Η υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ έφερε πολλές «πρωτιές» στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Ανάμεσα σε αυτές ήταν η πρώτη φορά που τα ανδρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα έγιναν επισήμως θέμα της πολιτικής καμπάνιας. Το πιο πρόσφατο -αν και μέχρι να τελειώσω αυτό το άρθρο ίσως να υπάρχει και κάποιο άλλο- σκάνδαλο του Τραμπ αφορά μια κρυφή κασέτα στην οποία ο ίδιος καυχιέται ότι πιάνει γυναίκες «από το αιδοίο», σε μια συζήτηση που πραγματοποιήθηκε με τον παρουσιαστή του Today, Billy Bush - ο οποίος για ανεξήγητους λόγους δεν απολύθηκε από το NBC*.
Όπως έχει συμβεί τόσες φορές σε αυτή την προεδρική καμπάνια, τα ΜΜΕ σε γενικές γραμμές μας απογοήτευσαν, δραματοποιώντας έκτακτες ειδήσεις (αν και πιο συχνά με πληροφορίες που τους δίνονταν παρά με πληροφορίες που προέρχονται από ερευνητική δημοσιογραφία), χωρίς να ακολουθεί κριτική ανάλυση για το τι συμβαίνει στα αλήθεια. Ορίστε λοιπόν μια γρήγορη ανάλυση που έκανα, σε εννιά σημεία.
1) Το θέμα είναι οι σεξουαλικές επιθέσεις, όχι τα σεξουαλικά σχόλια!
Η ιστορία αποκαλύφθηκε από το δημοσιογράφο της Washington Post, David Fahrenthold σε ένα άρθρο με τίτλο «Ηχητικό απόσπασμα όπου ο Τραμπ συζητά με εντελώς χυδαίο τρόπο για τις γυναίκες το 2005». Η ουσία όμως του άρθρου δεν ήταν η «χυδαία συζήτηση», ήταν η ευθεία σεξουαλική επίθεση και (πιθανότατα) ο βιασμός. Στη συζήτηση με τον Bush, σε ένα λεωφορείο, ο Τραμπ καυχιόταν ότι φιλούσε γυναίκες χωρίς τη συγκατάθεσή τους και αγγίζοντάς τες ανάμεσα στα πόδια! Εκεί ήταν το θέμα: σεξουαλική επίθεση, όχι σεξουαλικά σχόλια!
2) Αν το θέμα ήταν τα σεξουαλικά σχόλια, δε θα υπήρχε λόγος «κατακραυγής».
Μάλιστα, αν το θέμα ήταν όντως «μόνο» τα σεξουαλικά σχόλια, όπως τόνιζαν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί (είτε υπερ είτε εναντίον του Τραμπ) του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, δε θα υπήρχε καμία ειδησεογραφική αξία. Αν ανατρέξει κανείς στο 2005 θα βρει σεξουαλικά σχόλια του Ντόναλντ Τραμπ. Τα κάνει συνεχώς και όχι μόνο σε ιδιωτικές συζητήσεις -θυμηθείτε την ατάκα του για την παρουσιάστρια του Fox News, Megan Kelly, ότι «αίμα χυνόταν από... κάπου».
3) Αν έτσι είναι οι «κουβέντες που κάνεις στα αποδυτήρια» τότε θα 'πρεπε να αλλάξεις γυμναστήριο!
Ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ εύκολα απέρριψε τα σχόλια σαν «κουβέντα που γίνεται στα αποδυτήρια», μια φράση που με προθυμία υιοθέτησε το ρεπουμπλικανικό κόμμα και οι υποστηρικτές του Τραμπ σε μια (επιτυχημένη) προσπάθεια να στρέψουν την προσοχή μακρυά από τον υποψήφιό τους. Και πάλι, το θέμα είναι η σεξουαλική επίθεση (δηλαδή εγκληματική συμπεριφορά) και όχι τα σεξουαλικά σχόλια (δηλαδή νόμιμη ομιλία). Αλλά αν θέλουμε να αγγίξουμε και αυτό το θέμα, δεν αποτελούν συνήθη «κουβέντα αποδυτηρίων»! Δεν άκουσα ποτέ κάποιον σε «κουβέντα αποδυτηρίων» να μιλά ανοιχτά και με περηφάνια επειδή επιτέθηκε σεξουαλικά σε μια γυναίκα - και είμαι σίγουρος πως, αν το είχα ακούσει, δε θα είχα γελάσει σαν σεξουαλικά απογοητευμένος έφηβος (όπως έκανε ο Billy Bush). Παρόλα αυτά, αν έτσι είναι οι «κουβέντες που κάνεις στα αποδυτήριά σου», τότε καλύτερα να αλλάξεις γυμναστήριο!
