«Κατέθεσα ρεαλιστικό σχέδιο που όπως πίστευα και πιστεύω αποτελεί τον πιο ασφαλή δρόμο για τη διασφάλιση της οικονομίας και από το 2011 την ανάπτυξη για όλους και όχι για λίγους...Επειδή όμως πιστεύω βαθιά ότι αυτή την πολιτική χρειάζεται σήμερα η πατρίδα μας και επειδή η μόνη δύναμη που είχα ήταν η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες, ο μόνος υπεύθυνος και τίμιος δρόμος είναι ένας: Αναλαμβάνω την ευθύνη του αποτελέσματος και δρομολογώ τις διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου της ΝΔ».
Ο Κώστας Καραμανλής αποχώρησε από την προεδρία της ΝΔ το βράδυ της ήττας στο Ζάππειο στις 4 Οκτωβρίου 2009. Ο Καραμανλής περίμενε την ήττα αλλά «όχι το εύρος της», όπως μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα.
Οι δημοσκόποι και εκείνη της εποχή έκαναν λάθος. Η Ελλάδα είχε περάσει στον αστερισμό του «λεφτά υπάρχουν...». Την ίδια νύχτα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αντώνης Σαμαράς δήλωναν παρόντες στην κούρσα για την ανάδειξη του νέου προέδρου της παράταξης.
Μέσα σε ενάμιση μήνα έγιναν όλα. Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι «ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν κάνεις άλλα σχέδια...». Ο άνθρωπος «κλειδί» που έκρινε την έκβαση εκείνης της διαδρομής, είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Με την παρέμβασή του άλλαξε την «πίστα» της αναμέτρησης μεταφέροντάς την από το συνέδριο, όπου συμμετέχουν μόνο στελέχη του κόμματος, στα μέλη και τους φίλους της ΝΔ. Ακόμη θυμάμαι τις αφηγήσεις στελεχών της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής για το βάρος της ιστορικής απόφασης που ανέλαβε ο Δημήτρης Σιούφας. Για πρώτη φορά από το 1974 ο νεοδημοκράτης ψηφοφόρος είχε το δικαίωμα να ψηφίσει μυστικά στην κάλπη τον αρχηγό της επιλογής του. Οι υποψήφιοι περιόδευσαν ανά την Ελλάδα, οι εκπρόσωποί τους συγκρούονταν δημόσια στα κανάλια, και αυτή τη φορά η μάχη δεν ήταν κρυμμένη μόνο στις συναντήσεις των στελεχών, δίνονταν στα καφενεία.
Το βράδυ της 21ης Νοεμβρίου του 2009 η Ντόρα έφθασε στη Ρηγίλλης έχοντας αναγνωρίσει το αποτέλεσμα. Αργά το βράδυ ο Σαμαράς διέσχιζε το πλήθος για να περάσει...
Στις αρχές του 2010 ο νικητής διέγραψε την ηττημένη και εκείνη ίδρυσε κόμμα. Δύο χρόνια μετά και ενώ η Ν.Δ. είχε ήδη χάσει ακόμη 22 βουλευτές της από τους οποίους προέκυψαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ο νικητής και η ηττημένη παραδέχθηκαν ότι ήταν υποχρεωμένοι να συμβιώσουν στη ΝΔ εμφανώς πιο έμπειροι...
Από εκείνη όμως τη διαδρομή τα κέρδη δεν είναι λίγα, με πρώτο και σημαντικό την ευρύτατη συμμετοχή των πολιτών. Από το Μάρτιο 2004 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2015 η ΝΔ έχει χάσει περίπου 1,5 εκ. ψηφοφόρους της. Η εκλογή της 22ης Νοεμβρίου είναι μεγάλη πρόκληση όχι μόνο για την παράταξη αλλά κυρίως και για όλους όσοι βλέπουν πως ο τόπος χρειάζεται μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης που θα δουλέψει για το αντίδοτο στην υπερφορολόγηση, για την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, που δεν θα ποινικοποιεί την προσπάθεια, την αριστεία και το κέρδος, που θα αξιολογεί την επίδοση και θα δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους με προσόντα.
Δεν καταφέραμε να μιλήσουμε αρκετά για την πολιτική όλες αυτές τις μέρες. Έχουμε όμως χρόνο μέχρι τις 22 Νοεμβρίου να ακούσουμε τους υποψηφίους και να μάθουμε τις θέσεις τους. Για εμένα το ερώτημα της 22ης Νοεμβρίου είναι διπλό:
-Θέλουμε η ΝΔ να αποτελέσει ισχυρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας με βάση τις αξίες της και τον κεντροδεξιό προσανατολισμό της; Η συμμετοχή των πολιτών θα απαντήσει σε αυτό. Ο πρώτος σοβαρός κίνδυνος που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η ενδεχόμενη απαξίωση της διαδικασίας. Τι σημασία θα έχει για την κοινωνία η αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ εάν στις κάλπες προσέλθουν μόνο λίγοι, οι συνήθεις κομματικοί;
-Ποιος θέλουμε να είναι ο εν δυνάμει πρωθυπουργός της κεντροδεξιάς και τι περιμένουμε να κάνει γι΄ αυτό; Η επιλογή των πολιτών θα καθορίσει τις εξελίξεις.
Ο δεύτερος σοβαρός κίνδυνος που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι να προσαρμόσουμε την επιλογή μας σε μια εκπροσώπηση που θα θυμίζει ολίγον Τσίπρα. Η εκπροσώπηση της κεντροδεξιάς στο ανώτατο αξίωμα πρέπει να είναι πρωταγωνιστική στην Ευρώπη λόγω δυνατοτήτων και άποψης και όχι ρόλου, οφείλει να είναι καθοριστική στο εσωτερικό λόγο πολιτικών θέσεων που θα μιλούν στη μεσαία τάξη που αφανίζεται, στους αγρότες που δεν περιμένουν τις επιδοτήσεις για να ζήσουν, στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, στους επιχειρηματίες των μικρομεσαίων που ματώνουν για να επιβιώσουν, στους άριστους που σπουδάζουν, και φεύγουν γιατί ξέρουν να διακρίνονται.
Ένα δεύτερο σημαντικό όφελος εκείνης της εκλογής του 2009 είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν για την επόμενη μέρα. Ο νικητής δεν έχει καμία δυνατότητα πλέον να διαγράψει τον ηττημένο. Και ο ηττημένος όσο ισχυρή και να είναι η επιρροή του, δεν έχει πιθανότητες πολιτικής παρέμβασης έξω από το «μαντρί». Οι σοβαρές χώρες έχουν σταθερό πολιτικό σύστημα, κόμματα με μακρά διαδρομή που μετεξελίσσονται, επιχειρούν να απαντήσουν στις ανάγκες των καιρών και συνεχίζουν.
Ωστόσο ο τρίτος κίνδυνος είναι ο κατακερματισμός της κεντροδεξιάς που θα επιτείνει την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δώσει αποτελεσματικές λύσεις. Και επ΄ αυτού οι πολίτες θα αποφασίσουν. Αρκεί να τους πείσουμε να συμμετάσχουν.