Η σχολική χρονιά 2020- 2021 ξεκίνησε χθες, Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου. Μια νέα σχολική χρονιά που όλοι θέλουν να κυλήσει- παρά το δυστοπικό περιβάλλον της πανδημίας- διαφορετικά από την περσινή.
Απρόσκοπτα. Το νορμάλ, το συνηθισμένο μοιάζει πλέον ευχή, ηχεί υπεραισιόδοξο.
Τα παιδιά στο σχολείο με μάσκες, με σαφείς, συνεχείς οδηγίες από τους δασκάλους να τηρούν αποστάσεις και να μην έρχονται κοντά, να μην αγγίζονται. Οι δάσκαλοι να διδάσκουν με μάσκες. Και αυτοί βάσει υγειονομικού πρωτοκόλλου ενάμιση μέτρο μακριά από τους μαθητές, τους συναδέλφους τους.
Δεν τα σημειώνω όλα αυτά με την αντιδραστικότητα και την οργή των «ψεκασμένων», «αγανακτισμένων» γονιών που στήνουν ξεδιάντροπα, επιτηδευμένα «τσίρκο» στα σχολεία των παιδιών τους.
Η πανδημία είναι παγκόσμια πληγή και τα μέτρα περιορισμού της μετάδοσης του ιού, οι μάσκες, οι αποστάσεις, όλα αυτά είναι αναγκαία αν θέλουμε κάποια στιγμή η πληγή να κλείσει και το κακό σενάριο της επιστημονικής φαντασίας που ζούμε το 2020 να γράψει τίτλους τέλους.
Αλλά δεν μπορούσα, μέχρι σήμερα, να μην σκέφτομαι με κάποια στενοχώρια ειδικά τους μαθητές, τα παιδιά. Έμπαινα στη θέση τους και αισθανόμουν μια πικρία, αισθανόμουν άβολα.
Άχαρη χρονιά για τα παιδιά λοιπόν;
Η επίσκεψή μου στο ACS Athens (American Community Schools) στο Χαλάνδρι με διέψευσε. Δεν μπορεί μια μάσκα, ούτε μερικά εκατοστά απόστασης να στερήσουν τη χαρά από τα παιδιά. Αν το σχολικό περιβάλλον είναι αυτό που πρέπει, τα παιδιά γελούν και παίζουν, μαθαίνουν και αλληλεπιδρούν δημιουργικά.
Και φοράνε τη μάσκα τους! Και (προσπαθούν να) κρατάνε αποστάσεις, ακόμα και στο διάλειμμα και μετά από τις υπενθυμίσεις των δασκάλων τους.
Στις τρεις ώρες που έμεινα στο ACS Athens μόνο μια παρέα μαθητών του Λυκείου (Academy) είδα χωρίς μάσκα στον αίθριο χώρο της αυλής- τους είδε και η υποδιευθύντρια, τους έκανε μια ήπια παρατήρηση και το «πρόβλημα» λύθηκε αμέσως. Χωρίς φωνές, χωρίς αρνητισμό- ανθρώπινα. Φιλεκπαιδευτικά.
Το ACS Athens είναι ένα ιδιαίτερο σχολείο, με μαθητές από περίπου 65 χώρες: γονείς και μαθητές ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που ταξιδεύουν, συνήθως, αρκετά. Κι αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος το συγκεκριμένο σχολείο να εφαρμόζει με συνέπεια το υγειονομικό πρωτόκολλο.
Τα διαλείμματα των τάξεων γίνονται «σπαστά», ανά τάξη δηλαδή, ώστε να αποφεύγεται, να μειώνεται έστω ο συγχρωτισμός των παιδιών. Το φαγητό στο εστιατόριο του σχολείου έρχεται σε ατομικές μερίδες που οι γονείς έχουν παραγγείλει το προηγούμενο βράδυ. Παντού υπάρχουν ταμπέλες «Φοράμε Μάσκες» (στα αγγλικά αφού το ACS Athens είναι αγγλόφωνο σχολείο) και στο θέατρο διαχωριστικές ταινίες «υπαγορεύουν» στους μικρούς θεατές να αφήνουν απόσταση τριών άδειων καθισμάτων στην ίδια σειρά.
Και τα παιδιά, το γράφω ξανά, είναι χαρούμενα. Κανονικά.
«Εργαστήκαμε σχεδόν όλο το καλοκαίρι ώστε να είναι έτοιμο το σχολείο μας να υποδεχτεί τους μαθητές με ασφάλεια», λέει η πρόεδρος του ACS Athens, Dr. Peggy Pelonis.
«Έχουμε διαμορφώσει χώρους εξωτερικά με ομπρέλες, τραπέζια και καρέκλες, ώστε να μπορούν να τρώνε οι μαθητές αφού δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούν πλέον την καφετέρια.
Τοποθετήσαμε διαχωριστικά ανάμεσα στους μαθητές μέσα στις τάξεις και επίσης πλεξιγκλάς στα γραφεία.
Οι αποστάσεις τηρούνται και επιτηρούνται σε όλους τους χώρους του σχολείου.
Υπάρχουν αντισηπτικά παντού στο σχολείο.
Οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να φορούν συνέχεια την μάσκα στους εσωτερικους χώρους.
Έχει αυξηθεί το προσωπικό των υπηρεσιών καθαριότητας και είναι διαθέσιμο σε όλη την διάρκεια της ημέρας.
Έχουν ορισθεί συγκεκριμένα σημεία που θα κατευθύνεται η εισερχόμενη κίνηση των οχημάτων. Οι γονείς θα πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους στα σημεία αυτά και να αναχωρούν αμέσως για να διευκολύνονται και οι υπόλοιποι και να μην δημιουργούνται καθυστερήσεις. Το απόγευμα οι μαθητες θα σχολάνε σε διαφορετικές ώρες ώστε να αποφεύγεται το μποτιλιάρισμα στην πύλη του σχολείου.
Επειδή είναι πιό δύσκολο να φορούν την μάσκα τους συνέχεια, τα παιδιά μικρότερης ηλικίας , έχουμε δημιουργήσει «παιχνίδια» τα οποία «ταυτίζουν» τη χρήση της μάσκας τους με γνωστούς σούπερ ήρωες! Επίσης έχουμε σχεδιάσει το καθημερινό πρόγραμμα έτσι ώστε να επιτρέπει περισσότερο χρόνο στη μάθηση στους εξωτερικούς χώρους όπου δεν είναι υποχρεωτική η χρήση της μάσκας. Τέλος κρατάμε τα μικρότερα παιδιά σε «κυψέλες» έτσι ώστε συγκεκριμένες ομάδες παιδιών να παραμένουν μαζί και να υπάρξει πιο άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση σε περίπτωση που παρουσιαστεί οποιοδήποτε θέμα».
Ένα από τα κέρδη της περσινής χρονιάς για την ελληνική εκπαίδευση, δημόσια και ιδιωτική, ήταν η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης. Το ACS Athens είναι ένα σχολείο που είχε ήδη επενδύσει και εργαστεί σε αυτή την κατεύθυνση με τρόπο καινοτόμο, πραγματικά σύγχρονο.
«Στο σχολείο μας λειτουργήσαμε διαδικτυακά αμέσως, την επόμενη ημέρα που κλείσαμε. Η αλήθεια είναι ότι ετοιμαζόμαστε για την δημιουργία της online διαδικασίας εδώ και αρκετά χρόνια», λέει η Dr. Pelonis.
«Στο πρώτο μέρος, ο δάσκαλος έκανε την παράδοση του μαθήματος διαδικτυακά, ζωντανά- και στο δεύτερο μέρος, παραμένοντας πάντα διαθέσιμος να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία, ζητούσε από τους μαθητές να κάνουν έρευνα, να ετοιμάσουν εργασίες και μελέτες τις οποίες παρέδιδαν κατά τη διάρκεια μαθήματος».
