Ο σκηνοθέτης και βραβευμένος φωτογράφος Αλέξανδρος Μαραγκός είναι γνωστός για τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του με θέματα τα ελληνικά τοπία, τον Γαλαξία, τις πτυχές της Αθήνας. Η πρόσφατη του ταινία μικρού μήκους με τίτλο «City of Athens - Α Portrait of a Changing Metropolis» που αποτελεί φόρο τιμής στην ελληνική πρωτεύουσα, έκανε τη δουλειά του κ.Μαραγκού περισσότερο δημοφιλή. Το φιλμ πολύ γρήγορα κοινοποιήθηκε στα εγχώρια και διεθνή μέσα ενημέρωσης, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και απέσπασε θετικές κριτικές.
Το 2015, το National Geographic επέλεξε τη φωτογραφία του κ.Μαραγκού που απεικόνιζε το ηλιοβασίλεμα από την κορυφή του Παναχαϊκού όρους πάνω από την Πάτρα, ως τη «Φωτογραφία της Ημέρας». Την ίδια χρονιά, η NASA επέλεξε τη λήψη του Γαλαξία πάνω από το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο ως την «Αστροφωτογραφία της Ημέρας», ανάμεσα σε εικόνες που αποθανατίζουν αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το 2017, η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος επέλεξε άλλη μια φωτογραφία του κ. Μαραγκού, αυτή τη φορά με θέμα τον ουρανό, τη στιγμή που αεροπλάνα περνούν «μπροστά» από τον ήλιο, δημιουργώντας ένα λεπτό νέφος.
Στην παρακάτω συνέντευξη, ο κ. Μαραγκός μιλά στη HuffPost Greece για τη δημιουργία του «City of Athens», την τεχνική για την ολοκλήρωση του πρότζεκτ, την Αθήνα και τα άλλα θέματα των έργων του.
- Το πρόσφατο πρότζεκτ σας «City of Athens - A Portrait of a Changing Metropolis», αποτελεί φόρο τιμής στην ελληνική πρωτεύουσα. Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία μήκους και ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από αυτήν;
H ιδέα υπήρχε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ήθελα να κάνω κάτι για την πόλη αλλά δυστυχώς δεν έβρισκα το χρόνο. Στο τέλος του 2017, ξεκίνησα τελικά το πρότζεκτ. Η όλη διαδικασία διάρκεσε 90 ημέρες και ήταν αρκετά εξαντλητική λόγω της τεχνικής που χρησιμοποίησα για να ολοκληρωθεί. Το αποτέλεσμα όμως την αποζημιώνει.
- Τι προκλήσεις αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια παραγωγής της ταινίας και ποιες τεχνικές αξιοποιήσατε για την ολοκλήρωσή της;
Περισσότερες προκλήσεις συνάντησα στην προετοιμασία. Έπρεπε να βρω μεγάλες επιφάνειες στην Αθήνα, είτε επρόκειτο για βουνά, λόφους ή ταράτσες ώστε να μου δίνουν το περιθώριο να κάνω μια συγκεκριμένη κίνηση με την κάμερα. Χρησιμοποίησα διάφορες βοηθητικές εφαρμογές για αυτό όπως για παράδειγμα το The Photographer’s Ephemeris αλλά και το Google Maps.
Επέλεξα τα πλάνα να είναι πανοραμικά και πήγα στην Πάρνηθα, τον Υμηττό, το Λυκαβηττό, την Πεντέλη. Αφού τελείωσα τη φωτογράφιση από τα βουνά που περικλείουν το λεκανοπέδιο, αναζήτησα ψηλά κτίρια μέσα στην πόλη. Ένα από τα κτίρια που ταίριαζαν ήταν και αυτό της ΓΑΔΑ, όπου για πρώτη φορά δόθηκε άδεια φωτογράφησης από την οροφή της. Για το Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, οι λήψεις έγιναν από την ταράτσα μιας πολυκατοικίας ιδιωτών απέναντι, από τους οποίους πήρα επίσης άδεια και τους ευχαριστώ πολύ.
Χρησιμοποίησα διάφορες τεχνικές timelapse, όπως το hyperlapse και το drivelapse. Η διαφορά του timelapse με το hyperlapse είναι ότι στο πρώτο παίρνεις φωτογραφίες χωρίς να κινείται η κάμερα, ενώ στο δεύτερο μετακινείς την κάμερα ανάμεσα στις λήψεις. Όλο το φιλμάκι έγινε αποκλειστικά από φωτογραφίες χωρίς την χρήση drone. Αυτό που ήθελα να προσομοιώσω περισσότερο με την τεχνική hyperlapse ήταν τα πλάνα από ελικόπτερο.
- Ποια είναι εκείνα τα σημεία της Αθήνας που τραβούν την προσοχή σας περισσότερο και που επιθυμείτε να αποθανατίζετε;
Υπάρχουν πολλά όμορφα σημεία. Σίγουρα ένα από αυτά είναι το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το οποίο αποτελεί ένα στολίδι για την πόλη, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη λεωφόρο Συγγρού.
- Τι σας αρέσει περισσότερο στην πρωτεύουσα και τι λιγότερο;
Η Αθήνα είναι μια μεγαλούπολη και όπως όλες οι πρωτεύουσες του κόσμου έχει ένα όμορφο, γοητευτικό κομμάτι, έχει όμως και την «άσχημη» πλευρά της. Ωστόσο, απέφυγα να δείξω αυτή τη πλευρά γιατί ότι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια σε ντοκιμαντέρ, αφιερώματα αλλά και στις ειδήσεις, έχει να κάνει μόνο με τα αρνητικά της πόλης. Δεν ήθελα να κάνω ακόμα ένα τέτοιο βίντεο.
