείων, την κάθε ξαδέλφη TINA θα συνοδεύει απαραιτήτως σε παθιασμένο Paso doble ένας αρρενωπός ξάδελφος. Τον φαντάζομαι οπωσδήποτε με θεληματικό πηγούνι και με ευκολία στις υποσχέσεις- κάτι σαν κατοπτρική αντανάκλαση της Τίνας. Είτε με μουστάκια, είτε με baby-face το παιχνίδι της γοητείας είναι το ίδιο. Ακολουθεί πιστά τη συνταγή του παππού Ανδρέα: τον λαϊκισμό των υποσχέσεων.
Κοιτώντας, λοιπόν, τον ξάδερφο διαπιστώνουμε ότι τίποτε δεν είναι προεκλογικά αδύνατο: μέσα στις τρεις εβδομάδες που έρχονται (και αυστηρά ως τις 20 Σεπτεμβρίου) δεν θα υπάρχει καμιά μνημονιακή ακρότητα που να μην μπορεί να αναθεωρηθεί, κανένα ισοδύναμο που δεν είναι πανέτοιμο να κατατροπώσει τους «σκληρούς θεσμούς», καμιά ηρωϊκή στάση που δεν θα επιδειχθεί, καμιά ακροβατική φιγούρα που δεν θα δοκιμαστεί στην πίστα. Το μεγάλο ΟΧΙ του Ιουλίου θα μετατραπεί με πεποίθηση (και το θεληματικό πηγούνι προτεταμένο) σε πολλά μικρά ΝΑΙ σε κάθε αίτημα από κάθε κόμμα και από κάθε ομάδα. Όσες Τίνες είχαμε προεκλογικά, τόσες ηρωικές ακηδεμόνευτες "αντρίκιες" στάσεις θα έχουμε ως την ημέρα των εκλογών.
Και μετά;
Μα είναι σαφές: όλες οι παλαιοκομματικές Τίνες μαζί - σύσσωμο το ξαδελφάτο - προλειαίνουν την συνάντηση με την τελευταία - και αποκρουστικότερη όλων: την Τίνα-4 (αγνώστου προσώρας πατρός).
Εκτός και αν...
Όταν μια τηλεοπτική σειρά αρχίζει να επαναλαμβάνεται, υπάρχει πάντα η δραστική λύση. Το μικρό εξάρτημα με την αποτελεσματική λειτουργία. Το τηλεκοντρόλ.
Λοιπόν, σαν αντίδοτο στην πληκτική επανάληψη ΤΙΝΑ, υπάρχει και το Ποτάμι. Επειδή ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.