Το τελευταίο εξάμηνο παρήλθε με τις προσδοκίες των ανθρώπων της αγοράς να κορυφώνονται. Ενόψει εκλογών όλοι περίμεναν τις περιλάλητες «ευεργετικές ρυθμίσεις» για να βάλουν τα οικονομικά τους σε μια τάξη. Ιδίως επιχειρήσεις που αντιμετώπιζαν όλο και πιο έντονα το ζήτημα της μεγέθυνσης των οφειλών τους στην εφορία και είτε δεν επιθυμούσαν είτε δεν μπορούσαν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους μέσω της προπτωχευτικής διαδικασίας εξυγίανσης ή του εξωδικαστικού μηχανισμού περιμέναν ως «βάλσαμο» την περιώνυμη ρύθμιση των 120 δόσεων. Μόνον που στην πράξη αποδείχθηκε άλλη μια χίμαιρα…
Κυριακάτικα, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έσπευσε να ανακοινώσει την πολυαναμενόμενη ρύθμιση, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να θυμίσει σε όλους μας τη φράση του συγγραφέα της ύστερης αρχαιότητας, του Λουκιανού, που αποτελεί τον τίτλο της σημερινής μας παρέμβασης. Ανακοινώθηκε, λοιπόν, ότι με νέο νόμο που θα ψηφίσει η βουλή θα δοθεί η δυνατότητα να ρυθμίσουν τις οφειλές τους τόσο φυσικά όσο και νομικά πρόσωπα. Ειδικά όμως για τα τελευταία, η κυβέρνηση δείχνει να «τιμωρεί» το επιχειρείν και την προσπάθεια επίτευξης κέρδους. Έτσι, λοιπόν, ρυθμίζονται οι οφειλές προς τη φορολογική διοίκηση των φυσικών προσώπων και των νομικών προσώπων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα έως και 120 μηνιαίες δόσεις. Αντιθέτως, οι οφειλές των νομικών προσώπων κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δηλαδή των επιχειρήσεων, ρυθμίζονται μόνον σε έως 30 μηνιαίες δόσεις. Ο λόγος αυτής της «επιλεκτικής προσέγγισης» σύμφωνα με την υφυπουργό οικονομικών Παπανάτσιου, είναι «ότι μπορούν να πληρώσουν γρηγορότερα»! Προφανώς μιλάμε για άλλη χώρα, για άλλη κοινωνία και όχι για την ελληνική, με τις χιλιάδες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις….
Πράγματι, για τα νομικά πρόσωπα κερδοσκοπικού χαρακτήρα, εισάγονται δύο ρυθμίσεις:
α) για οφειλές από τακτικό χαρακτήρα (δηλ ΦΠΑ, φόρος εισοδήματος κλπ) που θα μπορούν να ρυθμίσουν σε 18 δόσεις (σημειωτέον ότι ούτως ή άλλως σήμερα μπορούσαν να ρυθμίσουν σε 12 δόσεις) και
β) για οφειλές έκτακτου χαρακτήρα που θα μπορούν να ρυθμίσουν σε έως 30 δόσεις. Δίνεται ταυτόχρονα η διαγραφή προσαυξήσεων 100% εφόσον, όμως, πληρώσουν εφάπαξ.
Τι δείχνουν τα ανωτέρω; Ότι οι επιλογές του οικονομικού επιτελείου στερούνται τόσο επαφής με τη ζώσα καθημερινότητα όσο και αναπτυξιακού προσήμου. Τι θα μπορούσε να γίνει; Να δοθεί η δυνατότητα ρύθμισης σε δόσεις που θα μπορούσαν να υπερβούν και τις 120, βασιζόμενη όμως σε έναν αλγόριθμο που θα αποτελούσε προϊόν συνεκτίμησης διαφόρων παραγόντων, όπως ο αριθμός των θέσεων εργασίας που διατηρεί ή αυξάνει μια επιχείρηση στη διάρκεια της ρύθμισης (κοινωνικός συντελεστής), το μέγεθος του EBITDA της επιχείρησης (ικανότητα αποπληρωμής), το είδος της επιχείρησης (πχ εξαγωγική, αγροτική κλπ – αναπτυξιακός συντελεστής) κλπ
Οι ρυθμίσεις δεν είναι …παρηγοριά στον άρρωστο. Είναι εργαλείο αντιμετώπισης έκτακτων συνθηκών και θετικής κρατικής παρέμβασης σε μια κοινωνία που έχει ανάγκη την τόνωση της επιχειρηματικότητας όσο τίποτα άλλο σε τούτη την κρίσιμη συγκυρία. Το θέμα είναι ότι λίγοι το αντιλαμβάνονται και σίγουρα όχι όσοι λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις…