Η περιγραφή του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters, που επιχειρεί να παρουσιάσει συνοπτικά σήμερα το...ελληνικό δράμα, είναι ψυχρή:
«Η Ελλάδα βγαίνει από το τελευταίο εκ των τριών μνημονίων της στις 20 Αυγούστου και ελπίζει να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές μετά από 9 χρόνια κρίσης, η οποία συρρίκνωσε την οικονομία της κατά 25% και την υποχρέωσε να εφαρμόσει επώδυνα μέτρα λιτότητας.
Η κρίση αποδείχθηκε βαθιά τραυματική για τους Έλληνες οι οποίοι άλλαξαν με ενθουσιασμό τις δραχμές τους σε ευρώ το 2001. Το νέο νόμισμα υιοθετήθηκε σε μία εποχή φθηνού δανεισμού, ο οποίος χρηματοδότησε την έκρηξη σπατάλης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που οδήγησε στον εκτροχιασμό του προϋπολογισμού και των ελλειμμάτων.
Από την κορύφωση της κρίσης το 2010, τέσσερις διαδοχικές κυβερνήσεις αγωνίστηκαν για να αποφύγουν την χρεοκοπία και βασίστηκαν στον μεγαλύτερο δανεισμό της οικονομικής Ιστορίας.
Το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι εταίροι της δάνεισαν στην Ελλάδα περισσότερα από 260 δισ. ευρώ.», σημειώνουν οι συντάκτες του πρακτορείου.
«Ακτίνες φωτός» η αύξηση του τουρισμού και η μείωση της ανεργίας
Σήμερα η Αθήνα ετοιμάζεται να επιστρέψει στην ομαλότητα και να ανακτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της αλλά οι πληγές παραμένουν, σχολιάζει το Reuters, καθώς οι τράπεζες είναι υπερφορτωμένες με τεράστιες ποσότητες κόκκινων δανείων και το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι ακόμα το υψηλότερο στην Ευρωζώνη.
Όμως ανάμεσα στα σύννεφα υπάρχουν ακτίνες φωτός. Η οικονομία επιστρέφει σε ανοδική πορεία, ο τουρισμός βρίσκεται σε πολύ μεγάλη ανάπτυξη και η ανεργία υποχωρεί αργά αλλά σταθερά – από το 28% έχει πέσει στο 19,5%.
Ο σκεπτικισμός παραμένει, όμως.
Το ΔΝΤ βλέπει την ενίσχυση της ανάκαμψης και την ανάπτυξη να αγγίζει το 2%, αλλά τονίζει ότι «εξωτερικοί και εσωτερικοί κίνδυνοι» είναι δυνατόν να αντιστρέψουν την ανοδική πορεία. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση της ανάπτυξης παραμένει αβέβαιη κι αυτό που απαιτείται είναι η «ρεαλιστική» επανεξέταση των προβλέψεων.
«Δεν βλέπω λόγο για πανηγυρισμούς λόγω της εξόδου μας από το Μνημόνιο, διότι μπορεί να πηδήσουμε από το τηγάνι στην φωτιά» δηλώνει ο Θάνος Βερέμης, επίτιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Οι περισσότεροι Ελληνες έχουν υπερφορολογηθεί σε σημείο που δεν πάει άλλο κι αυτή τη στιγμή τους περισσεύουν ελάχιστα για να επενδύσουν στην ανάπτυξη των επιχειρήσεών τους...»
Δύο πρόσωπα της «διπλανής πόρτας»
Στο αφιέρωμά του Reuters για την έξοδο της Ελλάδας από το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο, στις 20 Αυγούστου, με την ελπίδα να ανακτήσει η χώρα πρόσβαση στις αγορές για δανεισμό και να επιστρέψει σταδιακά στην ομαλότητα, αναδεικνύονται δύο ανθρώπινες ιστορίες.
Πρόκειται για δύο πρόσωπα οικεία στο μέσο Έλληνα, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και «πρόσωπα της διπλανής πόρτας».
Ο συνταξιούχος εργάτης Γιώργος Βαγγελάκος, ο οποίος περιγράφει τις καθημερινές αγωνίες του στα 81 του χρόνια, και ο ιδιοκτήτης περιπτέρου στο κέντρο της Αθήνας Χρήστος Παπαγεωργίου, που περιγράφει συνοπτικά όσα έζησε ο ίδιος τα χρόνια των μνημονίων στους δρόμους της πόλης.
Ο συνταξιούχος που μετράει κέρματα κάθε πρωί
Με δύο ευρώ στην τσέπη του, ο Γιώργος Βαγγελάκος, 81χρονος συνταξιούχος εργάτης, τριγυρνάει στη λαϊκή αγορά της λαϊκής συνοικίας όπου ζει στην Αθήνα, ώστε να εντοπίσει προϊόντα που μπορεί να αντέξει η τσέπη του.
