Το τελευταίο λειτουργικό παράδειγμα ενός διάσημου «flying boat» φιλοξενεί η Sproat Lake στον Καναδά: Πρόκειται για το Martin JRM-3 Mars, το μεγαλύτερο σκάφος της κατηγορίας του που είναι ακόμα σε λειτουργία- και, ακόμη και μετά από 77 χρόνια υπηρεσίας, δεν είναι έτοιμο να τα «παρατήσει» ακόμα.
Το «flying boat» είναι υποκατηγορία των υδροπλάνων: Αυτό που τα διαφοροποιεί είναι το ότι τα «ιπτάμενα σκάφη» έχουν πλωτή άτρακτο (και όχι απλά πλωτήρες). Ως κατηγορία γνώρισαν μια περίοδο δόξας μετά τον Α′ Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, ωστόσο σταδιακά χάθηκαν από το προσκήνιο μετά, κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου σκάφους, που περιμένει νέο «σπίτι» εδώ και έξι χρόνια, παρουσιάζονται σε δημοσίευμα του Jalopnik: Τα φτερά του έχουν άνοιγμα περίπου 60 μέτρα (λίγο μικρότερο από ενός Boeing 747-400), και πάνω τους έχουν τέσσερις κινητήρες ιπποδύναμης 2.500 αλόγων ο καθένας. Έχουν υπάρξει και μεγαλύτερα flying boats, μα αυτό είναι το μόνο που μπορεί να πετάει ακόμα- και είναι διαθέσιμο προς πώληση για 5 εκατομμύρια δολάρια.
Η Glenn L Martin Company ιδρύθηκε το 1912 από τον Γκλεν Μάρτιν, πρωτοπόρο της αεροπορίας, που σχεδίαζε τα δικά του αεροπλάνα. Η έμφασή της ήταν η κατασκευή πολεμικών αεροπλάνων, φτιάχνοντας βομβαρδιστικά για τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, και μετά ασχολήθηκε και με την πολιτική αεροπορία. Αργότερα συγχωνεύθηκε με την American-Marietta Corporation, που αργότερα θα συγχωνευόταν εκ νέου, δημιουργώντας τη Lockheen Martin.
Το 1938, σύμφωνα με το Εθνικό Μουσείο του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, η Glenn Co. ανέπτξε ένα flying boat για περιπολίες μακράς εμβέλειας. Το XPB2M-1 Mars βασιζόταν σε ένα σχέδιο βομβαρδιστικού σε μεγαλύτερη κλίμακα. Η πρώτη πτήση έγινε το 1942 και οι δοκιμές συνεχίστηκαν ως το 1943, μα το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ έκρινε ότι δεν χρειαζόταν πλέον ένα περιπολικό/ βομβαρδιστικό τέτοιου είδους. Μετετράπη στο XPB2M-1R, μεταγωγικό, και το ναυτικό παρήγγειλε 20 τέτοια. Το πρώτο, Hawaii Mars, παραδόθηκε το 1945, όμως ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στο τέλος του, οπότε η παραγγελία περιορίστηκε, και εν τέλει φτιάχτηκαν επτά, με την παραγωγή να ολοκληρώνεται το 1947. Το αρχικό αεροσκάφος συνετρίβη νωρίς.
Το συγκεκριμένο αεροσκάφος είναι το δεύτερο Hawaii Mars. Ολοκληρώθηκε το 1945 και υπηρέτησε στο ναυτικό ως το 1956. Μετά, το 1959, το απέκτησε η καναδική Forest Industries Flying Tankers και μετετράπη σε πυροσβεστικό, με κωδικό CF-LYL. Ο κωδικός άλλαξε σε C-FLYL το 1983.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι μεταφορικές του δυνατότητες είναι εντυπωσιακές- 7.200 γαλόνια νερού. Αγοράστηκε από το Coulson Group το 2007 για τον ίδιο ρόλο, με βάση τη Sproat Lake, όπου βρίσκεται τώρα. Ωστόσο, η πυροσβετική υπηρεσία της Βρετανικής Κολομβίας δεν ανανέωσε το συμβόλαιο, με το αεροσκάφος να χρησιμοποιείται τελευταία φορά σε πυροσβεστικό ρόλο το 2016. Εμφανίστηκε στο EAA AirVenture την ίδια χρονιά, στο πλαίσιο αεροπορικής επίδειξης, με την Coulson να ελπίζει σε αγοραστή.
Το αεροσκάφος δεν έχει πετάξει από το 2016, καθώς η καναδική κυβέρνηση έχει στραφεί σε μικρότερα πυροσβεστικά αεροσκάφη. Ωστόσο συντηρείται επαρκώς, και είναι ικανό ακόμα να πετάει. Αυτή τη στιγμή κοστολογείται στα 5 εκατ. δολάρια στο Platinum Fighter Sales.