Η Αθήνα είναι μια «παρεξηγημένη» πόλη. Σίγουρα υπάρχουν πολλά θέματα, από την ασφάλεια και την καθαριότητα, μέχρι το εξαιρετικά σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα των αστέγων. Όμως η πόλη έχει και την όμορφη πλευρά της και σίγουρα υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.
- Πότε συνειδητοποιήσατε την ανάγκη να εκφραστείτε μέσα από τη φωτογραφία και ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε σε αυτή την ενασχόληση;
Η εικόνα, είτε πρόκειται για σταθερή, είτε για κινούμενη, είναι μεγάλη αγάπη. Είναι το μοναδικό μέσο που σου δίνει τη δυνατότητα να αποτυπώσεις το χρόνο και να τον εγκλωβίσεις. Συχνά, η φωτογραφία και το βίντεο είναι πιο αληθινά από την ίδια την πραγματικότητα.
Έχει μεγάλη δύναμη ως μέσο και νιώθω ιδιαίτερα προνομιούχος που μπορώ να «αιχμαλωτίζω» εικόνες. Όταν βρίσκομαι πίσω από την κάμερα, το διασκεδάζω. Αισθάνομαι σαν τουρίστας, όπου κι αν βρεθώ, έχω πάντα μια κάμερα στο χέρι.
- Υπάρχει κάποιος φωτογράφος ή σκηνοθέτης τον οποίο θαυμάζετε και σας εμπνέει;
Η λίστα είναι μεγάλη. Από σκηνοθέτες, θαυμάζω τους πιο κλασικούς όπως τους Martin Scorsese, Ridley Scott αλλά και τους Steven Soderbergh, David Fincher, Christopher Nolan και Alexander Payne. Από φωτογράφους-κινηματογραφιστές, αγαπημένοι είναι ο Emmanuel Lubezki, ο Roger Deakins, ο δικός μας Phedon Papamichael και πολλοί άλλοι.
- Όπως έχουμε δει σε έργα σας όπως, πρωτεύοντα ρόλο έχει ο φυσικός φωτισμός. Ποιους κανόνες ακολουθείτε για να έχετε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα;
Η φωτογραφία είναι μια σύνθετη λέξη που μέσα περιέχει το «φως». Χωρίς φως δεν υπάρχει φωτογραφία. Αν κάποιος παρατηρήσει τις λήψεις μου, το 80% της δουλειάς μου δείχνει τη στιγμή λίγο πριν ή λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα.
Προσπαθώ να φωτογραφίζω στο λεγόμενο «Golden Hour», όταν ο ήλιος είναι πολύ κοντά στον ορίζοντα και τα χρώματα είναι «ζεστά». Υπάρχει μια παλέτα χρωμάτων με αποχρώσεις του πορτοκαλί και του κίτρινου ενώ δημιουργούνται και μεγάλες σκιές στους ανθρώπους και τα αντικείμενα. Είναι η πιο όμορφη ώρα γιατί αν έχεις ένα θέμα να φωτογραφίσεις, είτε το φωτογραφίσεις backlit, δηλαδή να φωτίζεται από πίσω, είτε το φωτογραφίσεις από μπροστά, αυτό το φως το αναδεικνύει. Αποφεύγω να φωτογραφίζω με σκληρό φως, δηλαδή τις μεσημεριανές ώρες.
Όσον αφορά τη νύχτα την λατρεύω ιδιαίτερα γιατί από τη φύση της δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που δεν μπορείς να αναπαράγεις τεχνητά στο μοντάζ η στην επεξεργασία της φωτογραφίας. Η νυχτερινή ατμόσφαιρα, με τα φώτα της πόλης, μου δίνεται απλόχερα και την εκμεταλλεύομαι στο έπακρο. Επίσης η φωτογράφηση του Γαλαξία είναι αγαπημένο θέμα.
Η πιο κοντινή τοποθεσία στην Αθήνα που μπορεί να φωτογραφήσει κάποιος το Γαλαξία είναι το Σούνιο. Ουσιαστικά ο Υμηττός «κόβει» την φωτορύπανση της Αθήνας και μπορείς να το δεις καθαρά.
- Υπάρχει κάποιο πρότζεκτ που ετοιμάζετε αυτό το διάστημα;
Υπάρχουν αρκετά πρότζεκτ τα οποία δουλεύω αυτό το διάστημα. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι ετοιμάζω και ένα φιλμ αντίστοιχο με το «City of Athens» που θα κυκλοφορήσει το 2019.
- Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη φωτογραφία ή τη σκηνοθεσία;
Θα τον συμβούλευα να το κάνει με αγάπη, να έχει πάθος γι’αυτό και να το κάνει χωρίς διαλείμματα. Να γίνει γραφικός, να κυκλοφορεί με μια κάμερα στο χέρι, ακόμα και με το κινητό με το οποίο πλέον μπορείς να τραβήξεις εκπληκτικές φωτογραφίες. Αν θέλει κάποιος να βιοποριστεί, να ζήσει από αυτό, χρειάζεται υπομονή, επιμονή και «γερό» στομάχι. Όταν όμως υπάρχει αγάπη για το αντικείμενο, όλα μπορούν να συμβούν.
