Ευγενής ως προσωπικότητα και χαμηλού προφίλ ως χαρακτήρας, συνδιαχειρίζεται επί της ουσίας εδώ και πολλά χρόνια, τα αναπτυξιακά δρώμενα του πολυθρύλυτου Πριγκιπάτου του Μονακό.
Έλληνας από τα γενοφάσκια του, τυγχάνει της απόλυτης εμπιστοσύνης του Πρίγκιπα Αλβέρτου, με τον οποίο διατηρεί μια στενή και αέναη φιλία.
Ο ανωτέρω πρόλογος γίνεται για τον κ. Αλέκο Κιοσέογλου ο οποίος στην αποκλειστική συνέντευξη που μου παραχώρησε “έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου” για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αναφέρθηκε στην Τουριστική αναπτυξιακή προοπτική της χώρας μας, ενώ μίλησε και για την ιδιαίτερη αγάπη που θρέφει για την Ερμιονίδα και το Πόρτο Χέλι.
Ποιά ήταν τα κίνητρα που σας ώθησαν να εγκατασταθείτε μόνιμα στο Πριγκιπάτο του Μονακό;
Αλέκος Κιοσέογλου: Για πρώτη φορά επισκέφτηκα το Μονακό μαζί με τους γονείς μου, το 1972. Ο πατέρας μου είχε την εταιρεία Sun line Cruises. Τα πλοία μας πραγματοποιούσαν κρουαζιέρες και σε Τουρκία, Αίγυπτο, Ισραήλ, Καραϊβική και Νότια Αμερική. εκείνη την εποχή. Όταν ο πατέρας μου “εφυγε” και μπήκα στη διοίκηση της εταιρείας, σε ηλικία 24 ετών, συνειδητοποίησα ότι οι ισορροπίες στον κλάδο μας είχαν αρχίσει να αλλάζουν άρδην. Μεγάλοι όμιλοι και κοινοπραξίες πολυμετοχικές, ήδη διεκδικούσαν μεγάλο μερίδιο από την υπάρχουσα Παγκόσμια αγορά, ενώ εμείς παραμέναμε ως μια ισχυρή μεν, αλλά οικογενειακή επιχείρηση δε. Δυστυχώς το 1994 “έχασα” και τον αδερφό μου και ήρθε η ώρα να κινήσουμε την όλη διαδικασία. Προχωρήσαμε σε συγχώνευση με την “Ηπειρωτική” και δημιουργήσαμε μια νέα εταιρεία, η οποία εισήχθη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Το 1998, αποφάσισα να πουλήσω το μερίδιο μου. Με τη γυναίκα μου, την Νάταλι, συμφωνήσαμε να ζήσουμε στο Μονακό για να κάνουμε μια νέα αρχή. Ο Ρενιέ μου ζήτησε να γίνω Πρόεδρος της Εταιρείας που διαχειρίζεται τα δύο λιμάνια του Πριγκιπάτου, μια πρόταση την οποία αποδέχτηκα το 2002.
Και με τον Αλβέρτο διατηρείτε φιλικές και στενές σχέσεις....
Α.Κ.: Ναι, μα για αυτό το λόγο, ο Αλβέρτος όταν ανέλαβε, μου ζήτησε να γίνω μέλος του διοικητικού Συμβουλίου στην μεγαλύτερη αναπτυξιακή εταιρεία του Μονακό την SBM, η οποία διαχειρίζεται τα Καζίνο, το γκολφ, πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις, εστιατόρια και τα ξενοδοχεία του Πριγκιπάτου.
Για έναν έμπειρο και αναμφισβήτητα πετυχημένο σε διεθνές επίπεδο Έλληνα επιχειρηματία όπως εσείς, τι έφταιξε και η χώρα μας μπήκε στη δίνη μιας πολύπλοκης οικονομικής κρίσης, με τις όποιες συνέπειες για όλους μας;
Α.Κ.: Θα σας παραθέσω κάτι πολύ απλό. Αν και είμαι κάτοχος διαβατηρίου του Μονακό, είμαι και αισθάνομαι Έλληνας. Η Ελλάδα γενικά βίωνε δύσκολες περιόδους κατά το παρελθόν, με αιτίες κυρίως παράγοντες εξωτερικούς, που έλαβαν άδικες αποφάσεις για την χώρα μας. Ήρθε μια κρίση, στην οποία ισχύει το ουδέν κακόν αμιγές καλού. Στον Τουρισμό, εκτιμώ ότι οι περισσότεροι επιχειρηματίες, έχουν ανεβάσει τον πήχη του επαγγελματισμού και αυτό είναι κάτι που φαίνεται. Υπήρξαν πολλοί νέοι άνθρωποι που σπούδασαν τον Τουρισμό στο εξωτερικό, επέστρεψαν και άρχισαν να δημιουργούν ένα καινούριο προϊόν, σύγχρονο και θελκτικό. Προσωπικά, βιώνω ότι σε πολλούς τομείς του Τουρισμού, έχει αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισης, η συμπεριφορά, στα ξενοδοχεία, στα εστιατόρια, στα ταξί.
Αρκεί η υποδειγματική συμπεριφορά των επαγγελματιών του Τουρισμού; ή πρέπει να αλλάξουν και άλλα πράγματα; Διότι, έχουμε περιέλθει σε μια κατάσταση “άγρια”, σαν να πλέουμε σε νερά αχαρτογράφητα...
Α.Κ.: Κοιτάξτε, ο κόσμος μεταβάλλεται με ταχύτητες φωτός πλέον, οφείλουμε να είμαστε σε εκγρήγορση και να αναζητούμε λύσεις, να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα, τουλάχιστον στο μέτρο του εφικτού. Ο προσεχής χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος, ακόμη και για περιοχές όπως είναι το Μονακό...
