Από τις πρώτες κιόλας μέρες, μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διολίσθησε σε μία σειρά από σπασμωδικούς τακτικισμούς στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, με αποτέλεσμα την απομείωση της διαπραγματευτικής ισχύος της Ελλάδας μέσα σε τόσο κρίσιμες στιγμές.
Η «ενεργητική εξωτερική πολιτική», που ευαγγελιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στο προεκλογικό του πρόγραμμα καθώς και οι εξαγγελίες του Υπουργού Εξωτερικών για το ότι δηλαδή «η εξωτερική πολιτική θα πρέπει να στηρίξει και να υπηρετεί τη μάχη που θα δώσει η νέα κυβέρνηση σωτηρίας της χώρας για την ορθολογική διαπραγμάτευση...», πολύ γρήγορα αποτυπώθηκαν σε μία σειρά από απερίσκεπτες δηλώσεις, πρόχειρα και χωρίς συντονισμό ταξίδια καθώς και καιροσκοπικούς ελιγμούς της κυβέρνησης που λειτούργησαν αρνητικά για την εξέλιξη και την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης.
Έτσι, μέσα σε λίγους μήνες, η διεθνής αξιοπιστία της χώρας επλήγη. Σχέσεις εμπιστοσύνης που χτίστηκαν μέσα σε δεκαετίες, με πολύ κόπο και σκληρή δουλειά τραυματίστηκαν βαθύτατα. Παραδοσιακοί φίλοι δυσαρεστήθηκαν, διπλωματικές γέφυρες κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης ρηγματώθηκαν, δίαυλοι διπλωματικής επικοινωνίας απονευρώθηκαν. Θεμελιώδεις ιστορικές και στρατηγικές επιλογές της χώρας μας, όπως η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια τέθηκαν υπό αμφισβήτηση. Αποδυναμώθηκε δηλαδή και άλλο η χώρα την ώρα που είχε ανάγκη για στήριξη, ενώ ήταν ένα βήμα πριν την έξοδο από την ευρωζώνη.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τις επισκέψεις στην Ρωσία, οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν με στρατηγική λογική αλλά χρησιμοποιήθηκαν ως αντιδραστικός τρόπος άσκησης πίεσης στους δανειστές και το ΔΝΤ και μάλιστα σε μία κρίσιμη χρονικά καμπή της διαπραγμάτευσης. Η πρόχειρη «πυροτέχνημα- πρόταση» του υπουργού Εθνικής Άμυνας προς τις ΗΠΑ για συνεκμετάλλευση σε ποσοστό 70% προς 30% του φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Αιγαίο, η οποία λειτούργησε επιβαρυντικά για τη διεθνή εικόνα της χώρας.
Αρνητικές δηλώσεις με ευθείες βολές αλλά και υπονοούμενα υπουργών για τον ρόλο της Ελλάδας σχετικά με την μεταφορά παράνομων μεταναστών, ακόμη και τζιχαντιστών, από την χώρα μας προς την Ευρώπη δημιούργησαν τριγμούς στις σχέσεις μας με τους ευρωπαίους εταίρους μας και πυροδότησαν αρνητικές συζητήσεις ακόμη και για τη συμμετοχή μας στη Σένγκεν.
Η παράλογη νομοθετική ρύθμιση για ευνοϊκή μεταχείριση τρομοκρατών πλήγωσε τις σχέσεις μας με το Λονδίνο και πολύ βαθύτερα τις σχέσεις μας με την Ουάσιγκτον.
Σημαντικό είναι επίσης να υπογραμμιστεί, ότι κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση ζήτησε επανειλημμένως επίσημη ενημέρωση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο για θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας. Για την προβληματική συνεργασία με την Τουρκία σχετικά με το μείζον θέμα των μεταναστευτικών ροών από το τουρκικό έδαφος προς το ελληνικό έδαφος και της μη σωστής εφαρμογής των θεσμικών υποχρεώσεων της απέναντί στη χώρα μας, την πολιτική μας έναντι της fYROM, της Αλβανίας, του Κοσσόβου, τις εξελίξεις για το Κυπριακό και για άλλες σοβαρές εξελίξεις.
Δυστυχώς, βρεθήκαμε μπροστά σε κλειστές θύρες. Αν και η κάθε κυβέρνηση προκειμένου να διασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα με τον αρτιότερο τρόπο οφείλει να ακούει, να συνεννοείται και με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για τη χάραξη μιας πραγματικά αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση επέλεξε και σε αυτή την περίπτωση το δρόμο της «εκκωφαντικής» σιωπής. Και αυτό πρέπει να αλλάξει.
Κεντρική μας προτεραιότητά μετά τις εκλογές, στο πλαίσιο μίας σταθερής κυβέρνησης συνεργασίας με κορμό τη Νέα Δημοκρατία, είναι η επαναφορά στο δρόμο μίας υπεύθυνης εθνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Που δεν θα επηρεάζεται από την οικονομική και δημοσιονομική αδυναμία της χώρας και που πέρα από τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων και της εθνικής μας κυριαρχίας θα ενδυναμώσει τη διαπραγματευτική ισχύ της χώρας μας. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει με λόγο και ρόλο, ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε έναν κόσμο που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς.