Στον Πύργο της Βαβέλ, ο θεός καταράστηκε τους ανθρώπους να μιλούν διαφορετική γλώσσα, για να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Εδώ, μας καταράστηκε να μιλούμε την ίδια γλώσσα και να μη μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας*. Τι είπε δλδ ο σύντροφος Κυρίτσης; Υπενθύμισε το ταξικό πρόσημο μιας αριστερής διακυβέρνησης, το οποίο ούτως ή άλλως ήταν και σημαία προεκλογική. Η κοινωνία είναι ταξική και μια αριστερή κυβέρνηση έχει χρέος και καθήκον, να μετακυλύει τα οικονομικά βάρη στην πλουτοκρατία. Βέβαια δεν ήξερα ότι πλουτοκρατία ήταν μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι κλπ, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Εντάξει, μικρή χώρα είμαστε, καμιά φορά μπερδεύεται το «Γιάννης» με το «Βαρδινογιάννης».
Το πρόβλημα που εντοπίζω εγώ, είναι η ταύτιση των «μενουμευρωπαίων» με τον πλούτο, σε πρώτο χρόνο και επίσης η ταύτιση των «μενουμευρωπαίων» μ' αυτούς που επέλεξαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, σε δεύτερο χρόνο. Εμμέσως μια στατιστική παρατήρηση, σε σχέση με τις περιοχές που ψήφισαν ΝΑΙ, ίσως θα έδινε την εικόνα ότι αυτοί οι ψηφοφόροι ανήκουν σε ευπορότερα στρώματα, το «ευπορότεροι» όμως, ιδίως στις μέρες μας, δεν αποδεικνύει ότι είναι πραγματικά εύποροι. Είναι βέβαιο ότι και φτωχοί θα ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, όπως και φτωχοί ψηφίζουν ΝΔ και «επάρατη» Δεξιά, στις εκλογικές αναμετρήσεις αλλά αυτό είναι μια άλλη λεπτομέρεια. Ας δεχτούμε ως σχήμα και γενίκευση, ότι το ΝΑΙ ήταν της «πλουτοκρατίας».
Το επόμενο σκάλωμα που τρώει ένας ιδεοψυχαναγκαστικός Μπερανζέ** σαν εμένα, είναι ότι αποκλείονται απ' τους «μενουμευρωπαίους», οι ψηφοφόροι του ΟΧΙ. Βασανίζομαι χρόνια από ασθενή λήθη και θυμάμαι ότι για το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, οι κυβερνώντες βεβαίωναν ότι θα κάνει την Ελλάδα πιο ισχυρή, ότι δεν αποτελεί «ρήξη» με την Ευρώπη, και ότι το ΟΧΙ θα δώσει τη διαπραγματευτική δύναμη, για καλύτερη συμφωνία. Ότι η παραμονή μας στο Ευρώ δεν κινδυνεύει, αφού από τις Συνθήκες δεν προβλέπεται και δεν μπορεί κανείς «να μας δείξει την πόρτα της εξόδου από το κοινό μας σπίτι». Και είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Ουσιαστικά ήταν το «θέλετε μια κακή συμφωνία, μένοντας στο ευρώ» ή «δεν θέλετε την κακή αυτή συμφωνία, μένοντας στο ευρώ». Το ΝΑΙ ήταν για την πρώτη πρόταση και το ΟΧΙ για τη δεύτερη. Δηλαδή η διακύβευση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, ποτέ δεν ετέθη επί τάπητος. Αλλιώς, για ποιο λόγο δεν έκανε η κυβέρνηση ένα απλό δημοψήφισμα «ευρώ ή δραχμή» να τελειώνουμε; Βέβαια εδώ εγείρεται ένα άλλο ερώτημα. Αφού δεν υπήρχε κίνδυνος αποπομπής μας απ' την ευρωζώνη, ποιος βλάκας θα ψήφιζε ότι θέλει μια κακή συμφωνία; Αλλά κι αυτό είναι μάλλον μια ακόμη λεπτομέρεια. Κάποιοι αφηρημένοι ή αφελείς συμπολίτες μας, πήγαν και ψήφισαν το «θέλουμε την κακή συμφωνία, μένοντας στο ευρώ».
Συνελόντι ειπείν, κοντολογίς και κατά συνέπεια, ο σύντροφος Κυρίτσης, όταν λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει», προφανώς εννοεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη, σ' αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ και ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, και αυτό ακριβώς κάνει.
Τώρα, μ' εμάς που επισημαίναμε εγκαίρως, τον παραλογισμό του ερωτήματος στο δημοψήφισμα*** κι αρνηθήκαμε να πάρουμε μέρος, τι γίνεται; Πως φορολογούμαστε σύντροφε;
* Stand-up comedy παράσταση, «Οδηγίες Κρίσης» 2012-13
** Αυτοβιογραφική φιγούρα, η οποία εκφράζει την απορία και την αγωνία του Ιονέσκο για την παράδοξη πραγματικότητα. Στο Ρινόκερο, παρατηρεί τους φίλους του να προσβάλλονται από τον ιό της «ρινοκερίτιδας» και να μεταμορφώνονται σε ρινόκεροι, παραμένοντας στο τέλος μόνος ενάντια σε αυτό το κύμα κομφορμισμού.