Μέσα από τη δική σας οπτική, εκτιμάτε ότι η Ελλάδα η οποία έχει εμπλακεί για ευνόητους λόγους σε ένα πολυδιάστατο γεωπολιτικό παιχνίδι, θα καταφέρει να βγεί -αν μη τι άλλο αλώβητη;
Α.Κ.: Το σημείο στο χάρτη που βρίσκεται η χώρα μας, είναι νευραλγικής φύσεως και κρίσιμο, όχι μόνο για την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και για τους άλλους μεγάλους παίκτες...Θεωρώ ότι αν παίξει τα ατού και τα χαρτιά της σωστά θα μπορέσει να αναγορευτεί σε μια καταπληκτική χώρα, διαφυλλάτοντας τα χαρακτηριστικά της και ασφαλώς την εδαφική ανεξαρτησία...Ωστόσο όλη αυτή η κρίση, αν διαχειριστεί από τους ιθύνοντες πολιτικά ορθά, θα μπορέσει να αναγορεύσει την Ελλάδα σε έναν σημαντικό παράγοντα με δυναμική ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή.
Ωστόσο, τα ανωτέρω προϋποθέτουν στιβαρές πολιτικές ηγεσίες...Και κακά τα ψέματα, η σημερινή Κυβέρνηση είναι “στριμωγμένη στον τοίχο” σε πολλά και σοβαρά ζητήματα μείζονος εθνικής σημασίας...Θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις ευκαιρίες και συνάμα στις φοβερές κακοτοπιές που έχουν στηθεί;
Α.Κ.: θα διαφωνήσω ως προς το εξής: Δεν είναι μόνο ζήτημα εσωτερικό. Η Ευρώπη “πυροβολεί” τον εαυτό της, με τους χειρισμούς που επιδεικνύει. Θα πρέπει η ίδια να ξυπνήσει και να μεταμορφωθεί σε μια άλλη Ευρώπη. Με άλλες αξίες και δικαιότερα κοινωνικά συστήματα, αλλιώς θα τους πάρει η μπάλα όλους, είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για την Γερμανία...Όλο το Ευρωπαϊκό Σύστημα διακυβέρνησης είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει..”
Μέσα από τη δική σας εμπειρία ως Πρόεδρος των εταιρειών διαχείρισης και ανάπτυξης των λιμένων του Πριγκιπάτου, πως εκτιμάτε το επίπεδο παροχής υπηρεσιών των αντίστοιχων Ελληνικών;
Α.Κ.: Η μαρίνα του Λαυρίου, του Φλοίσβου, του Αλίμου, συγκαταλέγονται στις αναπυξιακές υποδομές που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα, απο τις υπόλοιπες, ανά τον κόσμο. Υψηλή αίσθηση του επαγγελματισμού διέπει όλους όσους εργάζονται σε αυτές και αυτό προσμετρά στα μέγιστα οφέλη που μπορεί να έχει ο ευρύτερος κλάδος του Τουρισμού.
Για την Μαρίνα που κατασκευάστηκε στον ορμίσκο του Πορτοχελίου έχουν ειπωθεί πολλά... Ποιά είναι η δική σας εκτίμηση;
Α.Κ.: Το Πόρτο Χέλι επειδή με συνδέει και με το σπορ στο οποίο επιδίδομαι, το θαλάσσιο σκι, στη λίμνοθάλασσα της Βερβερόντα, το αγαπώ πολύ και το επισκέπτομαι συχνά. Είναι μια περιοχή που λατρεύω. Εξυπηρετεί τουρίστες όλων των βαλαντίων και έτσι πρέπει. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύει ότι μια περιοχή θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις συγκεκριμένης κοινωνικής και οικονομικής τάξεως πελατών. Θα πρέπει να έχει τα πάντα. Στην ίδια λογική, και το λιμάνι της, δεν θα πρέπει να ελλιμενίζει μόνο τη θαλαμηγό των εβδομήντα μέτρων, αλλά και το βαρκάκι του ψαρά.. Αυτό κάνει και την ειδοποιό διαφορά. Στο Πόρτο Χέλι νομίζω ότι κάνουν την δέουσα μίξη...”
Είστε από τους υπολογίσιμους σλαλομίστες. Συγκαταλέγεστε επάξια στα δυνατά ονόματα αθλητών του θαλασσίου σκι.
Α.Κ.: Το θαλάσσιο σκι είναι ένα φοβερό πάθος για όλους μας, και ό,τι μπορούμε να κάνουμε θα το κάνουμε για να το βοηθήσουμε, βρισκόμαστε σε μια δύσκολη συγκυρία, γιατί το ίδιο συρρικωνεται σε παγκόσμιο επίπεδο και πρέπει οι επικεφαλής στη διεθνή Ομοσπονδία να το αντιμετωπίσουν...Το 2008 δημιούργησα την Ομοσπονδία Θαλασσίου σκι στο Μονακό, δίνοντας μια πνοή για την ανάπτυξή του, μέσα από ένα θεσμικό επίπεδο.
Εάν σας δινόταν η ευκαιρία στο εγγύς μέλλον, θα επαναπατριζόσασταν για το υπόλοιπο της ζωής σας;
Α.Κ.: Ήδη χτίζουμε ένα μικρό σπιτάκι στο Πόρτοχελι, ελπίζουμε με τη γυναίκα μου η οποία είναι Ελληνίδα, να περνάμε στο μέλλον ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εδώ...
