Είναι Αύγουστος και βρίσκομαι στην Άνδρο, κάτι το οποίο συμβαίνει κάθε Αύγουστο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Και βρίσκομαι όχι απλά στην Άνδρο αλλά στο πανέμορφο Κόρθι της Άνδρου από το οποίο και κατάγομαι. Κάνω μπάνιο στην πιο γνωστή παραλία της περιοχής, «Στης Γριάς το Πήδημα» και εκεί συναντώ τον Λεωνίδα.
Ο Λεωνίδας Τσορτανίδης είναι μόλις 14 χρονών και είναι 2ος στην Ευρώπη στο Wind Surfing στην κατηγορία του.
Το Κόρθι έχει μία μακρά ιστορία και παράδοση στο άθλημα της ιστιοσανίδας ή Wind Surfing. Η θέση και τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά του Κορθίου το καθιστούν ένα από τα καταλληλότερα σημεία για να κάνει κανείς Wind Surf στην Ελλάδα και για αυτό τον λόγο το επισκέπτονται κάθε χρόνο τουρίστες από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για ένα παραθαλάσσιο χωριό στο οποίο το μελτέμι δεν σταματάει να φυσάει σχεδόν ποτέ ενώ παράλληλα ο όρμος πάνω στον οποίο βρίσκεται το χωριό είναι προστατευμένος από την τρικυμία.
Καλύτερα όμως ας αφήσουμε τον Λεωνίδα, ο οποίος ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα το 2009 σε ηλικία 8 ετών, να διηγηθεί την ιστορία του με το Wind Surf .
-Λεωνίδα, τι είναι που σου αρέσει σε αυτό το άθλημα;
-Αυτό που μου αρέσει είναι ότι κάνοντας Wind Surf ταξιδεύεις στην θάλασσα. Η αίσθηση που σου δίνει είναι ότι περπατάς πάνω στο νερό. Εξοικειώνεσαι με τη θάλασσα, μαθαίνεις να τη σέβεσαι και γνωρίζεις τη φύση. Μου αρέσει πολύ και ο στόχος μου προφανώς είναι να ασχοληθώ επαγγελματικά με το άθλημα. Είναι ένα άθλημα με το οποίο πιστεύω ότι θα έπρεπε να ασχολούνται περισσότεροι νέοι. Πρόκειται για ένα άθλημα που σχετίζεται άμεσα με την ναυτική παράδοση της Ελλάδας και είναι κρίμα να έχουμε δίπλα μας τόσο ωραία θάλασσα και να μην την αξιοποιούμε. Όποιος έχει ασχοληθεί με το Wind Surf δεν το έχει μετανιώσει.
-Πόσο καιρό προπονήθηκες για το Πανευρωπαϊκό και πως ένιωσες όταν ήρθε η διάκριση;
-Προπονήθηκα για το πρωτάθλημα όλο το χειμώνα. Έκανα προπονήσεις 6 φορές την εβδομάδα και για 3 ώρες κάθε μέρα. Όλη την χρονιά το Πανευρωπαϊκό ήταν ο στόχος μου και το περίμενα ανυπόμονα. Όταν ήρθε η διάκριση ένιωσα υπερηφάνεια. Ένιωσα μία ικανοποίηση, οι κόποι σκληρής δουλειάς είχαν ανταμειφθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ο τερματισμός του Λεωνίδα στο Πανευρωπαικό πρωτάθλημα Wind Surf 2015 που έλαβε χώρα στη Λετονία
-Τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις στον πρωταθλητισμό;
-Τους τραυματισμούς και τις καιρικές συνθήκες. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί ένας τραυματισμός μπορεί «να σε κρατήσει εκτός» για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όσο για τον καιρό, βρέξει χιονίσει πρέπει να είσαι μέσα και να κάνεις προπόνηση.
Ο Λεωνίδας Τσορτανίδης στο βάθρο του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος Wind Surf 2015
-Ποια είναι η σχέση σου με τον προπονητή σου;
-Ο Γιώργος είναι για εμένα ο δεύτερος πατέρας μου. Μεταξύ μας τα λέμε όλα και τον εμπιστεύομαι. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ όπως και ο Άκης Χρυσοχού και ο Νίκος Σκόρδος που είναι οι άλλοι δύο προπονητές μου. Τους αγαπάω πάρα πολύ και δεν θα τους αποχωριζόμουν ποτέ.
Ο Λεωνίδας Τσορτανίδης με τον προπoνητή του Γιώργο Φράγκο.
Συναντώ τον προπονητή του Λεωνίδα στο Κυπρί της Άνδρου όπου τα καλοκαίρια διατηρεί σχολή Wind Surf. Πρόκειται για τον διακεκριμένο και παγκόσμιας κλάσης αθλητή του Wind Surf Γιώργο Φράγκο. Προσωπικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο Κόρθι, θυμάμαι και το πανί του Γιώργου να πλέει στον Όρμο με οποιονδήποτε καιρό.
