«Ο Δημήτρης Καραντζάς και ο Φοίβος Δεληβοριάς ετοιμάζουν επιθεώρηση. Για τα 200 χρόνια από το 1821. Και φιλοδοξούν να ξανατραγουδήσουν το “χαίρε, ω χαίρε”, χωρίς να εμποδίζονται από τα “περασμένα μεγαλεία” και το “διηγώντας τα να κλαις”. Σκέφτηκαν λοιπόν να ξεκινήσουν επιθεωρώντας την άδεια Αθήνα του τέλους του 2020. Τον στολισμό του δέντρου, τον Μεγάλο Περίπατο, το συντριβάνι στην Ομόνοια. Ο Δεληβοριάς φορώντας την καθημερινή παραδοσιακή στολή του, ο Καραντζάς τη στολή του επιθεωρητή. Συζήτησαν για την παράδοση της επιθεώρησης, σιγοτραγούδησαν ρεφρέν που έχουν –ή δεν έχουν- να κάνουν με την Ιστορία μας, θυμήθηκαν οριακά ελληνικά κείμενα, ετοιμάζοντας ένα προσωπικό –όσο και λαϊκό-, μουσικό -όσο και κωμικό- πολυπρόσωπο θέαμα στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, όταν έρθει η ώρα το τελευταίο να ξαναϋποδεχτεί κόσμο. Στην μετακίνησή τους, ο Παντελής Μάκκας και ο φακός του ήταν εκεί».
Με αυτά τα λόγια περιγράφουν τη δική τους «Μετακίνηση 7», ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Δημήτρης Καραντζάς.
Λίγο πριν από την εκπνοή του χρόνου, οι συνεργαζόμενοι με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά δημιουργοί, μέσα σε μια ιδιάζουσα κατάσταση αναμονής και προετοιμασίας, βγαίνουν στην πόλη, συνομιλούν μαζί της και μοιράζονται μαζί μας την αγωνία του δημιουργικού μυαλού, που δεν αναπαύεται ποτέ.
Πώς αντιπαρέρχεται κανείς τα εμπόδια; Πώς συνεχίζει να δημιουργεί σε αυτήν την ιδιάζουσα συνθήκη που αποκλείει τα σύνολα, την ομαδική δουλειά και βασικά τη συνάθροιση για λόγους Τέχνης;
Συντελεστές της δράσης Μετακίνηση 7/ Κάνε τη διαδρομή που ονειρεύεσαι
Σκηνοθεσία: Παντελής Μάκκας
Μοντάζ: PMstudio
Καλλιτεχνική διεύθυνση και οργάνωση: Ζωή Χατζηαντωνίου
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πουλής
Έξι βιντεοσκοπημένες αιωρήσεις ανάμεσα στην Ιστορία και το αλλόκοτο παρόν, ανάμεσα στο προσωρινό πάγωμα του χρόνου και την αδιάκοπη ροή της σκέψης, της τέχνης, του θεάτρου. Οι 7 καλλιτέχνες προτείνουν μια εναλλακτική διαδρομή που αποτελείται από πολλές τυχαίες, ή και όχι, διαδρομές με τελικό προορισμό τη θεατρική σκηνή.
Οι Μετακινήσεις 7 στην ιστοσελίδα του Δημοτικού Θέατρου Πειραιά. Επειδή «Σκηνή είναι η πόλη».