Το πρώτο μισό της χρονιάς πέρασε, αφήνοντας πίσω πολύ καλή μουσική σε όλο το φάσμα που καλύπτουμε στο Rocking. Οι συντάκτες που καλύπτουν τον rock, τον metal και τον εναλλακτικό ήχο ψήφισαν μυστικά, ο καθένας στον τομέα του και το αποτέλεσμα, χωρίς κανενός είδους επεξεργασία, παρουσιάζεται σε τρεις αντίστοιχες λίστες.
Κυρίες και κύριοι, αυτοί είναι οι καλύτεροι rock δίσκοι για το πρώτο μισό του 2016, με σειρά προτίμησης. Στο No1 το αγαπημένο άλμπουμ της rock ομάδας.
10. Iggy Pop - Post Pop Depression
«Η κρυφή ελπίδα είναι ότι μία νέα γενιά μουσικόφιλων μπορεί να εκτιμήσει τον Iggy και τη μουσική του, να ασχοληθεί σε βάθος με αυτήν και να απορρίψει τις απόψεις που τον θέλουν είτε μία γραφική φιγούρα του rock είτε έναν μουσικό που η σημασία του τελείωσε με τους Stooges.» - Κώστας Σακκαλής
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
9. Hexvessel - When We Are Death
«Ένας απύθμενου βάθους και καλαισθησίας συγκερασμός πληκτράτης '60s ψυχεδέλειας και groove-αριστού '80s post-punk» - Μάνος Πατεράκης
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
8. Zakk Wylde - Book Of Shadows II
«Μπόλικο συναίσθημα, μινόρε να θες να κόψεις τις φλέβες σου, hammond να στάζουν '70s, slide κιθάρες που ανασταίνουν όλο το πάνθεον των blues και piano με τη χαρακτηριστική σφραγίδα του Zakk. Ό,τι καλύτερο έχει βγάλει εδώ και δέκα χρόνια.» - Νικόλας Ρώσσης
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
7. King Gizzard &The Lizard Wizard - Nonagon Infinity
«Μια στο τόσο βγαίνουν και τέτοιοι δίσκοι και καταλαβαίνουμε ότι οι ωραίες αντιγραφές του psych rock των '60s/'70s είναι κάπως πιο «μικρές» απ' ό,τι τις είχαμε στο μυαλό μας.» - Μάνος Πατεράκης
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
6. David Bowie - Blackstar
«Ένας γερά θεμελιωμένος δίσκος σε όλα όσα μπορεί η μουσική να είναι σήμερα. Ο Bowie έφτιαξε ένα άλμπουμ που δεν είναι τόσο δύσκολο όσο παρουσιάζουν όσοι από τη μία προσπαθούν να σε πείσουν να σου αρέσει, προβάλλοντας από την άλλη μια κάποια ιδιαιτερότητά του ως κρυμμένο μυστικό που οι εκλεκτοί μόνο ξεκλειδώνουν» - Κώστας Σακκαλής
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
5. Black Peaks - Statues
«Το "Statues" έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, με έναν progressive post-hardcore ήχο που ούτε δευτερόλεπτο ανάμεσα στα 51 λεπτά που διαρκεί δεν εμφανίζει μετάπτωση ποιότητας.» - Μάνος Πατεράκης
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
4. Motorpsycho - Here Be Monsters
«Πρωταγωνιστούν σ' έναν κλειστό κύκλο προοδευτικών εν γένει συγκροτημάτων που ποιοτικά στέκονται σε εξαιρετικά επίπεδα και είναι αναντίρρητα μοναδικοί σε ό,τι κάνουν.» - Πάνος Παπάζογλου
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
3. Heron Oblivion - Heron Oblivion
«Μεθυστικότατο psych rock Δυτικής Όχθης από μέλη Comes On Fire, Assemble Head In Sunburst Sound και τη φωνή της Meg Baird να απογειώνει το αποτέλεσμα.» - Μάνος Πατεράκης
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
2. Joe Bonamassa - Blues Of Desperation
«O Αμερικάνος bluesman παραδίδει το πιο ολοκληρωμένο του άλμπουμ. Όχι ως προς την ποικιλία, αλλά ως προς την ποιότητα και την ποσότητα. Δεν υπάρχει άλλη του δουλειά στην οποία να ξεχωρίζει και το hard rock στο στυλ των Zeppelin, και η americana και η ραδιοφωνική μπαλάντα και το απλό boogie/rock 'n' roll του.» - Αντώνης Μουστάκας
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
1. Rival Sons - Hollow Bones
«Πρόκειται για δίσκο-βόμβα, μικρό σε διάρκεια, πλούσιο σε μουσική και ό,τι καλύτερο έχουν δημιουργήσει ως τώρα οι Αμερικάνοι hard rockers. Ελπίζω η σπάνια αυτή πορεία τους προς την καλλιτεχνική κορύφωση να μην έχει σύντομα τέλος.» - Αντώνης Μουστάκας
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας εδώ.
Δείτε περισσότερα στη σελίδα του rocking.gr