Είναι κοντά στα πενήντα, δε βγάζει καθόλου συναίσθημα όταν μιλάει δημόσια, είναι μπαμπάς και σύζυγος, είναι πλέον πολιτικός δώδεκα χρόνια και είναι και από τζάκι. Όταν αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία της ΝΔ τα προγνωστικά τον εμφάνισαν να παλεύει την τρίτη θέση. Σήμερα είναι πλέον στη μόδα...Η κοινωνία δεν άλλαξε μέσα σε λιγότερο από τέσσερις μήνες. Κάτι έγινε όμως...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την εκκίνηση ήξερε που ήθελε να πάει και με ποιους. Άνοιξε ένα δρόμο που ακόμη και εγώ που υπέγραψα την υποψηφιότητά του, πίστευα ότι αφορούσε τη «δυναμική μειοψηφία». Επανέφερε τον ορθό λόγο στην καρδιά της πολιτικής σκηνής προτείνοντας τις αλλαγές που χρειαζόμαστε και δεν τολμήσαμε να κάνουμε. Και άρχισε να κουρδίζει το ξυπνητήρι...
Η εποχή ήταν απολύτως ευνοϊκή. Πέρυσι τέτοιον καιρό ακόμη και αρκετοί οπαδοί του «μεσαίου χώρου» ψιθύριζαν πως «κάτι καλύτερο θα φέρει ο Τσίπρας από τους δανειστές». Φέτος σηκώθηκαν από τον καναπέ και πήγαν στην κάλπη της ΝΔ.
Στην αρχή έπρεπε να απολογηθεί για όλα. Την καταγωγή του, τις καθαρίστριες, τη SIEMENS. Μέρα με τη μέρα όμως καθιέρωνε την ατζέντα. Η χώρα χρειαζόταν υποψήφιο πρωθυπουργό με χαρακτηριστικά απολύτως αντίθετα από αυτά του Αλέξη Τσίπρα. Μορφωμένο και όχι ημιμαθή, κοσμοπολίτη και όχι περιφερειακό παίκτη, ορθολογιστή και όχι λαϊκιστή. Η ΝΔ μπορούσε να προσφέρει τη λύση και η ανοιχτή διαδικασία ευνοούσε αυτή τη συζήτηση.
Στη διαδρομή μιλούσε σε εκείνους που ήθελαν να ακούσουν. Υπερφορολόγηση, σπατάλη στο Δημόσιο, αξιολόγηση, ιδιωτικός τομέας και απλήρωτοι εργαζόμενοι, αριστεία στην Παιδεία, μη κρατικά ΑΕΙ, όλα στο τραπέζι. Τελικά το ξυπνητήρι λειτούργησε...
Αφυπνίστηκαν τα ανακλαστικά της παράταξης που ιστορικά ανέλαβε την ευθύνη να κρατήσει τον τόπο στη Δύση. Συγχρόνως όμως ξύπνησαν τα ανακλαστικά των ανθρώπων που, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, βίωσαν την αποθέωση του λαϊκισμού και τις δραματικές επιπτώσεις των παραστάσεων που έδινε ο Βαρουφάκης. Περισσότεροι από 120 χιλιάδες πολίτες, που δεν ήταν καταγεγραμμένοι στη Συγγρού, πήγαν στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ και υπέγραψαν ότι αποδέχονται τις αρχές της. Ψήφισαν για το νέο υποψήφιο πρωθυπουργό. Με αυτό το κριτήριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε και έγινε ...μόδα.
Έγινε μόδα γιατί οι «κανονικοί» αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε μια ανοιχτή διαδικασία που μέχρι πριν μερικούς μήνες έμοιαζε να μην τους αφορά.
Έγινε μόδα γιατί εκείνοι που πληρώνουν τη δόση της εφορίας θέλουν αποτελεσματικό Δημόσιο και ευκαιρίες για να επιβιώσουν στον ιδιωτικό τομέα. Έγινε μόδα γιατί εκεί έξω από το πολιτικό σύστημα υπάρχουν χιλιάδες που απεχθάνονται το λαϊκισμό και θέλουν μια ηγεσία που σχεδιάζει, δρα και εκφράζεται με ορθολογισμό.
Το στοίχημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι να εξελιχθεί από μόδα σε «κλασικό». Να δράσει με αποτελεσματικότητα ώστε στον πολιτικό χρόνο που του αναλογεί να αφήσει «αποτύπωμα» στην πορεία του τόπου. Ήδη γύρω από το πρόσωπό του καλλιεργούνται υψηλές προσδοκίες .Το στοίχημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι να ικανοποιήσει όλες αυτές τις προσδοκίες αλλά να μην πέσει θύμα τους. Δεν είναι ο σωτήρας της νέας εποχής αλλά πολιτικός με σχέδιο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να ξαναβάλει την Ελλάδα στο χάρτη των δυναμικών χωρών του πολιτισμένου κόσμου εφαρμόζοντας πολιτικές που θα σταθεροποιήσουν το τοπίο και θα δώσουν ευκαιρίες σε όσους παλεύουν, δημιουργούν και αξίζουν.
Ο Τσόρτσιλ συνήθιζε να λέει πως «δεν φθάνεις στο στόχο εάν σταματάς σε κάθε σκυλί που γαυγίζει...». Τα σκυλιά συνήθως γαυγίζουν. Αυτή τη φορά, γνωρίζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πιστεύω πως δεν θα σταματήσει όσο άγρια και αν ακούγονται...