Ένα καλά σχεδιασμένο διαδικτυακό μάθημα περιλαμβάνει:
Μια δομημένη διδακτέα ύλη με ξεκάθαρους στόχους και προσδοκίες
Συγκεκριμένες προθεσμίες με κάποια ευελιξία
Μια ποικιλία μαθητικών δραστηριοτήτων οι οποίες απαιτούν αλληλεπιδραστική συνεργασία ανάμεσα στον δάσκαλο και τον μαθητή και ανάμεσα σε μαθητή με μαθητή
«Οι μαθητές έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες, πραγματοποιούν δραστηριότητες και αλληλεπιδρούν με τους συμμαθητές τους αλλά και με τους δασκάλους τους στον δικό τους χρόνο. Τα μαθήματα είναι σχεδιασμένα χρησιμοποιώντας διάφορα και διαφορετικά μέσα (παρουσιάσεις σε Powerpoint, βίντεο, κείμενα, ηλεκτρονικά βιβλία, εκπαιδευτικές μαθητικές δραστηριότητες είτε ατομικές ή ομαδικές) που επιτρέπουν την αλληλεπίδραση μαθητών/δασκάλου ή μαθητών/μαθητών μέσα από διαδικτυακές συζητήσεις και ομαδικές εργασίες. Η μάθηση είναι προσβάσιμη και επιτυγχάνεται μέσω μιας ποικιλίας εργαλείων, όπως τα online κουίζ και τεστ η τα εκπαιδευτικά παιχνίδια».
Η Dr. Pelonis έχει διδακτορικό στην ψυχολογία. «Ποιά ήταν η ψυχολογική κατάσταση του συστήματος “Γονείς- παιδιά- σχολείο” την περσινή χρονιά;», ρωτώ την ίδια. «Και πως το σχολείο επικοινωνεί σε αυτή την συγκυρία της πανδημίας, ειδικά με τους γονείς;».
«Όταν ξέσπασε η πανδημία του Covid-19, οι ψυχολογικές επιπτώσεις ήταν τεράστιες και ήταν πολύ σημαντικό, η επαφή μεταξύ των μαθητών και καθηγητών, να διατηρηθεί στενή αλλά και αλώβητη», απαντά η Dr. Pelonis.
«Ήταν πολύ σημαντικό μέσα στον χώρο του ACS Athens να συνεχιστεί η κανονικότητα, η «ρουτίνα»- οι δάσκαλοι σε συνεργασία με την διοίκηση του σχολείου μας, δούλεψαν πολύ σκληρά για να το κατορθώσουμε. Κάναμε ότι ήταν δυνατό για να συμμετέχουν οι γονείς ενεργά σ΄αυτήν την προσπάθεια, ζητώντας συνεχώς τις απόψεις τους μέσω ερευνών, συζητήσεων και αλληλογραφίας. Οι ίδιοι μας ενημέρωναν ότι η εικονική εμπειρία της τηλεκπαίδευσης- αν και πρωτόγνωρη- υπήρξε κυρίως θετική και αποτελεσματική. Μερικοί γονείς προβληματίστηκαν για τον όγκο των απαιτούμενων εργασιών από τους μαθητές, αν και οι ίδιοι οι μαθητές έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν να προσαρμοστούν στην καινούργια κατάσταση. Οι δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί σύμβουλοι και οι ψυχολόγοι του σχολείου μας, ήταν πάντα παρόντες για την υποστήριξη των μαθητών».
«Οι γονείς έχουν πολύ άγχος όσον αφορά το τι πρόκειται να συμβεί και για το πως θα μπορέσει να λειτουργήσει το σχολείο εξασφαλίζοντας την ασφάλεια των παιδιών τους», λέει η πρόεδρος του ACS Athens. «Γονιός ούσα η ίδια, καταλαβαίνω απόλυτα το άγχος και την ανησυχία που βιώνουν όλοι οι γονείς και για αυτό προσπαθώ να παρέχω συνεχή ενημέρωση στους γονείς μέσω συχνών διαδικτυακών συναντήσεων όπου μπορούν να απαντηθούν άμεσα όλες οι απορίες και ερωτήσεις τους».
