Τα δύο τρίτα του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφαλου της Αυστραλίας εμφανίζουν τη μεγαλύτερη ποσότητα κοραλλιογενούς κάλυψης των τελευταίων 36 ετών, αλλά παραμένει ευάλωτος σε ολοένα και συχνότερη μαζική καταστροφή, σύμφωνα με τους ειδικούς που τον παρακολουθούν.
Η ανάκαμψη στις κεντρικές και βόρειες περιοχές του υφάλου, που συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, έρχεται σε αντίθεση με τη νότια περιοχή, όπου σημειώθηκε απώλεια κοραλλιογενούς κάλυψης λόγω της ύπαρξης πολλών αστεριών του ακάνθου (σ.σ. είδος αστερία με δηλητηριώδη αγκάθια, που βλάπτει σκληρούς ή πετρώδεις κοραλλιογενείς πολύποδες), σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Θαλάσσιων Επιστημών (AIMS).
«Αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Υφαλος εξακολουθεί να είναι ένα ανθεκτικό σύστημα. Εξακολουθεί να διατηρεί αυτή την ικανότητα να ανακάμπτει από διαταραχές», δήλωσε στο Reuters ο επικεφαλής του προγράμματος παρακολούθησης του AIMS, Μάικ Εμσλι. «Αλλά το ανησυχητικό είναι ότι η συχνότητα αυτών των διαταραχών αυξάνεται», πρόσθεσε.
Η έκθεση έρχεται την ώρα που η UNESCO εξετάζει εάν θα κατατάξει τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Υφαλο στην κατηγορία των περιοχών που βρίσκονται «σε κίνδυνο».
Στη βόρεια περιοχή, η μέση κάλυψη των σκληρών κοραλλιών αυξήθηκε στο 36% το 2022 από το ιστορικό χαμηλό του 13% το 2017, ενώ στην κεντρική περιοχή η κάλυψη από σκληρό κοραλλιογενή αυξήθηκε σε 33% από το χαμηλό 12% το 2019 - τα υψηλότερα επίπεδα που καταγράφηκαν για και οι δύο περιοχές από τότε που το ινστιτούτο άρχισε να παρακολουθεί τον ύφαλο το 1985.
Στη νότια περιοχή, ωστόσο, η οποία έχει γενικά υψηλότερη κάλυψη από σκληρό κοραλλιογενή από τις άλλες δύο περιοχές, η κάλυψη μειώθηκε στο 34% το 2022 από 38% το περασμένο έτος.