«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με ματώνει», λέει ο αγαπημένος ποιητής, αλλά και η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της ή τα δαγκώνει στο λαιμό, προσθέτει το σύγχρονο τραγούδι.
Τυχαίες φράσεις ή αληθινά λόγια γεμάτα πίκρα και κραυγές για ανεύρεση διαφυγής ή έστω μια χείρα βοηθείας από κάπου. Ίσως από κει που δεν περιμένει κανείς, με τρόπο που δεν περιμένει.
Μετά από πολλά ταξίδια, πραγματικά ή φανταστικά, αποφάσισα να βρω τους δικούς μου σταθερούς και ακλόνητους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα δεν θα με ματώνει και πως το δάγκωμά της θα το μετατρέπω σε γλυκό αγαπησιάρικο φιλί.
Έχοντας ως θεμέλιο την επιστήμη μου, σκέφτηκα ν' ανατρέξω στις πέντε αισθήσεις (όραση, όσφρηση, γεύση, ακοή, αφή). Αυτές που καθορίζουν τον υλικό κόσμο από τον άυλο. Αυτές που θέτουν αδιαμφισβήτητα κι ακλόνητα επιχειρήματα της κοινής λογικής του κόσμου μας.
Έτσι επιλέγω να εστιαστώ στα θετικά αυτής της χώρας που δεν επηρεάζονται από κανένα κοινό θνητό, ό,τι αξίωμα και να 'χει, όσο κι αν την αγαπάει ή τη μισεί.
Βάσει λοιπόν της όρασης στην Ελλάδα εγώ βλέπω αρμονία. Αρμονία χρωμάτων, υλικών και στοιχείων. Πέρα από τις κατά τόπους ανθρώπινες παρεμβάσεις η ίδια η χώρα διαθέτει γαλανό ουρανό, γκριζογάλανη θάλασσα, καταπράσινα βουνά και αρμονικές αναλογίες εκ γενετής στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Δεν είναι τυχαίο που ο χρυσός αριθμός Φ εμπνεύστηκε από Έλληνα φιλόσοφο ο οποίος παρατηρούσε αυτή τη χώρα πριν τον ανακαλύψει, ούτε είναι τυχαία τα αγάλματα των Κούρων και των Καρυάτιδων που αντιπροσωπεύουν την αληθινή ελληνική φυλή.
Περνώντας στην όσφρηση τι να περιγράψει κανείς; Την ευωδία από το θαλασσινό αεράκι, την ποικιλία από τα μοναδικά παγκοσμίως βότανα μας ή τη φρεσκάδα των χυμών των αυθεντικών φρούτων μας πριν τις όποιες ξενόφερτες παρεμβάσεις για αύξηση της παραγωγής τάχα μου, τάχα μου.
Για να μην πω για την γεύση. Τι δεν είναι νόστιμο στην Ελλάδα, το καρπούζι! Το λεμόνι! Ή τα κεφτεδάκια με τις τηγανιτές πατάτες της γιαγιάς. Όσοι έχουν ταξιδέψει μπορούν εύκολα να συμμεριστούν τον πόνο μου για τα άγευστα, χάρτινα και άψυχα θα τολμήσω να πω προκάτ φαγητά, φρούτα και λαχανικά με τα οποία τρέφονται οι άνθρωποι εκτός Ελλάδας.
Μην πέσετε στην παγίδα τώρα να σκεφτείτε πως κι εμείς πια έτσι τρεφόμαστε, διότι όλα είναι θέμα επιλογής. Το σούπερ μάρκετ δεν είναι ελληνική επινόηση. Απλά βολεύει. Όμως το βόλεμα κι η βαρεμάρα μολύνουν αιώνες τώρα την ελληνική ψυχή κι εγώ επιλέγω ν' αντισταθώ σ' αυτή την μόλυνση με όποιο τρόπο.
Και πρώτα απ' όλα επιλέγω τον ήχο που μέσω της αίσθησης της ακοής θ' αφήσω να φτάσει στ' αυτιά μου. Βάζω φράγμα στους θορύβους της πλύσης εγκεφάλου απ' αυτούς που θέλουν να εξαφανίσουν τη χώρα μου από το χάρτη κι ακόμα περισσότερο απορρίπτω συνειδητά τον ήχο της ντροπής.
Όχι μόνο δεν ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα, αλλά απλώνω και με το άγγιγμά μου μέσω της αίσθησης της αφής, αυτό που έχω καταλάβει εγώ ότι είναι ο Έλληνας. Ένα γλυκό χαμόγελο, μια σφιχτή αγκαλιά, ένα χτύπημα στη πλάτη όλο νόημα κι ένα δάκρυ που κρυφοκυλάει στο μάγουλο όταν κοιτάει ψηλά τον ουρανό κι αποδεικνύει όπως λέει και η γλώσσα του, πως είναι άνθρωπος που πάντα θα «άνω θρώσκει».