«Ζητήσαμε από τους γονείς να μιλήσουν στα παιδιά τους για την αναγκαιότητα χρήσης της μάσκας, την κοινωνική αποστασιοποίηση. Επίσης, καθημερινά, πριν στείλουν τα παιδιά στο σχολείο να τα θερμομετρούν και αν υπάρξουν συμπτώματα, να κρατήσουν τα παιδιά στο σπίτι, ώστε να προστατευθούν οι υπόλοιποι. Η παραμονή των γονιών στο σχολείο δεν επιτρέπεται, επομένως πρέπει απλά να αφήνουν τα παιδιά τους το πρωί και από εκεί και πέρα αναλαμβάνει το σχολείο».
«Το χρυσό τρίγωνο “ΓΟΝΕΙΣ-ΠΑΙΔΙΑ-ΣΧΟΛΕΙΟ” είναι η πλέον σημαντική σχέση για να μπορέσουμε να πετύχουμε ολιστικά».
Η κόρη της Νάνσυ Ζαμπέτογλου ξεκινάει σε αυτή την ιδιαίτερη, επίφοβη χρονιά τη σχολική της ζωή, «πρωτάκι» του Δημοτικού. Ρωτάω την κυρία Ζαμπέτογλου για τα συναισθήματά της σήμερα.
«Υπο κανονικές συνθήκες θα ήμουν ενθουσιασμένη- τώρα σε αυτό το συναίσθημα έχει προστεθεί και άγχος για το πώς θα είναι η διδασκαλία με τη δασκάλα της να μιλάει πίσω από μία μάσκα ή πώς θα καταφέρει να παίζει με τους συμμαθητές της κρατώντας αποστάσεις ή χωρίς να μοιράζεται τα πράγματα της. Παρόλα αυτά και το δικό μας παιδί και τα περισσότερα παιδιά, απ όσο έχω δει, έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Δεν θα συγκινηθούμε λιγότερο βλέποντας τη να πηγαίνει προς την τάξη της, με τη μεγάλη τσάντα της πλέον, επειδή θα φοράει και μάσκα. Ουτε κι εκείνη χάνει κάτι από τη χαρά της επειδή θα πρέπει να προσέχει. Τα παιδιά ευτυχώς παραμένουν παιδιά σε οποιεσδήποτε συνθήκες και δουλειά μας είναι να φροντίσουμε να είναι έτσι».
-Την έχετε ενημερώσει/ προϊδεάσει για τις ιδιαιτερότητες της νέας σχολικής χρονιάς, τη μάσκα, τις αποστάσεις;
- Τα ξέρει ήδη όλα αυτά όπως θεωρώ και όλα τα παιδιά έχουν εκπαιδευτεί βλέποντας εμάς. Θυμάμαι πέρσι μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που έπλενε τα χέρια της, τόσο σχολαστικά. Μου είπε ότι το έμαθε στην τάξη. Εχει μάθει να προσαρμόζει το λαστιχάκι της μάσκας με μεγάλη δεξιοτεχνία, ξέρει οτι πρέπει να προστατεύσει με τη συμπεριφορά της τη γιαγιά και τον παππού της. Απλά περιμένει να περάσει ο ”κορονογιός” επιτέλους.
«Δεν πιστεύω ότι σε όλη τη σχολική μέρα τα παιδιά θα φορούν τη μάσκα τους. Τουλάχιστον όχι από την πρώτη μέρα. Κάποια στιγμή θα αγκαλιαστούν, θα παίξουν, θα τσακωθούν, θα φιληθούν ή θα ανταλλάξουν αντικείμενα. Πιστεύω βεβαια οτι ακόμα δυσκολότερο είναι για τους καθηγητές και τους δασκάλους που πρέπει κάθε στιγμή να είναι υποδειγματικοί οι ίδιοι και να προσέχουν και τη συμπεριφορά των παιδιών μαζί με όλα αυτά που πρέπει να τους διδάξουν. Ειλικρινά είναι μεγάλο το challenge. Γι αυτό είμαστε όλοι μια ομάδα και θα πρέπει να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον όπως μπορούμε».