4) Η «κατακραυγή» του ρεπουμπλικανικού κόμματος αφορά τον αγγελιοφόρο, όχι το μήνυμα.
Από τη στιγμή που βγήκε η είδηση τα περισσότερα υψηλόβαθμα στελέχη των Ρεπουμπλικανών αποδοκίμασαν τα σχόλια του Τραμπ -αγνοώντας εντελώς την υποτιθέμενη συμπεριφορά του- παρόλα αυτά πολύ λίγοι απαρνήθηκαν τη στήριξή τους για αυτόν. Ακόμη κι αυτοί που παρασκηνιακά προσπαθούν να κάνουν τον Τραμπ να κάνει πίσω, είναι ξεκάθαρα πολύ πιο εκνευρισμένοι με τον αγγελιοφόρο παρά με το μήνυμα. Φοβούνται πως ο Τραμπ έχει υποστεί τρομερή βλάβη ώστε να κερδίσει τις εκλογές. Συνεπώς, αναζητούν κάποιον άλλο που θα μπορεί να μεταφέρει με επιτυχία σχεδόν το ίδιο μήνυμα.
5) Δεν αφορά τις κόρες και τις συζύγους σας, αλλά όλες τις γυναίκες!
Ένα άλλο εντυπωσιακό θέμα σχετικά με την αντίδραση πολλών Ρεπουμπλικανών είναι η εξατομίκευση των σχολίων. Φαίνονται να ενδιαφέρονται κυρίως για τα δικά τους γυναικεία συγγενικά πρόσωπα, αναφερόμενοι συνεχώς στις κόρες και τις συζύγους των, αντί να ενδιαφέρονται για τις γυναίκες συνολικά. Με λίγα λόγια, δε θέλουμε να μιλάς έτσι για τις γυναίκες μας - παρότι ο Ted Cruz δείχνει απολύτως σύμφωνος με το γεγονός ότι δουλεύει για έναν άνθρωπο που έχει κάνει πολυάριθμες σεξιστικές και υποτιμητικές επιθέσεις για την ίδια τη γυναίκα του.
6) Μην προσβάλλεις τις λευκές γυναίκες (μας) αλλά μπορείς ελεύθερα να επιτίθεσαι σε όλες τις μη-λευκές μειονότητες.
Παρομοίως, είναι πολύ αποκαλυπτικό το γεγονός ότι (μόνο) αυτά τα σχόλια θεωρήθηκαν απαράδεκτα από τόσο πολλούς Ρεπουμπλικανούς, που ήταν σιωπηλοί ή ανεκτικοί απέναντι στον Τραμπ συχνά σε πολύ χειρότερα σχόλια που έκανε για άλλα γκρουπ. Έχει παρομοιάσει τους Μουσουλμάνους με φίδια και τρομοκράτες και τους Μεξικανούς με εγκληματίες, και, τι ειρωνεία, με βιαστές. Και παρόλα αυτά, μόνο όταν ο Τραμπ μίλησε άσχημα για τις λευκές γυναίκες (μας) «συγκλονίστηκαν» αυτοί οι Ρεπουμπλικάνοι και άρχισαν να έχουν αμφιβολίες για τη στήριξή τους στον Τραμπ.
7) Οι Ρεπουμπλικάνοι πιθανόν να χάσουν με τον Τραμπ, αλλά θα χάσουν σίγουρα χωρίς αυτόν.
