Το κανάλι στο YouTube Operations Room δημιούργησε ένα ανατριχιαστικό animation που δείχνει πώς έπεσαν οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Στις 6 Αυγούστου 1945, στις 8.15, τοπική ώρα, το Ενόλα Γκέι, ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό Β-29, έριξε στη Χιροσίμα την ατομική βόμβα «Λιτλ Μπόι». Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης αποτεφρώθηκε καθώς με την έκρηξη η θερμοκρασία έφτασε τους 4.000 βαθμούς Κελσίου.
Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν ακαριαία. Άλλοι υπέκυψαν αργότερα - ακόμη και μήνες ή χρόνια - από τα τραύματά τους, τα εγκαύματα που είχαν υποστεί ή από ασθένειες που τους προκάλεσε η ραδιενέργεια. Συνολικά ο αριθμός των θυμάτων ανήλθε στις 140.000 χιλιάδες.
Τρεις ημέρες μετά τη Χιροσίμα, μια δεύτερη ατομική βόμβα έπληξε το Ναγκασάκι. Στις 15 Αυγούστου η Ιαπωνία συνθηκολόγησε.
Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία «αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές».
Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ και του Υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου.
Οι δυο βόμβες είχαν κατασκευαστεί στο πλαίσιο του Σχεδίου Μανχάταν, του αμερικανικού προγράμματος για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Το πρόγραμμα ήταν σε λειτουργία, όταν έπεσαν οι βόμβες, και είχε και άλλες σχεδόν έτοιμες, στα τελευταία στάδια συναρμολόγησης.
Υπήρξε η πρόταση από Αμερικανούς επιτελείς να εκτελεστούν κι άλλοι ατομικοί βομβαρδισμοί της Ιαπωνίας, είναι άγνωστο όμως αν κάτι τέτοιο τελικά θα συνέβαινε, καθώς η Ιαπωνία παραδόθηκε στους συμμάχους στις 15 Αυγούστου 1945, δυο μέρες πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής της επόμενης βόμβας.