Η ελληνική δημοκρατία προκειμένου να βγει από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει θα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Πολλοί προκρίνουν ως απαραίτητες μεταρρυθμίσεις τις ιδιωτικοποιήσεις και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, όμως η Ελλάδα χρειάζεται βαθύτερες και λιγότερο ιδεολογικά φορτισμένες μεταρρυθμίσεις.
Πολλές έχουν προταθεί, αλλά η σημαντικότερη είναι η αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κράτος και άλλες κρατικές οντότητες, (οργανισμοί και εταιρείες δημοσίου συμφέροντος ,δήμοι, περιφέρειες, πανεπιστήμια) διαχειρίζονται τα δεδομένα που παράγουν. Το ελληνικό κράτος πρέπει να εκκινήσει τις διαδικασίες για το συνεκτικό άνοιγμα των δεδομένων στον ελληνικό λαό στο πρότυπο του κινήματος για ανοιχτά κρατικά δεδομένα, ακολουθώντας το παράδειγμα κρατών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τι είναι τα ανοιχτά κρατικά δεδομένα; Τα ανοιχτά κρατικά δεδομένα είναι πληροφορίες όπου το κράτος με την ευρύτερη του έννοια παράγει και τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν, να επαναεπεξεργαστούν από τον οποιοδήποτε, ελεύθερα.
Αυτή η μεταρρύθμιση είναι πολύ σημαντική, καθώς θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη διαφάνεια, θα ελευθερώσει κοινωνικό και οικονομικό πλούτο κρυμμένο στα δεδομένα αυτά, ενώ θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός πιο συμμετοχικού κράτους.
Ανοιχτά δεδομένα σημαίνει πως ο έλεγχος γίνεται ευκολότερος, πιο αποδοτικός και πιο προσβάσιμος σε δημοσιογράφους, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και απλούς πολίτες, οδηγώντας σε μεγαλύτερη διαφάνεια. Διαφάνεια όμως δε σημαίνει απλώς να βρίσκουμε που και αν μας κλέβουν. Διαφάνεια σημαίνει να αντιλαμβανόμαστε πώς δουλεύει το κράτος στο σύνολό του. Για παράδειγμα ο προϋπολογισμός και ο απολογισμός του υπουργείου οικονομικών είναι υπερβολικά περίπλοκος για να κατανοηθεί από τον μέσο πληθυσμό. Δεν εξηγεί συγκεκριμένα τι ξοδεύουμε για την άμυνα, εκπαίδευση, συντάξεις. Τον μέσο πολίτη δεν τον ενδιαφέρει να μάθει τι ξοδεύτηκε για ένα συγκεκριμένο κωδικό αλλά ποιες πολιτικές ακολουθούνται, ποιο ποσοστό του φόρου του κατευθύνεται σε ποιες δαπάνες και πως συγκρίνεται αυτό με άλλες χώρες. Άρα ανοιχτά δεδομένα σημαίνουν εκτός από ευκολία πρόσβασης και τη δημιουργία δομών για την κατανόησή τους.
Η αλλαγή αυτή θα οδηγούσε επίσης στην αξιοποίηση του πλούτου που είναι κρυμμένος στα κρατικά δεδομένα. Με την απελευθέρωσή τους, ιδιώτες, οργανισμοί αλλά και το ίδιο το κράτος, μπορούν να βρουν προβλήματα και από που προκύπτουν, μπορούν να καινοτομήσουν εφευρίσκοντας νέες λύσεις και να προτείνουν αλλαγές σε συγκεκριμένες λειτουργίες του κράτους για την εξοικονόμηση πόρων και την αύξηση της παραγωγικότητας. Για παράδειγμα εάν οι Έλληνες πολίτες είχαν πρόσβαση στο Υπουργείο Παιδείας στα λεπτομερή (όχι προσωπικά) στατιστικά των αποφοίτων των Ελληνικών ΑΕΙ ,ΤΕΙ θα λάμβαναν καλύτερες αποφάσεις για την επιλογή σχολής μετά τις πανελλαδικές. Θα είχαν πρόσβαση σε πληροφορίες, όπως ο μέσος μισθός των αποφοίτων, μέσος χρόνος αποφοίτησης), ενώ η κοινωνία βασισμένη στην ανοιχτή πληροφορία θα ανάγκαζε τα πανεπιστήμια να εξελιχθούν και να γίνουν καλύτερα.
Η αλήθεια είναι πως μερικές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει όπως η Διαύγεια και η ιστοσελίδα των δημόσιων διαγωνισμών. Όμως έχουν πολλά ακόμα να γίνουν αφού πολλές από τις υπηρεσίες του κράτους είτε δεν παρέχουν καθόλου δεδομένα στους πολίτες, ή δεν είναι διαθέσιμα ως ένα πλήρες σύνολο, ή δεν παρέχονται σε μορφή με δυνατότητα προσπέλασης από μηχανές. Η αισθητική αναβάθμιση των δομών διάθεσης των πληροφοριών επίσης χρήζει αναβάθμισης.
Για να είναι επιτυχημένη η μεταρρύθμιση αυτή πρέπει πέρα από τον νόμο και τις τεχνικές λεπτομέρειες να δημιουργηθεί η κουλτούρα των ανοιχτών δεδομένων, τόσο στους κρατικούς φορείς όσο και στην κοινωνία. Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως τα δεδομένα αυτά ανήκουν σε όλους τους πολίτες, αφού χρησιμοποιήθηκαν οι φόροι τους για να παραχθούν και έχουν δικαίωμα να έχουν την ευκολότερη τεχνικά πρόσβαση σε αυτά. Να δημιουργηθούν οι συνθήκες όπου το κράτος όχι μόνο θα έχει τα δεδομένα ανοιχτά λόγω υποχρέωσης προς τον νόμο αλλά και τεχνικά προσβάσιμα, σε μορφή προσπελάσιμη από λογισμικό, ενώ θα αναζητεί πηγές απ' όπου θα μπορούμε να αντλήσουμε ακόμα περισσότερα. Γιατί χωρίς τα απαραίτητα δεδομένα δε μπορούν να λυθούν προβλήματα.