Είναι οι εκλογές της Κυριακής οι πιο κρίσιμες για την χώρα και το μέλλον της, όπως μας λένε όλοι όσοι διεκδικούν (για μια ακόμα φορά) την ψήφο μας;
Είναι οι εκλογική αυτή μάχη η κρισιμότερη από την μεταπολίτευση, όπως φωνάζουν σχεδόν όλοι, με άλλη όμως λογική ο καθένας και διαφορετικά επιχειρήματα, συνήθως μάλιστα αντικρουόμενα;
Και αναρωτιέμαι κάτι τέτοιο, γιατί εδώ και 5-6 χρόνια κάθε λίγο και λιγάκι μαθαίνουμε ότι οι επόμενοι μήνες είναι οι πιο κρίσιμοι για την χώρα, η επόμενη εκλογική μάχη είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την κοινωνία μας.
Βέβαια, εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε ακούσει τα περί κρίσιμων μαχών από την μεταπολίτευση και μετά πολλές φορές, από διαφορετικούς πολιτικούς, από διαφορετικά κόμματα και με διαφορετικές αφορμές αλλά και δικαιολογίες.
Το αν τα πράγματα ήταν τόσο κρίσιμα όσο μας έλεγαν , δεν το επιβεβαιώσαμε ποτέ, αφού η χώρα υπάρχει ακόμα και η κοινωνία μας, έστω και με αυτές τις συνθήκες, υφίσταται. Έτσι λοιπόν, όταν ακούω τα περί κρίσιμων συγκυριών και επιλογών, κρατώ μικρό καλάθι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κρίσιμες οι εκλογές της Κυριακής . Είναι επίσης κρίσιμο το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο, μια και αυτό θα δώσει το στίγμα των επομένων κινήσεων. Αν δηλαδή αυτές θα είναι προς ενωτική κατεύθυνση ή προς κατεύθυνση «περιορισμού της συναίνεσης» κάτι που μπορεί μοιραία να μας οδηγήσει και πάλι σύντομα ή και άμεσα σε νέες (καταστροφικές πια για την χώρα) εκλογές.
Όμως πιστεύω ότι πιο κρίσιμη από την 20ή είναι η 21η Σεπτεμβρίου...Και λέω ότι είναι κρίσιμη η επόμενη των εκλογών, γιατί από εκείνη την μέρα και μετά θα αρχίσουν «τα δύσκολα».
Οι πολιτικοί ηγέτες, οφείλουν να δείξουν σε όλους εμάς τους πολίτες , που τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τα σκληρά αποτελέσματα της κρίσης, (μιας κρίσης για την οποία δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών αλλά δεν είμαστε και οι βασικοί υπεύθυνοι) πως μπορούν να συνεννοηθούν σε μια μίνιμουμ βάση.
Και όχι μόνον αυτό. Εκείνη την μέρα (και για τα επόμενα εικοσιτετράωρα) οι πολιτικοί ταγοί μας, θα δείξουν και θα αποδείξουν, αν ενδιαφέρονται για την χώρα και τα μέλλον της. Θα πρέπει να αποδείξουν ότι αδιαφορούν για τις προσωπικές τους προοπτικές, τα κομματικά συμφέροντα και τις ιδεολογικές αντιλήψεις (η αγκυλώσεις) τους και βάζουν πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας και κυρίως της κοινωνίας και όλων υμών των πολιτών.
Οι πολιτικοί μας, ανεξαρτήτως χρώματος και ιδεολογικής κατεύθυνσης, θα πρέπει να μας αποδείξουν πως έχουν όντως αντιληφθεί πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση για την χώρα. Πόσο πολύ χρειάζεται η εθνική συνεννόηση στην βάση όχι ιδεολογικών και άλλων κριτηρίων, αλλά στην βάση εθνικών στόχων.
