Στο αεροπλάνο καθόταν δίπλα μου ένας μεσήλικας Αμερικανός με τη γυναίκα του. Δε μιλήσαμε καθόλου κατά την διάρκεια της πτήσης. Μόλις το αεροπλάνο προσγειώθηκε, ένα χαμόγελο έλαμψε στο πρόσωπό του. Μου έγραψε σε ένα χαρτί μία λέξη και με ρώτησε: «Μήπως μπορείτε να μου πείτε πώς προφέρεται αυτή η λέξη;». Τη διαβάζω και λέω: «Βεβαίως: Παλαιοχώρα». «Εκεί πάτε;» τον ρώτησα, «στην Κρήτη;» Αρχίζει τότε να μου περιγράφει πως στα νιάτα του βρέθηκε τυχαία στην Κρήτη, έζησε κοντά στους ντόπιους, δίπλα στη θάλασσα, θυμάται τη φιλοξενία, την παρέα, τη ζωντάνια. Μετά από 30 χρόνια το όνειρο ζωής του να γυρίσει πίσω και να δείξει αυτή τη μακρινή γωνιά της γης γεμάτη αναμνήσεις στη γυναίκα του γίνεται πραγματικότητα. Αισθάνομαι μεγάλη χαρά που μοιράζεται αυτές τις ωραίες στιγμές στην χώρα μας μαζί μου, μέχρι που γυρνά και με ρωτά: «Μήπως θα συμβεί κάποια αναταραχή, ένα Grexit, μήπως θα μείνουμε χωρίς λεφτά; Ανησυχούμε με τη γυναίκα μου».
Σε μία άλλη πτήση από ένα άλλο αεροδρόμιο επιστρέφει στην Ελλάδα ο Υπουργός Γιάνης Βαρουφάκης με την ομάδα του. Όσοι έχουν βρεθεί στο τραπέζι του Eurogroup, ακόμα και λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, περιγράφουν μία σκληρή τεχνοκρατική ατμόσφαιρα στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη περιγράφουν τον κ. Σόιμπλε να συναντά την Ελληνική αντιπροσωπεία σε σκοτεινά υπόγεια και να τους ρωτά «τι θέλετε για να φύγετε». «Σκληρή ατμόσφαιρα» συνάντησε και ο τωρινός Υπουργός των Οικονομικών που επιστρέφει τώρα από το Λουξεμβούργο χωρίς συμφωνία, όπως αναμενόταν. Επιστρέφει όμως και με την αίσθηση ότι μας οδηγούν στα άκρα. Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να μάς έχουν εγκαταλείψει. Για άλλη μία φορά, την ύστατη ίσως φορά, όλα θα κριθούν την ερχόμενη εβδομάδα σε πολιτικό πια επίπεδο. Αν όχι τη Δευτέρα στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, τότε σε ακόμα πιο δραματικές συνθήκες την Πέμπτη, στην προκαθορισμένη Σύνοδο.
Τη Δευτέρα θα υπολείπεται μία εβδομάδα για να λήξει το πρόγραμμα και άρα να σταματήσει η χρηματοδότηση για την Ελλάδα. Θα υπολείπεται επιπλέον και μία εβδομάδα μέχρι να λήξει η προθεσμία που θα πρέπει να πληρωθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε «στεγνά» ότι αν δεν πληρωθεί το ΔΝΤ στο τέλος Ιουνίου δεν υπάρχει καμία περίοδος χάριτος. Θα θεωρηθεί αυτομάτως πιστωτικό γεγονός. Αυτό πρακτικά θα σημαίνει ότι ενδεχομένως μετά από μία η δύο εβδομάδες αν δεν έχει βρεθεί ένα πολιτικό ή νομικό πρόσχημα θα θεωρηθεί ότι έχουμε χρεοκοπήσει. Αν επιτευχθεί συμφωνία τη Δευτέρα, θα πρέπει σε μία εβδομάδα η συμφωνία να ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, τη Γερμανική Βουλή, και να έχει βρεθεί η ρευστότητα για να πληρωθούν οι μαζεμένες δόσεις στο ΔΝΤ.
Την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση θεωρεί ότι λεφτά μπορούν να έρθουν από τη Ρωσία, η Αμερική καλείται να παίξει καθοριστικό ρόλο για την εξεύρεση λύσης μέχρι τη Δευτέρα.
Πίσω από κλειστές πόρτες συζητείται όμως αυτό που μπορεί να αποτελέσει την αρχή του τέλους για την επίτευξη συμφωνίας. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους . Κάτι που έχει ζητήσει και το ΔΝΤ, κάτι που είχαν στην Ευρώπη ασαφώς υποσχεθεί και στον Αντώνη Σαμαρά παλιότερα. Θα γίνει μία τέτοια προσφορά τη Δευτέρα; Και αν ναι, μπορεί μία ενδεχόμενη αλλαγή των επιτοκίων ή και παράταση αποπληρωμής του χρέους, να είναι αρκετά για να κάνει υποχωρήσεις η Ελληνική Κυβέρνηση; Και σε ποια σημεία;
Αυτό που ζούμε το περιμέναμε από καιρό, το είχαν πει όλοι με κάθε τρόπο και σε κάθε βαθμό. «Είναι μία διαπραγμάτευση που θα φτάσει μέχρι το τέλος», έλεγαν σε δραματικές στιγμές μέχρι να δοθεί μία λύση την ύστατη στιγμή. Όλα τα ενδεχόμενα και όλες οι απειλές ανοιχτές. Τώρα ζούμε τις τελευταίες στιγμές.
«Μην ανησυχείτε», λέω στον Αμερικανό, «δεν θα πεινάσετε στην Κρήτη σίγουρα». «Βέβαια (μου απαντά γελώντας) παλιότερα τρώγαμε μόνο τυρί, ελιές και παξιμάδια στην Παλαιοχώρα».