Η συμφωνία έκλεισε, αλλά η διαπραγμάτευση συνεχίζεται. Ωστόσο αυτή δεν είναι διαπραγμάτευση, δεν είναι συζήτηση για ένα νέο μνημόνιο. Είναι μια απροκάλυπτη προσπάθεια ταπείνωσης και εξευτελισμού μιας χώρας που ηττήθηκε σε έναν πόλεμο οικονομικό. Ακόμη και αν αισθανόμαστε τυχεροί που παραμένουμε ζωντανοί στην ευρωζώνη, νιώθουμε βαθειά λύπη για αυτή την κατάσταση.
Η Γερμανία έχει επιβάλει την οικονομική της κυριαρχία στην Ευρώπη, και η Ελλάδα επιχειρεί να συζητήσει τους όρους συνθηκολόγησης με τους κατακτητές οι οποίοι εμφανίζονται περισσότερο σκληροί από ότι στο παρελθόν, γιατί τους τελευταίους μήνες η χώρα έδωσε μάχες και αντιστάθηκε στο μονόδρομο της λιτότητας. Τώρα η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει για την ανυπακοή της στους κανόνες της οικονομικής ένωσης. Επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει τις «καλές προθέσεις» των δανειστών, θα υποστεί οδυνηρές επιπτώσεις προκειμένου να παραμείνει στο ευρώ -αλλιώς απειλείται ότι θα αφανιστεί οικονομικά.
Η γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε άλλωστε ότι χάθηκε η εμπιστοσύνη, που είναι σημαντικότερο νόμισμα από το ευρώ, με την απόφαση των Ελλήνων να πάνε σε δημοψήφισμα. Φαίνεται ότι η δημοκρατία κατά την άποψή της συνιστά παραβίαση και πρέπει να τιμωρείται, γιατί αμφισβητεί την εξουσία του κατακτητή.
Προκειμένου να ανακτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη, ο έλληνας πρωθυπουργός υποβλήθηκε στην αίθουσα διαπραγματεύσεων των Βρυξελλών σε βασανιστήρια εικονικού πνιγμού, οικονομικής εκτέλεσης, της σταγόνας των δόσεων, για να δηλώσει ότι αποδέχεται τις απαιτήσεις του γερμανικού άξονα. Θα πρέπει πλέον να δείξει στην πράξη τη μεταμέλειά του, επιβάλλοντας άγρια μέτρα λιτότητας και ασφυξία στον ελληνικό λαό, και να εκποιήσει ή να δώσει ενέχυρο τη δημόσια περιουσία, τροφοδοτώντας ένα ταμείο υπό ευρωπαϊκή επιτήρηση. Αυτά είναι τα προαπαιτούμενα για να συνεχιστούν οι συζητήσεις για τους όρους οικονομικής υποδούλωσης της Ελλάδας την επόμενη τριετία, με την ελπίδα της ανάκαμψης.
Οι εντιμότατοι φίλοι μας θα απαιτήσουν, εάν δεν το έχουν ήδη κάνει, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας από την καταστροφή που οι ίδιοι προξένησαν και ως ένα επιπλέον βήμα για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης. Μόνο με αυτούς τους όρους θα εκχωρήσουν τα ψίχουλα του οίκτου σε έναν λαό που, κατά την άποψή τους, αποτελείται από κακούς, νωθρούς, πλαδαρούς και άτακτους πολίτες. Η παραμονή στην ευρωζώνη δυστυχώς κοστίζει ακριβά οικονομικά, ηθικά και πολιτικά, αλλά εμφανίζεται ως η πλέον συμφέρουσα.
Όπως και να καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση, που πληγώνει βαθιά την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού, είναι βέβαιο ότι σφραγίζει το θάνατο της Ευρώπης των λαών, των αξιών και της αλληλεγγύης. Αναδεικνύει με το πιο ξεκάθαρο τρόπο την Ευρώπη των καταπιεστών και των καταπιεζόμενων, την Ευρώπη της υποκρισίας. Ωστόσο, το ρήγμα που δημιουργήθηκε από μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα στην οικονομική ελίτ της Ευρώπης και στην πολιτική της λιτότητας, που μέχρι σήμερα δεν είχε αμφισβητηθεί, μπορεί να αποτελέσει την ελπίδα για τη διαμόρφωση μιας διαφορετικής πολιτικής στον ευρωπαϊκό χώρο.