To 2014 η Τουρκία παρήγγειλε τα πρώτα F-35 Lighting II 5ης γενιάς πολεμικά αεροσκάφη στο πλαίσιο του προγράμματος Joint Strike Fighter. Πριν από λίγες ημέρες παρήγγειλε άλλα 24 ενώ έχει ήδη εξαγγείλει ένα εξοπλιστικό πλάνο που εμπεριέχει ανάμεσα στα άλλα και τον εκσυγχρονισμό των Sikorsky S-70B Seahawk ελικοπτέρων. Είναι γεγονός ότι οι αγορές αυτές της Τουρκίας μεταβάλλουν εις βάρος της χώρας μας την ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, μια συνθήκη που θα αρχίσει να υλοποιείται από το 2018 και μετά.
Υπό άλλες συνθήκες η Ελλάδα θα όφειλε να απαντήσει με την αγορά εξοπλιστικών συστημάτων που θα ακύρωναν το στρατηγικό πλεονέκτημα της Τουρκίας. Η Ελλάδα όμως σήμερα δε βιώνει μια περίοδο κανονικότητας. Για την ακρίβεια βιώνει μια κρίση που όμοια της δεν την έχει περάσει ποτέ κανένα δυτικό κράτος από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και σήμερα, μια βαθιά συνθήκη αποδιοργάνωσης που ξεπερνά το επίπεδο της δημοσιονομικής δυσλειτουργίας και αφορά το παραγωγικό της μοντέλο, την κοινωνική συνοχή και την ίδια την οντολογική της ύπαρξη ως έθνος κράτος που ετοιμάζεται να εορτάσει τα διακόσια χρόνια παρουσία της στο διεθνές σύστημα υπό όρους, αν μη τι άλλο, δυσμενείς. Οι συνθήκες αυτές, όπως ήταν αναμενόμενο, έχουν επηρεάσει σε βάθος τους μηχανισμούς σκληρής ισχύος μας αλλά και τη δυνατότητα αγοράς νέων οπλικών συστημάτων, εκτός κι αν κάποιος πολιτικός αρμόδιος είναι έτοιμος να ενημερώσει τον ελληνικό λαό ότι οφείλει να αποδεχθεί κι άλλες οικονομικές περικοπές συν των νέων που έρχονται οσονούπω.
Δε μπορούμε να απλώσουμε τα πόδια μας περισσότερο από όσο μας επιτρέπει η εξαιρετικά μικρή κουβέρτα που διαθέτουμε σήμερα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε μια αδιέξοδη συνθήκη φιλανδοποίησης.
Ας είμαστε ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτός ο όρος δυστυχώς δεν έχει βρει ποτέ σημείο εφαρμογής στην ιδεαλιστική πολιτική κουλτούρα του τόπου. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μπει σε έναν εξοπλιστικό ανταγωνισμό με την Τουρκία, πολύ απλά γιατί δεν έχει τα μέσα. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο προφανώς βιώνει σύνδρομο μεγαλείου! Οπότε θα πρέπει να ανακαλύψουμε νέα «έξυπνα» μέσα διαμόρφωσης ενός στρατηγικού δόγματος που θα είναι ευέλικτο, θα βασίζεται σε επιχειρήσεις οικονομίας κλίμακας και θα έχει δεδηλωμένη ικανότητα ανταπόδοσης πλήγματος. Περισσότερα σχετιικά καταθέτω ως προτάσεις διαμόρφωσης ενός νέου στρατηγικού δόγματος στο νέο συλλογικό έργο υπό την επιμέλεια του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πειραιώς Αριστοτέλη Τζιαμπίρη και τη δική μου που θα κυκλοφορήσει ταυτόχρονα σε Ευρώπη και ΗΠΑ από το βρετανικό εκδοτικό οίκο Palgrave Macmillan με τίτλο «Foreign Policy Under Austerity: Greece's Return to Normality?» Προκύπτει όμως ως αναγκαιότητα η ανάπτυξη «έξυπνων» κινήσεων σε διπλωματικό επίπεδο που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα όχι μόνο να μην καταστεί παρίας στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και να αντιμετωπίσει την μεταβολή της κατανομής ισχύος στην περιοχή σε συνδυασμό με το απρόβλεπτο της Τουρκικής στάσης στο υποσύστημα της Ανατολικής Μεσογείου.
Η ανάπτυξη της διπλωματικής αποτροπής είναι πλέον αναγκαία για την χώρα μας και στοιχίζει σαφέστατα λιγότερο από την αγορά νέων αεροσκαφών ή αντιαεροπορικών πυραύλων. Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η διαρκής κινητικότητα μας μέσα στους θεσμούς αυτούς αποτελούσε διαχρονικά την καλύτερη ασπίδα άμυνας για τη χώρα μας. Σήμερα αυτού του είδους η κινητικότητα καθίσταται πιο απαραίτητη από ποτέ. Η ανάδειξη του ρόλου της Ελλάδας ως φορέας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, οι στενές σχέσεις που η χώρα μας έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια με το Ισραήλ, οι διαχρονικά καλές σχέσεις με την Αίγυπτο, αλλά και η ποιοτική εμβάθυνση του στρατηγικού δόγματος της συμμετοχής της Ελλάδας στον πυρήνα του δυτικού κόσμου αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία η χώρα μας πρέπει να οικοδομήσει ένα νέο στρατηγικό δόγμα και κατά συνέπεια μια νέα υψηλή στρατηγική.
Δε μπορούμε να απλώσουμε τα πόδια μας περισσότερο από όσο μας επιτρέπει η εξαιρετικά μικρή κουβέρτα που διαθέτουμε σήμερα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε μια αδιέξοδη συνθήκη φιλανδοποίησης. «Έξυπνη» διπλωματική εμβάθυνση χρειάζεται στους δυτικούς θεσμούς που συμμετέχουμε... καθώς και ένα συλλογικό ευχαριστώ όλων των Ελλήνων απέναντι σε αυτούς τους πολιτικούς που μας ενέταξαν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., αλλά και σε αυτούς που μας διατήρησαν εντός σε πείσμα των σειρήνων του λαϊκισμού και των τριτοκοσμικών ή λοιπών αντιδυτικών προτάσεων.