«... Βρήκα το κορίτσι νεκρό με μία σφαίρα στο σαλόνι του σπιτιού μου.
Ξύπνησα μέσα σε μια δίνη αβεβαιότητας, όπως συνέβαινε συνήθως όταν μεθούσα και έπεφτα σε άλλο κρεβάτι από το δικό μου. Η πρώτη μου επαφή με την πραγματικότητα ήταν το απόμακρο τρίξιμο της κούνιας στην μπροστινή βεράντα· η δεύτερη, το χτύπημα της λάμπας καθώς τεντωνόμουν, πριν ακόμη ανοίξω τα μάτια μου. Το μοιραίο που στοίχειωνε τη ζωή μου τελευταία έκανε τη λάμπα να πέσει και να γίνει χίλια κομμάτια. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα στο πάτωμα. Τότε με την άκρη του ματιού μου διέκρινα το σώμα. Όλο αυτό κράτησε λιγότερο από μισό λεπτό, στο μυαλό μου όμως τα γεγονότα εκτυλίσσονταν με τρομαχτική βραδύτητα. Γύρισα το κεφάλι, σίγουρος πως κάτι δεν πάει καλά, και είδα το κορίτσι, με το πρόσωπο στραμμένο στο πάτωμα, σκεπασμένο μ’ ένα λευκό σεντόνι. Το κεφάλι ήταν ελαφρώς γερμένο δεξιά, στο μέρος που στεκόμουν, τα μάτια διάπλατα ανοιχτά».
Έτσι αρχίζει η Αμνησία του Αργεντίνου συγγραφέα Φεντερίκο Αξάτ, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» σε μετάφραση Αγγελικής Βασιλάκου.
Η El Mundo χαρακτηρίζει τον συγγραφέα «μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες και καθιερωμένες υπογραφές της ισπανόφωνης παραγωγής θρίλερ. Ο ρυθμός του Axat ποτέ δεν επιβραδύνεται, η πλοκή του είναι σατανικά δομημένη».
«Η Αμνησία» ξεκινά με μια δολοφονία για την οποία ο αναγνώστης θα υποπτευθεί πρακτικά όλους τους χαρακτήρες που θα συναντήσει στο βιβλίο, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωταγωνιστή.
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, Τζον Μπρένερ, βιώνει τον απόλυτο προσωπικό τρόμο. Η υπόθεση σε κάθε βήμα περιπλέκεται, καθώς την εμφάνισή τους κάνουν ολοένα νέα στοιχεία, αρχής γενομένης από την εξαφάνιση του πτώματος. Ή μήπως τελικά πτώμα δεν υπήρξε ποτέ;
Ο Αξάτ, συγγραφέας των εντυπωσιακών φινάλε, δίνει φωνή σε έναν εντελώς αναξιόπιστο ήρωα και συνθέτει ένα μυστήριο όπου τα φαινόμενα είναι βέβαιο ότι απατούν.
Χρησιμοποιεί τη φόρμα του αστυνομικού για να μιλήσει για θέματα όπως η λειτουργία του μυαλού και της μνήμης, τα όρια της ηθικής της επιστήμης, η φιλία, η μοναξιά και η απώλεια, οι οικογενειακές σχέσεις, η ελευθερία βούλησης στους ανίατους ασθενείς.
Ο Αξάτ γεννήθηκε το 1975 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός κάνοντας καριέρα στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών σε χώρες της Κεντρικής Αμερικής.
Φανατικός αναγνώστης του Στίβεν Κινγκ και θαυμαστής της Χάισμιθ, ξεκίνησε να γράφει από πλήξη. Γνώρισε τεράστια επιτυχία με το τρίτο του μυθιστόρημα, την Τελευταία έξοδο (Μεταίχμιο, 2017), το οποίο έγινε διεθνές εκδοτικό φαινόμενο και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 35 γλώσσες. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του.