Σωστά επαναλαμβάνεται ότι τα συμφέροντα είναι που καθορίζουν τις διακρατικές σχέσεις, αλλά η παγκόσμια ιστορία δεν είναι μόνο συμφέροντα και γεωπολιτικές αντιπαλότητες. Τα συμφέροντα και η όποια επεκτατική πολιτική (με ρατσιστική, εθνικιστική, ισλαμιστική ή άλλη μισαλλόδοξη πηγή) δεν προσδίδουν δίκαιο σε αποφάσεις έκδηλα άδικες και ανήθικες. Όταν εγκαταλείπεται προς σφαγή ένας λαός, το έγκλημα βαραίνει πρωτίστως το φυσικό αυτουργό, ευθύνες όμως έχουν και όσοι σιωπούν. Για αυτό, ιστορικά το εβραϊκό ολοκαύτωμα με τα κρεματόρια που έστησε ο γερμανικός ναζισμός, η αρμενική γενοκτονία και η εξολόθρευση άλλων λαών από τους Νεότουρκους (Ελλήνων Ποντίων, Ασσυρίων κ.ά.), αποτελούν αποτρόπαια εγκλήματα και όνειδος στην παγκόσμια συνείδηση για αποτροπή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον.
Τις τελευταίες βδομάδες, εξελίσσεται στη Μέση Ανατολή άλλη μια διαβολική συμμαχία. Ο Πρόεδρος Τραμπ (ΗΠΑ) αποφάσισε αίφνης να συμμαχήσει με τον Ερντογάν στο μέτωπο της Συρίας, εγκαταλείποντας τους Κούρδους που για χρόνια υπήρξαν ο κύριος σύμμαχος των ΗΠΑ και του πολιτισμένου κόσμου ενάντια στην κτηνωδία του Ισλαμικού Κράτους και των αιμοβόρων τζιχαντιστών. Είναι αυτό άλλο ένα όνειδος στην παγκόσμια ιστορία;
Ο σύγχρονος εχθρός της ανθρωπότητας είναι το αιμοσταγές Ισλαμικό Κράτος με επίκεντρο της δράσης του τη Μέση Ανατολή. Μετά από παλινωδίες, επικράτησε η επιδίωξη των μεγάλων δυνάμεων για εξάλειψή του. Ο Κουρδικός λαός με τους μαχητές του (άντρες και γυναίκες) κατέβαλε τεράστιο ανθρώπινο τίμημα πολεμώντας και κατατροπώνοντας το Ισλαμικό Κράτος. Ενόψει της τελικής εξόρμησης των Κούρδων για πλήρη εξάλειψη των τελευταίων τζιχαντιστών στη Συρία, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ άλλαξε συμμάχους! Ξαφνικά κατανόησε και συμμερίστηκε τις επιδιώξεις της Τουρκίας, εγκαταλείποντας τις Κουρδικές δυνάμεις στον σφαγέα Ερντογάν για τον οποίο προέχει η εξάλειψη των Κούρδων και όχι του Ισλαμικού Κράτους με το οποίο φανερά ή κρυφά συνεργάστηκε.
Οι αντιδράσεις, οι παραιτήσεις εντός της Κυβέρνησης του, οι δημόσιες διαφωνίες όπως του Μακρόν (Γαλλίας), δεν μετέπεισαν τον Τραμπ, ενώ δύο ηγεμόνες, Πούτιν και Ερντογάν, εγκωμίασαν την μετάλλαξη! Καθώς αναζητούνται επαρκείς εξηγήσεις, πιθανόν να μην μάθουμε ποτέ τι επέβαλε τέτοια ξαφνική αλλαγή στάσης. Ήδη, κυκλοφορεί ότι υπήρξε χρήση από τουρκικής πλευράς … ευαίσθητης πληροφόρησης που ενοχοποιεί τον Τραμπ στις σχέσεις του με ρωσικούς παράγοντες. Τον Ιούλιο 2016, ο Πούτιν είχε ενημερώσει τον Ερντογάν εκ των προτέρων για το επικείμενο πραξικόπημα στην Τουρκία ώστε να μεθοδεύσει επιτυχώς την εξέλιξη των πραγμάτων, όπως και έγινε. Η υποψία είναι για παροχή από τον Πούτιν προς την Τουρκία αξιοποιήσιμης πληροφόρησης και αυτή τη φορά. Τι κρίσιμο μετέφερε στις ΗΠΑ πριν μερικές βδομάδες, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Τουρκίας (MİT) και απόλυτα έμπιστος του Ερντογάν, διαβολικός Hakan Fidan;
Πάντως, η πλέον περίεργη και χρόνια μετάλλαξη στην Κύπρο αφορά τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως «προοδευτικούς» και «εκσυγχρονιστές» οι οποίοι εφευρίσκουν λόγους να θεωρούν τον Ερντογάν αξιόπιστο εταίρο για συνομολόγηση και οικοδόμηση μιας σωστής λύσης στην Κύπρο! Αυτή την «συμμαχία» δεν την κατανοήσαμε ποτέ.
Καλή Χρονιά.