«... Τον Απρίλιο έρχεται η οριστική ρήξη, η εγκατάλειψη του Ωνάση από την Κάλλας, που μαζεύει όλα της τα πράγματα από το Σκορπιό και τη Γλυφάδα χωρίς καν να τον αποχαιρετήσει. Δεν λογαριάζει ως χαμένο παρελθόν καμία τέτοια ψεύτικη ευμάρεια. Δεν θέλει καμία επαφή μαζί του, δεν απαντά στα τηλεφωνήματά του, κι όταν απαντά του ομιλεί αυστηρά, υβριστικά, απαξιωτικά, δεν εμπιστεύεται τις δικαιολογίες του, δεν δέχεται κανένα μεσολαβητή. Τη διαβεβαιώνει διαρκώς ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα γάμου με την Τζάκι, ως την αιφνιδιαστική, όντως, ανακοίνωση στα μέσα Οκτωβρίου ...»
(σελ 427, 428 «Δεν είμαι η Μαρία... είμαι η Κάλλας. Η πραγματική της ζωή και οι μύθοι 100 χρόνων» - εκδόσεις Bell).
Μια ... νέα Κάλλας, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας, Μιχάλης Δημητρίου αναφέρει, αναδύεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου με τον προαναφερθέν τίτλο καταρρίπτοντας στερεότυπα γύρω από την προσωπικότητα και τον βίο της μεγαλύτερης λυρικής καλλιτέχνιδας του 20ου αιώνα. Η Κάλλας που δεν ήθελε κανείς, η ερωμένη των Γερμανών, η Μαρία που εγκατέλειψε ο Ωνάσης, που βίωσε θανάσιμη μοναξιά και που θυσίασε την προσωπική της ζωή...
Ο συγγραφέας του βιβλίου επιχειρεί να καταρρίψει στερεότυπα μέσα από πληροφορίες και ντοκουμέντα που συνέλεξε από τους στενούς της φίλους, Χρήστο Λαμπράκη και Κώστα Πυλαρινό - στους οποίους αφιερώνει το βιβλίο - αλλά και από δεκάδες μαρτυρίες άλλων. «Η πολύχρονη δημοσιογραφική έρευνα και καταγραφή γεγονότων που αφορούν το βίο και τη σταδιοδρομία της Μαρίας Κάλλας στο βιβλίο αυτό, που με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα, θεωρώ ότι αξίζουν τον καλό λόγο και τον έπαινο», γράφει στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου ο Κωνσταντίνος Δ. Πυλαρινός.
«Η ακαταπόνητη γραφίδα του Μ. Δημητρίου επιτυγχάνει να αποδώσει μεγάλο μέρος από την πολυκύμαντη ζωή της. Εν προκειμένω το σπουδαιότερο, που αφορά την τεράστια προσφορά της στη λυρική τέχνη και τον μοναδικό, μοναχικό αγώνα της σε μια σκληρή εποχή μεγάλων δοκιμασιών, στερήσεων, ανατροπών, και ανταγωνισμού διεθνώς αλλά και στον χώρο του λυρικού θεάτρου. Και καταφέρνει να παρουσιάσει χωρίς ψιμμύθια τον δημόσιο θρίαμβό της παρά την αμείλικτη ανθρωποφαγία των ΜΜΕ της εποχής της». Και αναφέρει ακόμα: «Στις σελίδες του βιβλίου του, ο συγγραφέας αποδίδει με σεβασμό και εντιμότητα χαρακτήρες και συμπεριφορές. Τα κείμενα ανατρέχουν με γλαφυρότητα στη διαδρομή μιας γυναίκας αγωνίστριας με μεγάλο πείσμα και υπευθυνότητα. Μιας μοναχικής ελληνίδας της διασποράς όπως τη γνώρισα, μιας περιζήτητης ντίβας και, ταυτόχρονα, μιας άτυχης γυναίκας στον πυρήνα της ιδιωτικής της ζωής».
Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, η έρευνα απέδειξε ότι δεν υπήρξε ποτέ η προδομένη, μικρή, άχαρη ως γυναίκα αφού από μια στιγμή ήταν μόνο η μεγάλη καλλιτέχνης, η Κάλλας. Και είχε κατανοήσει εγκαίρως ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή. Οταν φθάνεις να είσαι η πρώτη στον κόσμο, θα έχεις και απώλειες. Και ήταν χορτασμένη από την ζωή. Ξέρετε τι είναι να σου λένε ότι υπάρχει η όπερα πριν από εσένα και ... μετά από εσένα;
Ο συγγραφέας, όπως λέει (συνέντευξη στην εφημερίδα Εστία 14/1/24) έψαξε πολύ το θέμα του Ωνάση, «Η Κάλλας εγκατέλειψε τον Ωνάση, κι όχι ο Ωνάσης την Κάλλας. Ο γάμος του Ωνάση με την Τζάκι έγινε τον Οκτώβριο στον Σκορπιό. Η Κάλλας από τον Ιανουάριο είχε στείλει επιστολή, σε λίγο ρομαντικό στυλ, με τον συνήθη τρόπο αποχαιρετισμού που έχουν οι μεγάλες ηρωίδες της όπερας και όταν κατάλαβε ότι υπάρχει φλερτ με την Τζάκι, τον Φεβρουάριο - Μάρτιο τον εγκατέλειψε. Τουλάχιστον έξι με επτά μήνες νωρίτερα. Και αποδεικνύω πως ο Ωνάσης πήγε παράκλητος μετά να τα ξαναβρούν. Την φλέρταρε, είχε φάει σπίτι της αλλά και στο ”Μαξίμ” με φίλους, διέρρεε πώς δεν τα πάει καλά με την Τζάκι, δεν φέρεται καλά, είναι πολυδάπανη, αλλά και ψυχρή!» Κι ο ίδιος καταλήγει: «Δεν ξέρω αν τα ξανάφτιαξαν, αλλά αποδεικνύω πως η Κάλλας βρήκε άλλον εραστή μετά την επανασύνδεση και δεν ήταν καθόλου θλιμμένη, καθόλου διχασμένη και κλεισμένη στο σπίτι της...»
