Από χτές ζούμε, μετά από εβδομήντα χρόνια, την προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Με όποιες ατέλειες και προσμείξεις. Η ελπίδα ζεί όχι πια στο προεκλογικό σύνθημα, αλλά στα μάτια των νέων παιδιων που πανηγυρίζουν στην Κλαυθμώνος. Tο πορτραίτο του Τσε, δίπλα το πανώ της Brigata Kalimera των Ιταλών εθελοντών, πιο πέρα το καινούργιο Γαλλικό τρίπτυχο "Espoir - Dignite' - Justice".
Θυμάμαι το τείχος του Βερολίνου, τούς Δίδυμους Πύργους. Δεν βλέπεις κάθε μέρα μια μεγάλη ιστορική πορεία στην αφετηρία της. Η Ελλάδα έχει αλλάξει για πάντα. Η μισή Ευρώπη πάλλεται, ή άλλη μισή τρέμει. Ο πλανήτης είναι καθηλωμένος.
Και τι να πρωτοκάνει μια αριστερή κυβέρνηση; Κάποια ανακούφιση στα θύματα της σαδιστικής οικονομικής βίας, φυσικά. Και αντίσταση στους εξωτερικούς εχθρούς που την επέβαλαν, εννοείται. Τι άλλο;
Ταράξτε μας στη Νομιμότητα
Να πω τι προσδοκώ εγώ; Νομιμότητα. Να μας ταράξουν στη νομιμότητα, που έλεγε ο Ηλιού. Τίποτε δεν περιγράφει καλύτερα τα χάλια της Ελλάδας από το ότι, το πρώτο καθήκον ενός κόματος με επαναστατικές ρίζες όταν έρθει στην εξουσία θα είναι να επιβάλει τους νόμους του αντιδραστικού κράτους.
Για παράδειγμα, να φέρει επι τέλους τη νομιμότητα στα μέσα μαζικής. Να κλείσει τα παράνομα κανάλια - για τα οποία ο Τσίπρας θυμήθηκε προ ημερών αυτά τα ίδια λόγια του Ηλιού - και να απαιτήσει αναδρομικά τις δεκαετίες των παχυλών τελών που οφείλουν. Και να κάνει εξονυχιστικούς λογιστικούς ελέγχους σε όλα τα ΜΜΕ, καθώς βέβαια και στις τράπεζες που τους δάνειζαν δισεκατομύρια λίγο πριν ζητήσουν κρατική ενίσχυση.
Να ακυρώσει τις παράνομες απολύσεις, φυσικά, όπως εκείνες τις εκδικητικές της ΕΡΤ - και, παρεμπιπτόντως, να δημιουργήσει μια δημόσια ραδιοτηλεόραση που να είναι άψογα ανεξάρτητη. Και βέβαια, για μακροχρόνιο προγραμματισμό να σκεφτεί: το BBC έχει 20,000 υπαλλήλους, πόσους χρειάζεται η δημόσια τηλεόραση μιας χώρας πέντε φορές μοκρότερης;
Να δώσει τέλος στο λαθρεμπόριο του πετρελαιου. Τα πετρελαιοφόρα φαίνονται από το φεγγάρι, τα βυτία βγάζουν μάτι στα σύνορα, το κατάφωρο σκάνδαλο αυτής της αιμορραγίας δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί επί αριστερής κυβέρνησης.
Να δώσει τέλος στην εξωσυνταγματική λειτουργία της αστυνομίας. Πού να αρχίσει κανείς: Συλληφθέντες, χωρίς προβολή αντίστασης, με πρησμένα πρόσωπα. Στοχευμένο, πισώπλατο σακάτεμα φωτογράφου σε διαδήλωση. Απρόκλητο ξυλοκόπημα μέχρι λιποθυμίας ακροατή μέσα σε αίθούσα δικαστηρίου, μπροστά στα μάτια - όλο κατανόηση - τριών δικαστών (δες άρθρο μου στην Αυγή, 26/9/11). Χρήση άμετρης και ασύμμετρης βίας και δολοφονικών ουσιών στις διαδηλώσεις - θυμάστε το καλοκαίρι του 2012, επί Παπουτσή; Τα ΜΑΤ σε ασκήσεις ακριβείας με διμοιρίες της Χρυσής Αυγής κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Ακρωτηριασμοί εν κρατήσει. Βασανισμοί κρατουμένων, κακοποιήσεις μεταναστών, πάκοι οι διαμαρτυρίες της Διεθνούς Αμνηστίας. Όλα αυτά καταγραμμένα φως-φανάρι σε φωτογραφίες, σε βίντεο, σε μαρτυρίες. Ή προφυλάκιση πέρα από το υπερβολικό νόμιμο όριο. Για να μην πάμε στα ναρκωτικά. Και τι κάνει η ηγεσία της αστυνομίας και το (ξεκαρδιστικά ονομαζόμενο) υπουργείο προστασίας πολίτη; (Αχ, μετονομάστε το αυτό το υπουργείο. Έτσι, για ξόρκι. Όπως τότε, με την ΕΣΑ.) Διατάζουν να γίνει ΕΔΕ, να τι κάνουν. Ένορκη διοικητικη εξέταση.
