Ποιος θα πίστευε ότι πριν από μερικούς αιώνες, ένα καθημερινό φρούτο όπως ο ανανάς, θα αποτελούσε σύμβολο πλούτου, πρεστίζ και ευγενούς καταγωγής;
Κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα η αξία του ανανά ανερχόταν σε χιλιάδες και ήταν τόσο πολύτιμος που οι κάτοχοί του δεν τον έτρωγαν αλλά τον φύλαγαν ως «κόρη οφθαλμού». Μάλιστα η αριστοκρατική ελίτ της εποχής πλήρωνε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό προκειμένου να νοικιάσει έναν ανανά την ώρα, επιδεικνύοντας τον σε εκδηλώσεις, παρουσιάζοντάς τον ως στολίδι σε πολυτελή δείπνα ή απλώς τοποθετώντας τον κάτω από το μπράτσο κατά τη διάρκεια δημόσιων εμφανίσεων, υπό την συνοδεία φρουρού, ασφαλώς!
Εκείνη την εποχή μια σειρά από εξωτικά φαγητά και προϊόντα πρωτοεμφανίστηκαν στην Ευρώπη από τον Νέο Κόσμο και ο ανανάς όχι μόνο ήταν νόστιμος, αλλά η εξωτική του εμφάνιση με το εντυπωσιακό «στεφάνι» στην κορυφή του έδωσε μια βασιλική ιδιότητα. Μάλιστα ο βασιλιάς Κάρολος Β′ της Αγγλίας, γοητεύτηκε τόσο πολύ από τον ανανά που παρήγγειλε ένα πορτρέτο του εαυτού του όπου του παρουσιάζουν ένα.
Για τους Βρετανούς, το να αποκτήσει κάποιος έναν ανανά ήταν σχεδόν κατόρθωμα. Τα περισσότερα μεταφορικά πλοία εκείνη την εποχή ήταν πολύ αργά και οι συνθήκες πολύ ακατάλληλες για να επιτρέψουν στους ανανάδες να αντέξουν το μακρύ ταξίδι από τη Νότια Αμερική. Επιπλέον για τουλάχιστον δύο αιώνες, οι προσπάθειες να καλλιεργηθούν στο έδαφος της χώρας αποδείχθηκαν αδύνατες. Οι ανανάδες έγιναν γρήγορα σύμβολο πλούτου και στάτους. Σκαλίστηκαν σε έπιπλα, έγιναν στολίδια, ζωγραφίστηκαν σε άμαξες και σμιλεύτηκαν σε κτίρια, πλίνθους και ναούς κήπου.
Η αξία ενός πραγματικού ανανά εκείνη την εποχή, ήταν ισοδύναμη μ′ ένα σακουλάκι χρυσού και ανερχόταν στις £5.000 - £10.000 (5.850 με 11.710 ευρώ).
Για όσους δεν ήταν αρκετά εύποροι για να πληρώσουν το τίμημα ενός ανανά, υπήρχε ακόμα ελπίδα. Ένας ανανάς μπορούσε να ενοικιαστεί με την ώρα και μάλιστα αυτό γινόταν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας προτού τελικά πουληθεί στον τυχερό κάτοχό του που όντως τον έτρωγε!
Με τον καιρό οι μεταφορές βελτιώθηκαν και οι ανανάδες εισάγονταν πιο τακτικά στη Βρετανία. Επιπλέον ανακαλύφθηκαν μέθοδοι για την καλλιέργεια ανανάδων σε θερμοκήπια σε όλη την Ευρώπη, μ΄αποτέλεσμα οι τιμές σταδιακά να πέφτουν και οι ανανάδες να μην συνδέονται πλέον με το status και την υπόληψη.
Την επόμενη φορά που θα παραπονεθείτε για τον ανανά στην πίτσα σας, σκεφτείτε τις φτωχές ψυχές που πλήρωσαν ένα σωρό λεφτά απλά και μόνο για να κρατήσουν έναν ανανά στα χέρια τους.
Πηγή: ancient-origins.net