Το γεγονός ότι οι υψηλόβαθμοι Ρεπουμπλικάνοι χάνουν το χρόνο τους ακόμα και με το να σκέφτονται εναλλακτικές επιλογές του Τραμπ -όπως τον συνυποψήφιο Mike Pence και τον αποτυχημένο υποψήφιο του 2012, Mitt Romney - δείχνει πόσες αυταπάτες έχουν για τον Τραμπ και το φαινόμενο Τραμπ. Υπάρχει από πολύ μικρή μέχρι ελάχιστη πιθανότητα να αποσυρθεί αξιοπρεπώς από τη μάχη ο Τραμπ -ακόμη κι αν το έκανε όμως, και αυτό είναι ένα τεράστιο «αν», αναμφισβήτητα θα το κάνει να φανεί σαν συνωμοσία στην οποία θα παρίστανε το θύμα μιας ελίτ των Ρεπουμπλικάνων. Μια πιθανή απομάκρυνση του Τραμπ, όπως κι αν την παρουσιάσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, θα διασφαλίσει ότι ένα μεγάλο κομμάτι των πραγματικών ψηφοφόρων του Τραμπ δε θα ψηφίσει στις εκλογές του επόμενου μήνα. Πλέον μισούν το Ρεπουμπλικάνικο Κόμμα σχεδόν όσο μισούν και τη Hillary Clinton. Με λίγα λόγια, οι Ρεπουμπλικάνοι πιθανότατα θα χάσουν με τον Τραμπ, αλλά θα χάσουν σίγουρα χωρίς αυτόν!
8) Είναι ζωτικής σημασίας θέμα για τη δημοκρατία των ΗΠΑ να ηττηθεί ο Τραμπ από το εκλογικό σώμα, όχι από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Οι παρασκηνιακές συμφωνίες που «τρέχουν» με τους ρεπουμπλικανικούς κύκλους δεν είναι μόνο προβληματικοί για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αποτελούν μια σοβαρή απειλή για τη φιλελεύθερη δημοκρατία στη χώρα. Θα «αποδείξει» στους σκληροπυρηνικούς υποστηρικτές του Τραμπ ότι δεν έχουν φωνή στο παρόν δημοκρατικό σύστημα και ότι όταν επιτέλους παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες, η παράταξη παρεμβαίνει. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει αναμφισβήτητα πολλούς υποστηρικτές του Τραμπ να γυρίσουν (ξανά) την πλάτη τους στο δημοκρατικό σύστημα και την εκλογική διαδικασία. Αυτό είναι προβληματικό, από μια ευρύτερη δημοκρατική οπτική γωνία, η οποία υπαγορεύει ότι η δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα όταν όσο το δυνατό περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν. Είναι όμως επίσης ανησυχητικό γιατί αφορά ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού που είναι ιδιαιτέρως επιρρεπές σε θεωρίες συνωμοσίας και είναι φέρει βαρύ οπλισμό.
9) Η μόνη ελπίδα για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι να συμβεί ό,τι είχε συμβεί με τον Goldwater.
Όσοι θέλουν στα αλήθεια να αναμορφώσουν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και να το πάρουν πίσω από τα χέρια της ριζοσπαστικής Δεξιάς τόσο του Τραμπ όσο και του Κρουζ (καθώς και πολλών άλλων), θα πρέπει να αφήσουν τον Τραμπ να κατέβει στις εκλογές ελεύθερα και να περιμένουν για μια στιγμή αντίστοιχη με του Goldwater, δηλαδή τεράστια εκλογική ήττα που θα δώσει τεράστιο πολιτικά χώρο για μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση της παράταξης. Μόνο αν ηττηθεί εκλογικά ο «Τραμπισμός» θα έχουν την ευκαιρία οι ηγέτες των Ρεπουμπλικάνων (το θάρρος είναι πολύ μεγάλη λέξη) να ξαναφέρουν την παράταξη σε μια φιλελεύθερη δημοκρατική κατεύθυνση και να (ξανα)φτιάξουν τις βαριά πληγωμένες σχέσεις τους με τις ομάδες που θα καθορίσουν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος στα επόμενα χρόνια, ιδιαιτέρως τους Λατινοαμερικάνους και τις γυναίκες.
*Σημείωση: Το άρθρο γράφτηκε πριν την αποπομπή του Billy Bush από το «Today Show»
**Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη The Huffington Post και μεταφράστηκε στα ελληνικά.