-Θεωρείτε πως υπάρχει κίνδυνος να μείνουν πίσω τα παιδιά αυτής της γενιάς, να τα ζημιώσει η πανδημία μαθησιακά;
- Οχι δεν το πιστεύω. Κανένας γονιός και κανένας δάσκαλος δεν θα το επιτρέψουν αυτό. Είμαστε αισιοδοξοι και πιστεύουμε ότι απλά τα παιδιά μας θα έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθούν οταν θα μεγαλώσουν. Για το πώς ήταν το σχολείο στα χρόνια της πανδημίας. Τώρα αν αργήσει λίγο να μάθει να διαβάζει κι αντί για τον Δεκέμβριο τα καταφέρει τον Φεβρουάριο δεν το θεωρώ και τόσο σημαντικό μακροπρόθεσμα.
«Κατά εντυπωσιακό τρόπο, οι μικροί μαθητές ανταποκρίθηκαν καλύτερα απ’ όσο περιμέναμε στη νέα πραγματικότητα!», λέει η δασκάλα της Α΄Δημοτικού (1st Grade, Elementary School), Ms. Georgia Mente. «Ως ομάδα εργαστήκαμε ώστε να προσαρμόσουμε τα σχέδια μαθήματος μας και να παρέχουμε διαδραστικές δραστηριότητες μέσω των οποίων μπορούσαμε να παρατηρήσουμε άμεσα την κατανόηση των μαθητών. Φυσικά σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή των μαθητών έπαιξε η υποστήριξη της οικογένειας. Γι αυτό και φροντίσαμε να έχουμε συχνή επικοινωνία με τους γονείς και ξεκάθαρα σχέδια μαθήματος, ώστε να έχουν καθαρή εικόνα των προσδοκιών και μαθησιακών στόχων».
«Σίγουρα οι μάσκες είναι άβολες στη χρήση τους. Είμαι όμως πεπεισμένη ότι εάν έχει προηγηθεί διδασκαλία και επίδειξη σωστής χρήσης μέσα στην οικογένεια και με τη δική μας παρότρυνση στο σχολείο, όλα θα πάνε καλά. Από τη μεριά μας στοχεύουμε στο να κάνουμε αυτή την εμπειρία διασκεδαστική μέσω τραγουδιών για την προσωπική υγιεινή, επανάληψη καθημερινών συνηθειών οι οποίες ενθαρρύνουν τους μαθητές να χρησιμοποιούν σωστά τις μάσκες τους κ.α. Η ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων δεν θα έχει θετικό αποτέλεσμα μόνο μέσα στο σχολικό περιβάλλον- θα δημιουργήσει την απαιτούμενη γνώση για τον υγιή και ασφαλή τρόπο ζωής εν μέσω πανδημίας».
«Η μεγαλύτερη πρόκληση αυτή τη χρονιά θα είναι να βοηθήσουμε τους μαθητές μας να αντιληφθούν και να τηρήσουν τα απαραίτητα μέτρα χωρίς να νιώθουν ότι αποξενώνονται από το δάσκαλο ή τους φίλους τους, καθώς και να βρούμε νέους τρόπους να διατηρήσουμε αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών. Για να το πετύχουμε αυτό θα εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες να μεταφέρουμε το μάθημα εκτός τάξης όπου είναι εφικτό και θα διδάξουμε στα παιδιά τρόπους συνεργασίας που δεν απαιτούν εγγύτητα. Θα εκμεταλλευτούμε για αυτό όλους μας τους πόρους: ηλεκτρονικά μέσα, ατομικούς πίνακες μαρκαδόρου, εργασίες “puzzle” όπου κάθε μέλος της ομάδας εργάζεται ατομικά ώστε να συμβάλλει ένα διαφορετικό κομμάτι στην ομαδική εργασία κ.α.».