Όπως και οι περισσότεροι συνταξιούχοι, χτυπήθηκε σκληρά από την οικονομική κρίση της Ελλάδας. Πάνω από οκτώ χρόνια, τα διεθνή προγράμματα διάσωσης της χώρας είχαν ως στόχο το συνταξιοδοτικό της σύστημα και πάνω από δώδεκα κύκλοι περικοπών στις συντάξεις, ώθησαν τους μισούς ηλικιωμένους κάτω από το όριο της φτώχειας.
«Για τα πορτοκάλια που θα αγοράσω θα σας πληρώσω την επόμενη εβδομάδα», λέει σε ένα πωλητή στην αγορά, καθώς έχει ήδη ξοδέψει τα μισά του χρήματα για μερικά τσαμπιά σταφύλια.
«Δύο ευρώ την επόμενη εβδομάδα. Θα βρεθείτε εδώ;» ρωτάει τον πωλητή, σηκώνοντας την τσάντα με τα φρούτα. Η απάντηση που παίρνει είναι καταφατική και αστειεύεται:
«Λοιπόν, δεν θα έρθω κι έτσι δεν θα χρειαστεί να σας πληρώσω!»
Το Reuters είχε πάρει συνέντευξη από τον κύριο Βαγγελάκο και το 2012, όταν η Ελλάδα υπέγραψε το δεύτερο σχέδιο διάσωσης για να αποφύγει την πτώχευση και την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ. Τότε, πήγαινε στην αγορά με 20 ευρώ στην τσέπη του. Το μηνιαίο του εισόδημα, συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων και των παροχών του, είχε μειωθεί σε περίπου 900 ευρώ από 1.250 ευρώ.
Σήμερα είναι κάτω των 685 ευρώ και τα χρέη αυξάνονται, είπε στο πρακτορείο.
Ο περιπτεράς που απέκτησε άσθμα
Ο Χρήστος Παπαγεωργίου είδε το περίπτερό του να βανδαλίζεται, κοιμήθηκε μέσα του με ένα πυροσβεστήρα δίπλα του και τελικά απέκτησε άσθμα από τα δακρυγόνα που έπεφταν στην πλατεία Συντάγματος, στη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων κατά της λιτότητας.
Μεταξύ του 2010 και του 2015, αυτή η πλατεία αποτέλεσε το επίκεντρο των θυμωμένων και συχνά βίαιων διαδηλώσεων χιλιάδων Ελλήνων, κατά των δημοσιονομικών μέτρων που υπαγόρευσαν οι διεθνείς δανειστές, σε αντάλλαγμα για τρεις διασώσεις της ελληνικής οικονομίας.
Οκτώ χρόνια αργότερα, στην πλατεία Συντάγματος ηχεί το ποδοβολητό από χιλιάδες τουρίστες, οι οποίοι σέρνουν βαλίτσες με ροδάκια.
Όμως, για εκατοντάδες άτομα που εργάζονται γύρω, περιτριγυρισμένοι από κτίρια γραφείων και μπροστά από το επιβλητικό κοινοβούλιο, που χτίστηκε αρχικά ως παλάτι το 1843 για την έκπτωτη πλέον βασιλική οικογένεια, οι διαδηλώσεις παραμένουν μια ζωντανή ανάμνηση.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι νομοθέτες ψήφισαν νόμους για λιτότητα υπό τον ήχο των κροτίδων έξω, καθώς συγκρούσεις μεταξύ αυτοαποκαλούμενων αναρχικών και των διαδηλωτών με την αστυνομία μετέτρεπαν την πλατεία σε ένα πεδίο μάχης με δακρυγόνα, σπασμένα μάρμαρα και φλεγόμενους κάδους απορριμμάτων.
Τότε, λέει ο κύριος Παπαγεωργίου, ήταν σαν μια «εμπόλεμη ζώνη».
«Ήμασταν πραγματικά φοβισμένοι για τη ζωή μας», είπε στο Reuters, καθώς θυμήθηκε ότι κοιμόταν στο μικροσκοπικό περίπτερο - με εσωτερικό 4,25 τετραγωνικών μέτρων - επί τρεις ημέρες στη σειρά, καθώς διαδήλωναν έξω...
«Είχαμε εγκλωβιστεί ανάμεσα σε αστυνομικές δυνάμεις και διαδηλωτές, φορούσαμε μάσκες αερίων και είχαμε πυροσβεστήρες για να βεβαιωθούμε ότι το περίπτερο δεν θα πιάσει φωτιά», είπε.