Η περίοδος των εξαιρετικά χαμηλών διεθνών επιτοκίων φαίνεται να φθάνει στο τέλος της, γεγονός που κάνει πιο δύσκολη τη δημοσιονομική διαχείριση σε υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα και τη διαχείριση του χρέους του Δημοσίου σε βάθος χρόνου.
Σε μια περίοδο κατά την οποία δυναμώνουν οι φωνές στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπέρ κάποιας δημοσιονομικής χαλάρωσης, οι αγορές στέλνουν μήνυμα ότι πρέπει να συνεχίσουμε τη δημοσιονομική προσπάθεια, να ενισχύσουμε την πειθαρχία και να αλλάξουμε το μείγμα των δημοσίων δαπανών.
Το πρώτο θύμα της ανοδικής δυναμικής των διεθνών επιτοκίων μπορεί να είναι η Πορτογαλία. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση της Πορτογαλίας στηρίζεται στη Βουλή από το Μπλόκο της Αριστεράς και το Πορτογαλικό ΚΚ, γι' αυτό ακολουθεί μια πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι να αντιδρούν αρνητικά οι αγορές και να αυξηθεί το επιτόκιο στο δεκαετές ομόλογο του πορτογαλικού Δημοσίου από 2,7% που ήταν πριν αρκετούς μήνες σε πάνω από 4,2%. Η διαφορά είναι σημαντική με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς το κόστος διαχείρισης του χρέους του πορτογαλικού Δημοσίου, το οποίο μετά το ελληνικό και το ιταλικό είναι, σαν ποσοστό επί του ΑΕΠ, το τρίτο μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη. Είναι τόσο δύσκολη η κατάσταση στην Πορτογαλία που ορισμένοι αναλυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι θα υποχρεωθεί να μπει ξανά σε πρόγραμμα-μνημόνιο από το οποίο είχε βγει την άνοιξη του 2014.
Ανησυχία προκαλεί και η άνοδος στο επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου της Ιταλίας, το οποίο ξεπέρασε ήδη το 2,3%. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου - το οποίο είναι περισσότερο θεωρητικό εφόσον η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα και δανείζεται από τους εταίρους με προνομιακό επιτόκιο - αυξήθηκε σε διάστημα λίγων εβδομάδων από κάτι λιγότερο από 6% σε περισσότερο από 7,5% λόγω του κλίματος αβεβαιότητας που έχουν δημιουργήσει τα λάθη και οι παραλείψεις της κυβέρνησης Τσίπρα.
Σε μια περίοδο κατά την οποία δυναμώνουν οι φωνές στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπέρ κάποιας δημοσιονομικής χαλάρωσης, οι αγορές στέλνουν μήνυμα ότι πρέπει να συνεχίσουμε τη δημοσιονομική προσπάθεια, να ενισχύσουμε την πειθαρχία και να αλλάξουμε το μείγμα των δημοσίων δαπανών.
Σε περιβάλλον ανοδικών διεθνών επιτοκίων οποιαδήποτε χαλάρωση της δημοσιονομικής προσπάθειας μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη άνοδο στο κόστος δανεισμού των υπερχρεωμένων χωρών και στο κόστος διαχείρισης του δημόσιου χρέους τους. Για την Ελλάδα υπάρχει μια ακόμη σοβαρή συνέπεια εφόσον γίνεται πιο δαπανηρή, για τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές, η μελλοντική σταθεροποίηση του κόστους διαχείρισης του ελληνικού χρέους. Αυτό άλλωστε εξηγεί και τους δισταγμούς τους για την αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου για την οποία έχουν δεσμευθεί πολιτικά από τον Δεκέμβριο του 2012.