Γεγονός: Για να υπάρχει πάντοτε διαθέσιμο αίμα πρέπει το 10% του πληθυσμού της χώρας να προσφέρει τουλάχιστον μια φορά το χρόνο αίμα.
Γεγονός: Η σωστότερη λύση θα είναι 300-330.000 άτομα στο σύνολο των 10.000.000 της χώρας μας να γίνουν συστηματικοί εθελοντές Αιμοδότες, που να προσφέρουν 2-3 φορές το χρόνο ή να μπορούν να ειδοποιηθούν σε ώρα ανάγκης.
Γεγονός: Η προσφορά αίματος μόνο σε έκτακτη ώρα για να σώσουμε τον συγγενή ή τον φίλο μας, δεν λύνει το πρόβλημα. Θα μένει πάντα το άγχος και στους συγγενείς και στο προσωπικό της Αιμοδοσίας «πως θα βρούμε τώρα αίμα».
Λύση: Μόνο η καθημερινή εισροή αίματος μέσω της συστηματικής προσφοράς αίματος θα μας εξασφαλίσει ότι ανά πάσα στιγμή θα υπάρχει αίμα για όποιον το χρειάζεται.
Πίσω από κάθε δράση υπάρχει μία πρόκληση. Και στο δικό μου το μυαλό πρόκληση πάντα ήταν να ανατρέπω το κοινωνικό στερεότυπο της προκατάληψης που διέπεται από τη λογική της παθητικότητας. Και δεν βλέπω καλύτερο τρόπο για να εμπνεύσει κανείς τη συλλογική συνείδηση απ’ το να εμπεδώσει όρους αναβαθμισμένου εθελοντισμού και να εγκαθιδρύσει μια φρέσκια, ζωντανή και ανθρώπινη οπτική σε ένα ευρύτατο φάσμα κοινωνικών προβλημάτων.
Στις μέρες μας, όλοι όσοι είμαστε υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων οφείλουμε να αναδείξουμε το εθελοντικό σε υγιή αντίδραση και απάντηση της οργανωμένης κοινωνίας σε φαινόμενα αδράνειας και αποχής. εθελοντής αιμοδότης προσφέρει το αίμα του ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ χωρίς κανενός είδους πειθαναγκασμό, ανώνυμα την ώρα που ο ίδιος αισθάνεται καλά,όχι την ώρα της ανάγκης, όχι την τελευταία στιγμή.