Ετούτα τα Χριστούγεννα τα έχουμε ανάγκη. Για πολλαπλούς λόγους άντλησης προσδοκίας και δύναμης: Για τον Ελληνισμό που απειλείται∙ για την Ορθοδοξία που διώκεται στην Ανατολή∙ για εμάς τους ίδιους, που ο χρόνος βρίσκει χιλιάδες Έλληνες στην ανέχεια και την απελπισία.
Ας μπούμε, λοιπόν, στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Στο βαθύτερο νόημα της Γέννησης. Στον στοχασμό Εκείνου, ο οποίος με τον ερχομό του «νίκησε όλους τους πειρασμούς και μετουσίωσε τη σάρκα σε πνεύμα». Που κάθε εμπόδιο στη μαρτυρική του πορεία γινόταν αφορμή και ορόσημο νίκης. Κι ας συλλάβουμε τα ύψιστα νοήματα της Γέννησης, αυτά της ταπεινότητας, της εγκαρτέρησης, της αγάπης και της ειρήνης. Να συμπονέσουμε τον πένητα, να σεβαστούμε τον διπλανό μας. να φυσήξει νέος αγέρας στη ψυχή μας, να πάρει τα πάνω της η μικρή φλόγα του ανθρωπισμού μας. «Ο Χριστός δεν είναι το λιμάνι όπου αράζεις, είναι το λιμάνι απ' όπου ξεκινάς», υπερθεμάτιζε ο Καζαντζάκης, και δεν είχε άδικο.
Πώς όμως θα πρέπει να εορτάσουμε το θεϊκό γεγονός της Γέννησης; Πως θα πρέπει να προσεγγίσουμε, ως έμπνευση και ως πράξη, την εξανθρωπισθείσα ζωή και τον ένσαρκο λόγο του Θεού; Θα έλεγα, με επανατοποθέτηση της ζωής μας. Με αναστοχασμό και επανακαθορισμό των αξιών και των αντιλήψεων μας. Κυρίως: Με ταπεινότητα∙ με αποπομπή της άκρατης νέο - ειδωλολατρίας του καταναλωτισμού, ο οποίος μας κατακυρίευσε τις τελευταίες δεκαετίες ψυχή τε και σώματι. Πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τις ανθισμένες παγίδες της ζωής, εάν θέλουμε πραγματικά να βρισκόμαστε στον δρόμο του Θεανθρώπου.
Πρέπει να συγκρουστούμε με τον υλικό ευδαιμονισμό. Η «σάρκα» απομακρύνει από τον Θεό, ενώ το «πνεύμα» μάς φέρνει κοντά του. «Μικρός είναι ο γύρος της σάρκας, τελεύει γρήγορα» (Καζαντζάκης). Κανείς μας, βέβαια, δεν αρνείται τα αγαθά που προσφέρουν οι σύγχρονες κοινωνίες και που προάγουν το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων. Και η ζωή, έτσι όπως τη δημιούργησε και την καθόρισε ο Θεός, είναι τόσο γλυκιά που δεν γίνεται να την απαρνηθούμε. Ούτε να εκριζωθούμε απ' αυτήν. Όμως, θαρρώ, ότι επιβάλλεται να ανακαλύψουμε και πάλι το «μέτρο» και το «όριο» και να τα επαναφέρουμε στη ζωή μας.
Ας είναι λοιπόν τα φετινά Χριστούγεννα μια νέα αρχή, ενστερνιζόμενοι τη διδαχή του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη: «Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ν' ήμερος και να 'ναι άκακος. Λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα και Ανάσταση».