-Όπως η νέα χρονιά ξεκινάει- ποιά είναι τα συναισθήματά σας; Και πόσο διαφέρουν από προηγούμενες χρονιές;
-Είμαι ενθουσιασμένη για τη νέα χρονιά όπως και να ’χει. Έπειτα από το lockdown της περσινής χρονιάς νομίζω ότι γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές εκτιμήσαμε ξανά το ρόλο του σχολείου τόσο στην κοινωνικο-συναισθηματική όσο και στην ακαδημαϊκή ανάπτυξη των παιδιών. Επίσης όλοι αναγκαστήκαμε να βγούμε απ’ το comfort zone μας και να αναπτύξουμε νέες δεξιότητες - εκμεταλλευτήκαμε όλες τις εφαρμογές της τεχνολογίας, γίναμε πιο ευέλικτοι, εστιάσαμε στην ανάγκη στενής συνεργασίας. Φέτος θα χρειαστεί να προσαρμοστούμε ξανά, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα κλείσουμε τελικά τη χρονιά με περισσότερη ενσυναίσθηση και κατανόηση προς τους γύρω μας.
«Νομίζω πως τα μέτρα που έχουν επιβληθεί είναι απαραίτητα για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας», λέει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου, μαθήτρια της Γ΄Λυκείου (12th Grade, Academy). «Μπορεί να φαίνονται πολύ αυστηρά- και σίγουρα είναι κάτι που δεν έχουμε βιώσει ξανά- είναι, όμως, ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουμε ότι η επιστροφή στο σχολείο θα είναι ασφαλής. Πολλά παιδιά έχουν στις οικογένειές τους άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες- είναι καθήκον μας να προσέχουμε για την ασφάλεια των συμμαθητών μας και των συνανθρώπων μας. Πρέπει να κάνουμε όλοι μας μια συνειδητή προσπάθεια και να τηρούμε τα μέτρα προστασίας. Το σχολείο μας βοήθησε σε αυτό, υπενθυμίζοντας διαρκώς τα μέτρα αλλά και συζητώντας μαζί μας».
«Σήμερα αισθάνομαι ανακουφισμένη που βλέπω ξανά τους δασκάλους μου δια ζώσης», λέει η Αλεξάνδρα. «Έλειψε σε όλους μας το να πηγαίνουμε στο σχολείο κανονικά σε καθημερινή βάση. Όλοι προσπαθούμε να μείνουμε αισιόδοξοι για αυτό το σχολικό έτος και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Βέβαια, ο κίνδυνος να πάμε ξανά σε κατάσταση καραντίνας είναι υπαρκτός, αλλά πιστεύω ότι το ACS Athens μας έχει προετοιμάσει σωστά για τη δύσκολη χρονιά που μπορεί να αντιμετωπίσουμε».
-Πόσο νιώθεις να σε δυσκολεύει αυτή η συγκυρία ως μαθήτρια της Γ΄Λυκείου (12th Grade, Academy);
-Η πανδημία άλλαξε πολλά πράγματα για πολλούς ανθρώπους. Κάποια παιδια δεν είχαν την ευχέρεια να κάνουν μαθήματα διαδικτυακά, άλλοι δεν πήραν βαθμούς αλλα μόνο παρουσίες και κάποιες εξετάσεις καταργήθηκαν. Ολα αυτα προσθεσαν παραπάνω αβεβαιότητα σχετικα με τα κριτηρια που θα λαβουν τα πανεπιστημια υπόψη τους για την επιλογη των φοιτητων- ανησυχώ για τον αυξημένο ανταγωνισμό που θα αντιμετωπίσουμε φέτος. Δουλεύω πολύ σκληρά όποτε με τρομάζει το γεγονός ότι υπάρχει περίπτωση αυτοί οι κόποι να μην ανταμειφθούν. Πάντως, ως μαθήτρια του ACS Athens νιώθω ότι θα μπορέσω να μπω στο πανεπιστήμιο της επιλογής μου.
