Πλήρες το αδιέξοδο στη Μέση Ανατολή με τραγικά θύματα πάντα τους αμάχους, κυρίως Παλαιστίνιους μετά την ισραηλινή επίθεση. Όσο κι αν ο πόλεμος της προπαγάνδας ξεπερνά κάθε φαντασία, με υπερβολές και σκόπιμες παραποιήσεις δεδομένων, ειδικά όταν η πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν στη Γάζα, είναι μονομερής, π.χ. από τη Χαμάς, γεγονός είναι ότι το Ισραήλ προκαλεί αιματοχυσία, που ξεπερνά κατά πολύ τους ούτως ή άλλως δύσκολους να διακρίνει κανείς, στρατιωτικούς/αντιτρομοκρατικούς στόχους.
Σκοπός του, όσο μπορώ να καταλάβω, είναι να δημιουργήσει μέσω της εθνοκάθαρσης, μία ”ασφαλή ζώνη” μεταξύ του Ισραήλ και της Λωρίδας της Γάζας, μία εκτεταμένη ”νεκρή ζώνη”.Όπως, φαντάζομαι, το αντιλαμβάνεται το ίδιο, αυτό αποτελεί όρο επιβίωσης των 7.000.000 Εβραίων που ζουν σε μία νησίδα μέσα σ′ ένα πέλαγος 250.000.000 μουσουλμάνων, κυρίως Αράβων!
Ο σκοπός ποτέ δεν αγιάζει τα μέσα για οποιαδήποτε πλευρά, αλλά το τραγικότερο ίσως όλων είναι ότι ούτε το μέσον των ανηλεών βομβαρδισμών είναι ικανό να σώσει τελικά το Ισραήλ, όση υποστήριξη κι αν λαμβάνει από τις ΗΠΑ. Δε βλέπω δηλαδή πώς μπορεί να επιβιώσει τελικά σε βάθος χρόνου. Οι αριθμοί, η δημογραφία, ο έντονος εκδυτικισμός των Εβραίων σε αντίθεση με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό των Αράβων και των Ιρανών που βρίσκεται σε υπερδιέγερση είναι αμείλικτα μεγέθη.
Χωρίς την ήττα ή έστω την τιθάσσευση του φανατικού ισλαμισμού και χωρίς την απαλλαγή του Ισραήλ από το βαθύτατα ριζωμένο σύνδρομο του καταδιωκόμενου Εβραίου, ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει. Όπως είναι σήμερα τα πράγματα, οι σφαγές θα συνεχιστούν με αποτέλεσμα, όχι την ήττα των Παλαιστινίων, αλλά μακροπρόθεσμα την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ, που δεν είναι απαραίτητο να προκύψει με τη βία, αλλά με τη φυσική εξέλιξη των δημογραφικών μεγεθών. Ούτε όμως το ένα μπορεί να υποστηρίζει κανείς, ούτε το άλλο.
Μία λύση θα ήταν η μέσω διεθνούς συμφωνίας αποστολή μεγάλης ειρηνευτικής δύναμης για την επιβολή εκεχειρίας με όρους που να διασφαλίζουν και την ασφάλεια των Ισραηλινών Εβραίων και την ελευθερία και αξιοπρέπεια των Παλαιστινίων.