Όλα στο φως. Είναι τόσο απλό, όταν είσαι δημοσιογράφος. Σχεδόν εύκολο, αν το καλοσκεφτείς. Δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια να πεις κάτι διαφορετικό.
Είτε αναφέρεσαι στον Μητσοτάκη και στην σύζυγό του Μαρέβα, είτε αναφέρεσαι στον Κασσελάκη, είτε αναφέρεσαι στην Ακρίτα.
Στο βαθμό που θέλεις να ασκείς υπεύθυνη δημοσιογραφία, υπάρχει κι ένα «όμως». Κα στο βαθμό που ασκείς πολιτική, αυτό το «όμως» μεγαλώνει, γράφεται με κεφαλαία: Όμως, όταν ασκείς στα σοβαρά πολιτική ή δημοσιογραφία, δεν φτάνει το να μοιραστώ μαζί σας γενικώς τις υποψίες μου ή τα πιστεύω μου.
Αν είναι να γράψω, ή να μιλήσω με ονοματεπώνυμα και να διατυπώσω κατηγορίες, υπάρχει και αυτό που λέμε «στοιχεία και αποδείξεις». Έχεις; Να τα δω, να σε ακούσω και θα έχεις όλη την προσοχή μου. Δεν έχεις; Τότε πήγαινε βρες, ή σοβαρέψου και κόψτο.
Δεν αρκεί το «αναλαμβάνει χαριστικά αναθέσεις κοστουμιών όπως της Aegean και των στολών-εκτρωμάτων των ταξιθετών/τριών στην Λυρική».
Όχι γιατί μου αρέσουν οι στολές των ταξιθετριών (μάλλον δεν θα τις πρόσεχα πηγαίνοντας στην Λυρική), ή γιατί θαύμασα τα κοστούμια των αεροσυνοδών.
Μπορεί να μη μου αρέσουν καθόλου. Αλλά δεν φτάνει. Γιατί πάει προς το σκέτο κουτσομπολιό.
Όπως δεν αρκεί στην πολιτική - τουλάχιστον για να πούμε ότι θα προχωρήσουμε σε υγιέστερο και ωριμότερο πολιτικό σύστημα - η επίκληση προσωπικών αντιπαθειών και η «μομφή» της οικογενειακής καταγωγής.
Έχω γράψει πολλάκις κατά της οικογενειοκρατίας. Και δεν έκανα εξαιρέσεις. Όποιος αναζητήσει τα κείμενά μου, εύκολα θα τα ανασύρει.
Όμως, από την άλλη πλευρά, η δημοκρατία είναι δημοκρατία.
Όταν οι Έλληνες ψηφίζουν, ειδικά οι πολιτικοί οφείλουν να σέβονται τη λαϊκή ετυμηγορία - κυρίως δε, όταν δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα.
Πολλές φορές, εμείς οι δημοσιογράφοι αρχίζουμε τα κείμενά μας από διάφορα «δεν» για να «ξεκαρφωθούμε».
Θα μπορούσα να παραθέσω μερικά. Δεν γνωρίζω την Μαρέβα Μητσοτάκη, ούτε το επιδίωξα. Δεν έρχομαι από οικογένεια με τζάκι ή από πολιτικό τζάκι. Δεν έρχομαι από πλούσια οικογένεια. Δεν έρχομαι από ιστορική - επώνυμη οικογένεια, όπως η κυρία Ακρίτα. Σέβομαι και θαυμάζω την οικογένειά της - αναγνωρίζω ότι είναι σε μεγάλο βαθμό λογικό να εμπλακεί (και) στην πολιτική, αφού έγινε αναγνωρίσιμη στην κοινωνία, λόγω της δημοσιογραφίας και της τηλεοπτικής σεναριογραφίας της.
Όμως, θα πω και μερικά «δεν» που θεωρώ περισσότερο ουσιαστικά και σχετικά με το θέμα μας.
Δεν μου αρέσει αυτή η μορφή πολιτικής, που έχει ως τελικό στόχο - αυτοσκοπό την σύγκρουση.
Δεν βλέπω γιατί απορεί η κυρία Ακρίτα για την αντίδραση του πρωθυπουργικού γραφείου μετά την επίθεσή της στην Μαρέβα. Η επίθεση έγινε επειδή είναι σύζυγος πρωθυπουργού. Ξεκάθαρα. Δεν θα γινόταν διαφορετικά. Νομίζω.
Δεν μου είναι σε τίποτα χρήσιμο να παρακολουθώ μία «βεντέτα». Η κυρία Ακρίτα θέλει να ανοίξει μία με την Μαρέβα(;) ή ίσως με την οικογένεια Μητσοτάκη. Στην πορεία ανοίγει και μερικές στο Facebook, που επίσης δεν με αφορούν ως πολίτη και δημοσιογράφο.
Η «βεντέτα» είναι δυνατό εύρημα για τηλεοπτικά σενάρια. Όχι για πολιτικά.