Πρώτη του Μάρτη σήμερα και θα ήθελα να πω λίγα λόγια για την ΕΛΠΙΔΑ. Και με την λέξη ΕΛΠΙΔΑ εννοώ τον Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο.
Ακριβώς όπως η φύσις την Άνοιξη μας χαρίζει ανάσα, σίγουρη ελπίδα, αιώνιο στήριγμα, έτσι και ο Σύλλογος ΕΛΠΙΔΑ δίνει την δυνατότητα στα παιδιά με καρκίνο να ελπίζουν. Ακόμα και το πιο νέο κομμάτι του έργου τους, το ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ προσφέρει ελπίδα προς όλους όσους αυτή τη στιγμή αναζητούν ένα συμβατό δότη μυελού των οστών για να δώσουν τη μάχη για την ίδια τη ζωή.
Πρόσφατα επισκέφτηκα τον χώρο του συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ μέσα στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων και υποκλίθηκα στην δουλειά που κάνουν. Πόσο σθένος, πόση επιμονή, τι όραμα έχουν όλοι στον σύλλογο, είναι πραγματικά απερίγραπτο. Η επιτυχία καθενός στόχου που έχουν βάλει δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαία. Τα μέλη προσπαθούν με κάθε τρόπο να συντηρήσουν το όραμα τους ζωντανό, κόντρα σε κάθε τι που παρουσιάζεται μπροστά τους.
Βλέποντας πώς δουλεύουν νοιώθω μια άτυπη συνωμοσία του Καλού να γεννιέται, να δυναμώνει φιλίες και να δημιουργεί συνεργασίες ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν επίγνωση των πιθανοτήτων, αλλά και την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να σταματάς ποτέ να ελπίζεις. Τα μέλη του συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ είναι για μένα την Μίνα, σαν γυναίκα, η απόλυτη ΕΜΠΝΕΥΣΗ!
Ο Απόστολος Παύλος στην περίφημη επιστολή του προς Κορινθίους (ύμνος προς την Αγάπη) κατέληγε έτσι: «Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη». Και τις τρεις αυτές έννοιες τις νοιώθεις με το που περνάς το κατώφλι του νοσοκομείου. Στην ΕΛΠΙΔΑ νοιώθεις τον αγώνα των μελών να μην παραδώσουν τα όπλα αν δεν έχουν εξερευνήσει όλες τις δυνατότητες. Έχουν την ΠΙΣΤΗ με την ουσιαστική έννοια της λέξης, σαν μια αδιάκοπη πορεία , με τη βεβαιότητα πως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και πως ο Θεός μπαίνει μέσα στον ορισμό του ανθρώπου, σαν γκρεμιστής των ορίων και των συνόρων, σαν αδιάκοπο άνοιγμα προς την εφεύρεση του μέλλοντος.
Μα πάνω από όλα είναι η ΑΓΑΠΗ που έχουν όλοι στο νοσοκομείο, στο όραμα και στα παιδιά. Αγάπη είναι η δημιουργική απόφαση να πιστεύουν ότι υπάρχει η δυνατότητα για το αδύνατον και η επιλογή να βγουν έξω από το ΕΓΩ τους, δηλαδή τον δικό τους εαυτό, και να δοθούν στον άλλο άνθρωπο με όλη τους την ψυχή. Η εμπιστοσύνη που γεννάει η αγάπη του συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ, λειτουργεί σαν κόλλα ανάμεσα στα παιδιά, στις οικογένειες των παιδιών, και τελικά στην κοινωνία μας ολόκληρη.
Τα μέλη πράττουν με την αληθινή έννοια της αγάπης, χωρίς να περιμένουν κάποια ανταπόδοση εκτός από το βαθύ συναίσθημα της που παίρνουν πίσω καθημερινά από την κάθε ψυχή μέσα στο νοσοκομείο. Κι η αγάπη που παίρνουν πίσω, είμαι σίγουρη ότι τους δίνει δύναμη να σκύψουν με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή στον στόχο τους. Σαν ηλίανθοι παίρνουν ζωή μεσα από το φως και την ζεστασιά της αγάπης των παιδιών. Η αγάπη είναι πάντα η λύση.
Ευτυχώς στην ζωή έχω μάθει να ξεχωρίζω τα έμψυχα διαμάντια, και τέτοια είναι τα μέλη τους. Ας βοηθήσουμε στο έργο του συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ, ο καθένας με την δική του δύναμη. Ακόμα κι αν δεν έχουμε χρήματα να προσφέρουμε, ας κάνουμε μια απλή αίτηση σαν εθελοντής δότης μυελού των οστών. Ένα ποσοστό 20% των ασθενών βρίσκει συμβατό δότη! Και δεν θα μας πάρει παρά λίγη ώρα, μια και η διαδικασία είναι πολύ απλή.
Το φως που πολλές φορές αναζητά κανείς στη ζωή, έρχεται συχνά από εκεί που ακόμα δεν κοίταξε. Από την χαρά ακόμα και της πιο μικρής προσφοράς!