Οι πολιτικοί ηγέτες, οφείλουν να δείξουν σε όλους εμάς τους πολίτες , που τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τα σκληρά αποτελέσματα της κρίσης, (μιας κρίσης για την οποία δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών αλλά δεν είμαστε και οι βασικοί υπεύθυνοι) πως μπορούν να συνεννοηθούν σε μια μίνιμουμ βάση. Όπως έκαναν πολλά κόμματα και πολιτικοί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οδηγώντας τις κοινωνίες τους στο να ξεπεράσουν πολύ γρήγορα τις επώδυνες κρίσεις που και αυτές αντιμετώπιζαν.
Η επόμενη μέρα των εκλογών θα αποδείξει αν οι πολιτικοί μας, παλιοί και νέοι στην ηλικία, αλλά και παλιοί και νέοι στα μυαλά και τις αντιλήψεις, μπορούν να ξεφύγουν από το στενό περίγυρο τους, που πολλές φορές τους οδηγεί σε τραγικά λάθη και να δουν το αύριο.
Να δουν με τα μάτια των πολιτών που ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, έστω και αν τελικά εκεί που βλέπουν κάποιο φως «στην άκρη του τούνελ» όλο και κάτι γίνεται (συνήθως και με την δική τους συμμετοχή) και το σκοτάδι ανακάμπτει.
Οι πολίτες ζητούμε αποτελέσματα. Η κρίσιμη λέξη για όλους εμάς που ζούμε στην χώρα είναι αποτελεσματικότητα. Λίγο μας ενδιαφέρουν, στην συγκεκριμένη στιγμή και φάση που βρίσκεται η χώρα οι όποιες ιδεολογικές αντιλήψεις απόψεις ή θέσεις του καθενός εκ των πολιτικών μας. Πόσο μάλλον για το προσωπικό τους μέλλον ή το μέλλον των κομματικών σχηματισμών των οποίων προΐσταται.
Η όσο το δυνατόν ευρύτερη λαϊκή και κοινοβουλευτική στήριξη υπάρξει σε μια νέα κυβέρνηση τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσουν οι αλλαγές που είναι αναγκαίο να γίνουν στην ελληνική κοινωνία, ώστε να μπορέσουμε να «απαλύνουμε» τα πολύ σκληρά μετρά που περιέχει το τρίτο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που ψηφίσαν πάνω από 220 βουλευτές, τεσσάρων κoμμάτων, ας μην το ξεχνάμε αυτό.
Και ας μην το ξεχνάμε γιατί αυτό δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει ένα μίνιμουμ συναίνεσης, ώστε τα επόμενα 2-3 χρόνια να μπορέσει η χώρα να κάνει τις αλλαγές που χρειάζεται και να προχωρήσει τρέχοντας μπροστά.
Το ίδιο διάστημα θα μπορούν και τα κόμματα να εκσυγχρονιστούν, να δουν τα πράγματα κάτω από νέο πρίσμα, να ανασυγκροτηθούν και αναδιοργανωθούν. Και έτσι, με νέα ή εκσυγχρονισμένα κόμματα, νέα σχήματα και ένα νέο, πιο δίκαιο, εκλογικό σύστημα , να οδηγηθούμε στις επόμενες εκλογές που θα κλείσουν οριστικά και τον κύκλο της οικονομικής κρίσης, (μαζί με τον κύκλο της μεταπολίτευσης). Και θα κατοχυρώσουν τον κύκλο των πολιτικών συνεργασιών, βάζοντας την χώρα οριστικά ανάμεσα στις χώρες του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού.
Η 21η λοιπόν Σεπτεμβρίου, είναι η κρίσιμη μέρα, η μέρα κρίσης για τους πολιτικούς μας. Η 21η Σεπτεμβρίου, ήμερα που η εκκλησία μας γιορτάζει τον προφήτη Ιωνά, ο οποίος μετά από 3 μέρες στην κοιλιά του κήτους όπου και ζητούσε συγχώρεση από τον Θεό, βγήκε στην ακτή ζωντανός, ίσως είναι και η μέρα που οι πολιτικοί μας πρέπει να αποδείξουν πως δικαιούνται να έχουν την συγχώρεση του ελληνικού λαού.