-Γιώργο, είσαι λίγο παλιότερος στο Wind Surf αλλά και στο Κόρθι. Πως ήρθε στο Κόρθι το Wind Surf ; Πως αναπτύχθηκε;
-Το Wind Surf στο Κόρθι ξεκίνησε με τα μαθήματα του Ναυτικού Ομίλου Κορθίου. Η πρώτη προπονήτρια που έκανε μαθήματα στον όμιλο ήταν η Ελίζα Χρυσοχού, αδελφή του Άκη Χρυσοχού. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα παιδιά να κάνουν Wind Surf στο Κόρθι. Ένα χρόνο μετά ήρθε στο Κόρθι ο Άκης Χρυσοχού που τότε ήταν Παγκόσμιος και Πανευρωπαϊκός πρωταθλητής στην κατηγορία νέων. Τότε ο Άκης ξεκίνησε να προπονεί πιο σοβαρά και τον χειμώνα δύο παιδιά από το χωριό, εμένα και το Νίκο Σκόρδο. Παράλληλα άρχισε να έχει συμμετοχές ο όμιλος σε Πανελλήνια πρωταθλήματα. Από τον πρώτο κιόλας χρόνο πήγαμε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων (κατηγορία mistral τότε) και βγήκα πρώτος εγώ και 3ος ο Νίκος Σκόρδος. Μετά άρχισα να φέρνω επιτυχίες με τον Άκη Χρυσοχού σαν προπονητή και συναθλητή ταυτόχρονα, ενώ ο Νίκος σταμάτησε τον ενεργό αθλητισμό και συνέχισε τα μαθήματα στον όμιλο. Και κάπως έτσι πριν 4 χρόνια κάναμε ένα αγωνιστικό τμήμα στο Κόρθι, καταφέραμε και μαζέψαμε περίπου 20 «πιτσιρίκια» από Αθήνα και Άνδρο και ξεκίνησαν οι διακρίσεις. Ο κόσμος βλέπει ότι ασχολούμαστε και τον χειμώνα, ενεργοποιείται και κάνει αθλητισμό. Έτσι φτάσαμε σε ένα πολύ υψηλό αγωνιστικό επίπεδο.
-Πες μας λίγα λόγια για την σχέση σου με τον Λεωνίδα.
-Ξεκίνησα να τον προπονώ προσωπικά όταν ήταν 9 χρονών. Κατάλαβα αμέσως ότι θα πάει μπροστά γιατί ήταν πολύ συνεπής για την ηλικία του, ήταν επαγγελματίας. Κάναμε ένα προπονητικό team με τον Άκη Χρυσοχού και τον Νίκο Σκόρδο και καταφέραμε αυτά τα αποτελέσματα. Αυτό που μου κάνει εντύπωση σε αυτόν τον αθλητή είναι ότι παρά τα 14 χρόνια του έχει τις γνώσεις που είχα εγώ στα 25 μου. Αυτό είναι πολύ αισιόδοξο και με πολύ προσπάθεια νομίζω θα πάει πολύ καλά.
-Πώς ένιωσες όταν ήρθε η διάκριση;
-Πρόπερσι ο Λεωνίδας μετά από πολύ σκληρή προπόνηση ήρθε στο Πανευρωπαϊκό 4ος από το τέλος. Γνωρίζαμε ότι οι απαιτήσεις είναι πάρα πολύ υψηλές και είχαμε πάει περισσότερο για να δούμε τους άλλους και να καταλάβουμε πως έπρεπε να προπονηθούμε. Τον επόμενο χρόνο πήγαμε στο Πανευρωπαϊκό και ήρθε 2ος. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περιμέναμε. Μετά από πολύ σκληρή προπόνηση περιμέναμε μία θέση μέσα στην πρώτη δεκάδα γιατί είναι φοβερό το επίπεδο. Τρέχουν περίπου 80 - 90 αθλητές από όλο τον κόσμο. Μετά πήγε στο Παγκόσμιο και πήρε την 5η θέση. Ήταν πολύ σημαντικός αγώνας γιατί πήγε χωρίς προπονητή με συμβουλές και βοήθεια από το τηλέφωνο. Το φετινό Πανευρωπαϊκό ήταν η κορύφωση.
Ξεκίνησε δύσκολα. Είναι πολύ εύκολο όταν είσαι σε πολύ καλό επίπεδο να κάνεις μία «έκρηξη» και να κερδίσεις αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να πας την επόμενη χρονιά γνωρίζοντας ότι ο στόχος είναι υψηλός και να κρατηθείς στις πρώτες θέσεις. Την πρώτη μέρα ήταν στη 18η θέση και μέρα με τη μέρα, με πολύ προσπάθεια και πολύ καλή ψυχολογία κατάφερε και το γύρισε. Ήρθε 2ος. Δεν υπάρχει άλλος αθλητής στο εξωτερικό που να είναι και δεύτερη χρονιά στο βάθρο της ίδιας διοργάνωσης.
-Τι δυσκολίες αντιμετωπίζετε;
-Το wind surf είναι ένα άθλημα που έχει όρια. Χωρίς χορηγούς είναι δύσκολο να πετύχεις ένα καλό αποτέλεσμα. Έχουμε μεγάλα κόστη εξοπλισμών και ταξιδιών. Αν καταφέρουμε και ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο πιστεύω ότι οι Ολυμπιακοί είναι πολύ κοντά και είναι ο στόχος μας.
Αυτή λοιπόν είναι η άλλη Ελλάδα. Αυτή που δεν την βλέπεις και δεν την ακούς καθημερινά. Είναι το μεράκι και το κέφι μερικών φωτισμένων ανθρώπων που με τα λιγοστά μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, δουλεύουν σκληρά και δεν επαναπαύονται παρά τις όποιες επιτυχίες και δεν σταματούν παρά τις όποιες αντιξοότητες. Θέτουν υψηλούς στόχους και δίνουν ένα τρομερό εφόδιο και ενδιαφέρον στους νέους ενός μικρού τόπου, δημιουργούν μία αξιόλογη παράδοση πρωταθλητισμού, εκμεταλλευόμενοι τα φυσικά πλεονεκτήματα του τόπου στον οποίο ζουν. Η στήριξη των ανθρώπων αυτών με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας μας, είναι απαραίτητη για να έχουν την συνέχεια και τις επιτυχίες που τους αξίζουν !