Μόλις λίγα μέτρα από έναν πολυσύχναστο σιδηροδρομικό σταθμό στην καρδιά του Παρισιού, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν 50 τάφους σε μια νεκρόπολη. Πρόκειται γι′ ένα αρχαιολογικό εύρημα που μας δίνει μία σπάνια ματιά στην ιστορία της Λουτέτιας, της ρωμαϊκής πόλης που ήταν ο ”πρόδρομος” της γαλλικής πρωτεύουσας.
Οι τάφοι που χρονολογούνται πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια κάτα κάποιο περίεργο τρόπο δεν είχαν ποτέ έρθει στο φως παρά τα πολλά οδικά και κατασκευαστικά έργα που έγιναν στην Αριστερή Οχθη όλα αυτά τα χρόνια, όπως η ανοικοδόμηση του σταθμού Πορ-Ρουαγιάλ τη δεκαετία του ’70.
Ωστόσο, τα σχέδια για μια νέα έξοδο στον σιδηροδρομικό σταθμό οδήγησαν τελικά στην αρχαιολογική ανασκαφή.
Γύρω στο 360 μ.Χ., η Λουτέτια μετονομάστηκε σε Παρίσι, από σύντμηση του «civitas Parisiorum» («πόλη των Παρισίων»), από το όνομα της γαλατικής φυλής των Παρισίων, που κατείχαν την περιοχή από τον 3ο αιώνα π.Χ..
Η Καμίλ Κολονά, ανθρωπολόγος στο Εθνικό Ινστιτούτο Προληπτικής Αρχαιολογικής Έρευνας της Γαλλίας (INRAP), είπε σε συνέντευξη Τύπου ότι υπήρχαν ήδη «ισχυρές υποψίες» ότι η τοποθεσία βρίσκεται κοντά στη νότια νεκρόπολη της Λουτέτιας.
Η νεκρόπολη «Σεν Ζακ», ο μεγαλύτερος τόπος ταφής στην γαλλο-ρωμαϊκή πόλη, είχε προηγουμένως ανασκαφεί εν μέρει το 1800.
Ωστόσο, μόνο τα αντικείμενα που είχαν τότε θεωρηθεί πολύτιμα μετακινήθηκαν από τους τάφους, με πολλούς σκελετούς, ταφικά κτερίσματα και άλλα αντικείμενα να παραμένουν στο σημείο.
Η νεκρόπολη στη συνέχεια σκεπάστηκε ξανά και ξεχάστηκε με το πέρασμα του χρόνου.
Η ομάδα INRAP ανακάλυψε ένα τμήμα της που δεν είχε ανασκαφεί ποτέ στο παρελθόν.
«Κανείς δεν το έχει δει από την αρχαιότητα», είπε ο πρόεδρος του INRAP Ντομινίκ Γκαρσία.
Η Κολονά είπε ότι η ομάδα της ήταν επίσης «πολύ τυχερή» που βρήκε έναν σκελετό μ′ ένα νόμισμα στο στόμα του, επιτρέποντάς τους να χρονολογήσουν την ταφή στον 2ο αιώνα μ.Χ.
Η ανασκαφή, η οποία ξεκίνησε τον Μάρτιο, εντόπισε 50 συνολικά τάφους.
Ο πορθμέας του Αδη
Τα λείψανα των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών που βρέθηκαν πιστεύεται ότι ανήκαν στους Παρίσιους, έναν γαλατικό λαό που ζούσε στη Λουτέτια, πριν από την εποχή που η πόλη στις όχθες του ποταμού Σηκουάνα τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι σκελετοί θάφτηκαν σε ξύλινα φέρετρα, τα οποία αναγνώριστηκαν μόνο χάρη στα καρφιά τους.
Περισσότεροι από τους μισούς Γαλάτες θάφτηκαν μαζί με προσφορές όπως κεραμικές κανάτες και κύλικες.
Μερικές φορές ένα νόμισμα τοποθετούνταν στο φέρετρο, ή ακόμα και στο στόμα του νεκρού, μια συνηθισμένη πρακτική εκείνη την εποχή που ονομαζόταν οβολός για τον Χάροντα.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Χάρων είναι ο πορθμέας του Άδη και το νόμισμα ήταν αντάλλαγμα για να μεταφέρει τις ψυχές των νεκρών πέρα από τον ποταμό της Στύγας ή στην απέναντι όχθη του ποταμού Αχέροντα.
Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν επίσης παπούτσια μέσα στους τάφους, αναγνωρίζοντάς τα από τα μικρά καρφιά που υπήρχαν στα πέλματα.
Η Κολονά είπε ότι τα παπούτσια ήταν τοποθετημένα ”είτε στα πόδια των νεκρών είτε δίπλα τους, σαν προσφορά”. Ανακαλύφθηκαν επίσης κοσμήματα, φουρκέτες και ζώνες.
Eπίσης, ένας ολόκληρος σκελετός ενός χοίρου και ενός άλλου μικρού ζώου ανακαλύφθηκε σε ένα λάκκο όπου πιστεύεται ότι θυσιάζονταν ζώα στους θεούς.
Σε αντίθεση με την ανασκαφή του 1800, αυτή τη φορά οι αρχαιολόγοι σκοπεύουν να μεταφέρουν όλα τα ευρήματα από τη νεκρόπολη για ανάλυση.
«Αυτό θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε τη ζωή των Παρισίων μέσω των νεκρώσιμων τελετών τους, καθώς και την υγεία τους μελετώντας το DNA τους», είπε η Κολονά.
Ο Γκαρσία τόνισε ότι «γενικά γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα» για την αρχαία ιστορία του Παρισιού.
Οι τάφοι που ανακαλύφθηκαν ανοίγουν «ένα παράθυρο στον κόσμο του Παρισιού κατά την αρχαιότητα», πρόσθεσε.
Πηγή: france24.com