Ενώ το θέμα μας θα έπρεπε να είναι ποιος θα την παντρευτεί αυτή τη νύφη, δυστυχώς τελικά το θέμα γίνεται, ποιος θα την πληρώσει. Πόσο κοστίζει όμως αυτή η «νύφη» στην πραγματικότητα για τη χώρα μας;
Καταρχάς, ας δούμε τα επιμέρους στοιχεία της ελληνικής ασφαλιστικής πραγματικότητας. Όπου δεν μας βολεύει, τόσο το χειρότερο για αυτήν. Σημασία έχει ο ασφαλιστικός νόμος να φαίνεται ότι είναι καλός για τους περισσότερους. Αν τα νούμερα δε βγαίνουν, τόσο το χειρότερο για αυτά.
Τι περιλαμβάνει λοιπόν το κυρίως κόστος του ασφαλιστικού;
•Κύρια σύνταξη (για όλους)
•Επικουρική σύνταξη (για κάποιους λιγότερους)
•Εφάπαξ παροχή (για κάποιους ακόμα λιγότερους), και φυσικά
•Τη «δωρεάν» υγεία.
Τι θα έπρεπε να έχουμε σήμερα σαν περιουσία, για να εξυπηρετήσουμε τις άνωθεν ανάγκες;
600.000.000.000 με 800.000.000.000 ευρώ, αναλόγως την προσέγγιση.
Το ξαναγράφω, γιατί δύσκολα «χωνεύεται»: 600.000.000.000 με 800.000.000.000 ευρώ. Η πιο ακριβή νύφη του κόσμου. Δισ. ευρώ.
Τι περιουσία έχουμε σήμερα για να αντικρίσουμε αυτή την υποχρέωση; 15 δισ., συνολικά. Ένα κομμάτι από αυτήν την περιουσία μάλιστα, είναι ακίνητη περιουσία και σαφώς υπάρχει δυσκολία να πληρωθεί μια σύνταξη με πόρτες και παράθυρα.
Ετησίως, τι ανάγκες υπάρχουν, ταμειακές, για την πληρωμή των άνωθεν υποχρεώσεων; Περίπου 30 δισ. Τι εισπράττουμε από εισφορές; Κάτω από 15 δισ. Ποιος πληρώνει τη διαφορά; Η φορολογία μας φυσικά.
Μπροστά στο ασφαλιστικό χρέος, το χρέος που έχουμε σαν χώρα, δεν είναι τίποτα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας μας.
Πόσα χρήματα χαθήκαν από το PSI για τα ασφαλιστικά ταμεία; 12-13 δισ. Όντως το PSI θα έλυνε το ασφαλιστικό μας πρόβλημα. Αντί για 15 δισ., θα είχαμε 28 δισ., για να καλύψουμε τα 600-800 δισ. έλλειμμα.
Μπροστά στο ασφαλιστικό χρέος, το χρέος που έχουμε σαν χώρα, δεν είναι τίποτα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας μας. Το να πάρεις σύνταξη στην Ελλάδα, ήταν μέχρι σήμερα, η καλύτερη επένδυση του κόσμου. Σε διάφορες μετρήσεις που έχουν γίνει, φαίνεται ότι για να λάβει κάποιος τη σύνταξη που ελάμβανε μέχρι σήμερα, με τις εισφορές που έδινε, είναι σαν να είχαν απόδοση επενδύσεων οι εισφορές του 10% το έτος για 25-30 χρόνια, σερί...
Θα αναρωτηθεί κάποιος, γιατί 600 δισ. και όχι 800 δισ. και όχι κάποιο άλλο νούμερο; Πώς έχει γίνει αυτή η προσέγγιση και γιατί να θεωρηθεί ασφαλής ή όχι; Εξαιρετική ερώτηση. Για να μην μπούμε σε τεχνικά θέματα, ακριβώς αυτή είναι η απάντηση που πρέπει να δώσουν ξεκάθαρα οι όποιες κυβερνήσεις. Να δώσουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία, από όλα τα ταμεία, από όλα τα ελλείμματα, να γνωρίσουμε επιτέλους ποια είναι η αλήθεια και γιατί βουλιάζουμε. Τότε μόνο, ίσως δούμε ότι όταν υπάρχει πρόβλημα με την πραγματικότητα, στο τέλος θα κερδίσει αυτή και όχι οι δικοί μας αριθμοί.
Η πραγματικότητα είναι ότι ελάχιστοι ασχολούνται με τα ασφαλιστικά. Συνήθως, αυτοί που ασχολούνται είναι όσοι είναι έτοιμοι να συνταξιοδοτηθούν ή αυτοί που λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις. Ο υπόλοιπος κόσμος, η πλειοψηφία αυτού, δεν ξέρει καν τι είναι η σύνταξη και τι το εφάπαξ (και καλά κάνει θα έλεγε κάποιος), όμως δεν είναι έτσι (πια). Ο μόνος τρόπος να πάρουμε ξανά την κατάσταση και τη ζωή στα χέρια μας, είναι να ασχοληθούμε με αυτήν. Εμείς και όχι κάποιοι «άλλοι», επειδή μας βολεύει να μην ασχολούμαστε και να κατηγορούμε για τα πάντα το κράτος και τους πολιτικούς. Η κριτική (συνήθως της «παρέας» και του πληκτρολογίου) δεν ξεκολλάει κανένα κάρο από τη λάσπη. Απαιτούνται δράσεις και όχι μόνο γκρίνια.