Το άγχος θεωρείται ένας φυσιολογικός μηχανισμός , αν σκεφτούμε ότι μας προετοιμάζει να αντιμετωπίσουμε μια απειλητική κατάσταση.
Χωρίς λίγο άγχος δεν θα είχαμε την διέγερση και την κινητοποίηση που απαιτείται για να επιτύχουμε τους στόχους μας και να έχουμε καλή απόδοση.
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν είμαστε, μονίμως , υπερβολικά αγχωμένοι χωρίς να αντιμετωπίζουμε πραγματικές απειλές .
Κατά την διάρκεια μιας προσβολής πανικού, εμφανίζονται τουλάχιστον 4 από τα ακόλουθα συμπτώματα που θεωρούνται τα πιο συνηθισμένα : ταχυκαρδία, εφίδρωση, μούδιασμα, ίλιγγος, αποπροσωποποίηση, φόβος για επερχόμενο θάνατο/ απώλεια έλεγχου.
Τα αίτια της διαταραχής πανικού μπορεί να οφείλονται σε βιολογικές και ψυχολογικές ευαισθησίες που ενεργοποιούνται από στρεσογονες καταστάσεις η στο περιβάλλον του ατόμου. Ωστόσο, είναι προτιμότερο να ασχολείστε με την λύση του προβλήματος παρά με τα αίτια του- κάτι που μπορεί να αποτελέσει από μόνο του πηγή άγχους.
Επιπλέον, οι παράγοντες που επιβαρύνουν την πυροδότηση κρίσεων πανικού είναι το αλκοόλ, η καφεΐνη, η υπερβολική κούραση και η έλλειψη ύπνου και άσκησης.
Οι κρίσεις πανικού αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως , εγκλωβίζουν το άτομο σε μια δυσλειτουργική καθημερινότητα που συνοδεύεται από αρνητικά συναισθήματα και σημαντικούς περιορισμούς σε όλους τους τομείς.
Τα καλά νέα είναι ότι θεωρείται μια θεραπεύσιμη διαταραχή με καλή πρόγνωση με την προϋπόθεση ότι ο πάσχοντας ακολουθεί θεραπεια.
Οι 2 κύριες θεραπευτικές επιλογές είναι η φαρμακευτική αγωγή και η ψυχοθεραπεία η ένας συνδυασμός των δυο.
Ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις η χορήγηση φαρμάκων είναι αναγκαία, είναι προτιμότερο να μην καταφεύγετε αμέσως σε φάρμακα αν δεν δοκιμάσετε να βοηθηθείτε με ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες.
Τα φάρμακα ανακουφίζουν τα σωματικά συμπτώματα αλλά δεν διδάσκουν εναλλακτικό τρόπο σκέψης ούτε αυτογνωσία.
Η Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία θεωρείται η πιο αποτελεσματική μέθοδος στην αντιμετώπιση της διαταραχής.
Το συγκεκριμένο θεραπευτικό μοντέλο εκπαιδεύει τους θεραπευμένους να αναγνωρίζουν, να ελέγχουν και να αλλάζουν τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις που συνοδεύουν τα επεισόδια πανικού η το άγχος αναμονής τους.
Η ουσιαστική δυνατότητα για θεραπεία εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ειλικρινή δέσμευση του ατόμου να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του αλλά και την καλή θεραπευτική σχέση ανάμεσα σε θεραπευτή και θεραπευμένο.
Αν κάποιος δεν έχει την εμπειρία των κρίσεων πανικού, δυστυχώς, δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα υπαρκτό και εξουθενωτικό πρόβλημα.
Επομένως, η κατανόηση από το περιβάλλον του ατόμου και η ενθάρρυνση να ζητήσει βοήθεια είναι εξίσου αποφασιστικής σημασίας.