Είμαι περίεργος, έχει δεί ποτέ μάτι ανθρώπου τα συμπεράσματα κάποιας ΕΔΕ; Σε κάθε κοινοβουλευτικό πολίτευμα που ξέρω, την ΕΔΕ θα την αναλάμβανε η ίδια η Βουλή. Με τα χρόνια, καταλάβαμε όλοι τι εννοούν όταν λένε ΕΔΕ: Εννοούν "Ε, δε θα γίνει και τίποτα..."
Και βέβαια, προσδοκώ νομιμότητα στην δημόσια ζωή. Η αριστερά παραλαμβάνει ένα κράτος συνένοχο, κλεπταποδόχο, που κυρίαρχος σκοπός του ήταν να μην πιαστούν στα πράσσα οι κλέφτες πολιτικοί. Αυτό το κράτος πρέπει να επιτρέψει στη νομιμότητα.
Όταν μιλάω σε ξένους για την διαφθορά στην Ελλάδα, πολλοί μου λένε, "Ναι, μωρέ, και οι δικοί μας πολιτικοί διεφθαρμένοι ειναι." Και εγώ τότε κάθομαι και τους εξηγώ γιατί δεν πρέπει να το λένε αυτό. Είναι σαν ένας Γροιλανδός να μου κλαίγεται για το χιόνι - "Χιόνι, χιόνι, χιόνι, όπου και να γυρίσω χιόνι" - και εγώ να του απαντώ "Γιατί διαμαρτύρεσαι, και στην Ελλάδα χιονίζει." Εδώ δεν υπάρχει απλά διαφθορά, εδώ η διαφθορά είναι νόμος και λόγος ύπαρξης ενός κράτους. Διαφθορά με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινα θύματα, παρεμπιπτόντως (δες "Οι Τετρακόσιοι" στο TVXS).
Στην Αγγλία, ο πρών υφυπουργός περιβάλλοντος και δυο-τρεις βουλευτές φούσκωσαν λίγο τα έξοδά τους, και βρέθηκαν για χρόνια στη φυλακή. Θα εφαρμορθεί αυτή η νομιμότητα εδώ; Θα καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης Βενιζέλου; Θα ερευνηθούν οι λίστες και τα off-shore; Εξονυχιστικά τα πόθεν έσχες; Θα ρεύσει το ποτάμι μέσα στους σταβλους του Αυγείου που λέγονται αμυντικές προμήθειες; Θα πάνε μεγάλα και μικρά ονόματα στη φυλακή - έστω και αν αποδεκατισθούν κόμματα και οι ηγεσίες τους; Ή θα μείνουμε στον ένα, τον ατυχή Άκη που βρήκε να κρύψει τα κλεμμένα απέναντι από την Ακρόπολη;
Και οι πεπονόφλουδες
Τι άλλο; Ο Ηλίας Ηλιού, η γοητευτική και αξέχαστη αυτή προσωπικοτητα της αριστεράς, μας έχει αφήσει και μια άλλη πολύτιμη παρακαταθήκη: η ιστορία της ελληνικής αριστεράς, λέει, είναι απλή, θα μπορούσε να περιληφθεί όλη σε ένα πικρό ευθυμογράφημα με τίτλο "Ο Δρόμος με τις Πεπονόφλουδες". Δεν υπήρξε πεπονόφλουδα που έρριξε στο διάβα μας η ντόπια και η ξένη αντίδραση, και που πάνω της δε γλύστρησε η ελληνική αριστερά.
Ταράξτε μας στη νομιμότητα, λοιπόν. Και προσοχή πολλή στις πεπονόφλουδες.