«Πολλές φορές αισθάνομαι ότι ζούμε μέσα σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας», λέει η Αλεξάνδρα. «Ελπίζω να τελειώσει γρήγορα και να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας. Θέλω να πιστεύω πως η επιστήμη- με την παραγωγή ενος ασφαλούς, αποτελεσματικού εμβολίου- θα νικήσει τον κορωνοϊό».
«Με τι συναισθήματα περίμενες την αρχή αυτής της σχολικής περιόδου; Και πως νιώθεις τώρα που ξεκίνησε;», ρωτάω την Δανάη Πανέρα, μαθήτρια της Α΄Γυμνασίου (6th Grade, Middle School). «Αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά, οι συμμαθητές σου, πως αντιμετωπίζουν αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση, για δεύτερη πλέον χρονιά;».
«Συζητάμε με τους φίλους μου ότι δεν μας αρέσει αυτή η κατάσταση, αλλά σκέφτομαι ότι είμαστε χαρούμενοι που τουλάχιστον μπορούμε να πάμε στο σχολείο και να είμαστε μαζί, έστω και από απόσταση», λέει η Δανάη. «Αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που ξεκίνησε το σχολείο αλλά την ίδια στιγμή και λίγο στενοχωρημένη!».
-«Πως σε υποστηρίζει το σχολείο αλλά και το οικογενειακό σου περιβάλλον;
- Λέγοντάς μου ότι όλα θα είναι καλά και ότι κάποια στιγμή όλα θα ξαναγίνουν νορμάλ όπως παλιά, αν και εγώ δεν πιστεύω ότι θα γίνει σύντομα αυτό. Πιστεύω ότι όλη αυτή η χρονιά θα είναι έτσι.
«Και πέρσι όταν άνοιξε το σχολείο μου ήμουν πολύ χαρούμενη που θα τους έβλεπα όλους αλλά μετά δεν μου άρεσε πολύ που φορούσαμε μάσκες συνέχεια και δεν μπορούσα να αγκαλιάσω κανέναν», λέει η Δανάη. «Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω συνηθίσει ακόμα- αλλά σκέφτομαι ότι φέτος θα προσπαθήσω να αναπνέω καλύτερα μέσα από την μάσκα».
«Μία γενιά παιδιών καλείται να ζήσει μέσα και έξω από το σχολείο αρκετά διαφορετικά από τις προηγούμενες. Πως μπορούμε ως ενήλικες να τα υποστηρίξουμε;», ρωτάω την υποδιευθύντρια του Λυκείου (Academy) και καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας, Ms. Evelyn Pittas.
«Ειδικά τώρα, αυτό που τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο είναι η αγάπη και η ασφάλεια- πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι αγαπητά και ότι οι καλές τους ιδιότητες θαυμάζονται», απαντά η ίδια. «Πρέπει να ακούγονται και να γίνονται σεβαστά. Μία από τις πιο ισχυρές ανταμοιβές για τα παιδιά είναι η φροντίδα, το ενδιαφέρον και η προσοχή που λαμβάνουν από τους καθηγητές τους. Αυτό τους διδάσκει ασφάλεια, αυτοεκτίμηση, ενσυναίσθηση και φαίνεται να τα περικλείει τελικά σε έναν «μανδύα» προστατευτικό έναντι των δυσκολιών της ζωής».
«Τα παιδιά μας είναι η χαρά του παρόντος και η ελπίδα μας για το μέλλον. Τα διδάσκουμε να μαθαίνουν, τα εκπαιδεύουμε να είναι ανθεκτικά, τα βοηθάμε να αναπτυχθούν με πειθαρχία- και τα αγαπάμε με όλη μας την καρδιά!».