Το τελευταίο, άγνωστο «ελληνικό καλοκαίρι» της Κάλλας στην Ουρανούπολη, όπου φιλοξενήθηκε από τον Κώστα Πυλαρινό είναι στον πυρήνα της αφήγησης - συχνά σε πρώτο πρόσωπο. Παράλληλα, ξετυλίγεται η βιογραφία της Κάλλας: η γέννηση στις ΗΠΑ, τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα, την εποχή της δόξας και το τέλος στο Παρίσι. Ο συγγραφέας στέκεται περισσότερο στα, όχι λίγα, μελανά σημεία της βιογραφίας όπως, ενδεικτικά μονάχα, η σχέση της Κάλλας με τους Ιταλούς κατά την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα, η σχέση με τη μητέρα της, με τον σύζυγό της Τζοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι, με τον Ωνάση, με τον τενόρο Τζουζέπε ντι Στέφανο, με τον μελετητή της ζωής της Τζον Αρντοϊν.
«Σχετικά με τις σχέσεις της με την όποια εξουσία, πρέπει να τονίσουμε πως η Κάλλας είχε κόντρα με όλες τις αρχές των μεγάλων θεάτρων. Ηρθε σε σύγκρουση από την Σκάλα του Μιλάνου ως την Μετροπόλιταν του Λονδίνου. Και της ζητούσαν, παρ′ όλα αυτά, την βοήθεια και τη συνδρομή της...», λέει ακόμα ο συγγραφέας του βιβλίου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, πολύ κακή ήταν η συμπεριφορά της Ελλάδας προς την Κάλλας. Εφυγε πάρα πολύ πικραμένη το 1945, διότι η αντιζηλία και η κακία, ο φθόνος που της επεφύλαξαν οι συνάδελφοί της ήταν μοναδικός... Παρ′ όλα αυτά ήρθε το ’60 ’61 και προσφέρθηκε ανιδιοτελώς για το Ιδρυμά της... «Ετσι στο βιβλίο μου βγαίνει μια ... νέα Κάλλας και το αποδεικνύει η απήχηση κι οι πωλήσεις του», καταλήγει.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Μιχάλης Δημητρίου γεννήθηκε στην Πάτρα και αποφοίτησε από το Πρότυπο Κλασσικό Γ´ Γυμνάσιο. Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση και Πολιτικές Επιστήμες. Παρακολούθησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό σειρά μαθημάτων Νομικής, Ιστορίας και Δημοσιογραφίας. Δίδαξε Δημοσιογραφία και Πολιτική Επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σε γνωστές δημοσιογραφικές σχολές.
Πραγματοποίησε πολύχρονες συνεργασίες, κατείχε επιτελικές θέσεις σε όλο το φάσμα των ΜΜΕ –πολιτικά περιοδικά, ραδιοφωνία, τηλεόραση (ΕΡΤ, ΑΝΤΕΝΝΑ), εφημερίδες, διαδίκτυο. Διετέλεσε Σύμβουλος Διοίκησης και Προγράμματος σε τηλεοπτικούς σταθμούς, και επιτελικό στέλεχος μεγάλων εταιρειών επικοινωνίας. Συνεργάστηκε, σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ και έρευνες, με τους διεθνείς σταθμούς BBC, CNN, TV5, DW. Υπήρξε μέλος και εισηγητής υποθέσεων στο ΕΣΡ, καθώς επίσης και μέλος του Συμβουλίου Επικοινωνίας της Εκκλησίας της Ελλάδος επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου έως τον θάνατό του.
Έχει ασχοληθεί συστηματικά με θέματα λογοτεχνίας και έχει γράψει σειρά σεναρίων για ντοκιμαντέρ, ιστορικές έρευνες και ταινίες με γνωστούς σκηνοθέτες. Έχει συγγράψει και εκδώσει ιστορικά βιβλία (με τελευταίο για την οργάνωση της 17 Νοέμβρη, αφιερωμένο στη μνήμη του μέντορά του Παύλου Μπακογιάννη). Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου, συνήθως με αποστολές Προέδρων της Δημοκρατίας και Πρωθυπουργών, και έχει πραγματοποιήσει σωρεία συνεντεύξεων και ρεπορτάζ,
Είναι από τους πρώτους που τιμήθηκαν με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση, το έτος 1988, για την ποιότητα της δημοσιογραφίας του και για τις δημοσιογραφικές του επιτυχίες.
Info:
Μιχάλη Δημητρίου: «Δεν είμαι η Μαρία... είμαι η Κάλλας»
Εκδόσεις Bell
Έτος κυκλοφορίας 2023
Σελίδες 504