Ήταν η πρώτη φορά που επιχειρούσα ανάβαση σε… ηφαίστειο, στα μέσα του Αυγούστου κιόλας και μάλιστα από τα πιο επικίνδυνα στον κόσμο. Η πρώτη έκρηξη του Βεζούβιου σύμφωνα με τους ιστορικούς, που κατάστρεψε ολοκληρωτικά και εξαφάνισε μέσα στη λάβα, τρεις μεγάλες πόλεις: την Πομπηία, το Ηράκλειο (σημερινό Ερκολάνο) και τις Σταβίες, έγινε το 79 μ.χ.
Την έκρηξη την περιέγραψε ο Πλίνιος ο Νεότερος, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας της καταστροφής. Άλλες μεγάλες εκρήξεις καταγράφηκαν το 1794, το 1872 και το 1906, που προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές και θανάτους πολλών ανθρώπων.
Σήμερα, οι περιοχές γύρω από τον Βεζούβιο είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένες, παρά τον κίνδυνο που γνωρίζουν ότι διατρέχουν οι κάτοικοι, καθώς το ηφαιστειογενές έδαφος του βουνού είναι ιδιαίτερα εύφορο.
Αφού βιώσαμε την πολυκοσμία, την ζέστη και την μυρωδιά του ιδρώτα σε όλο τους το μεγαλείο στα ιταλικά τρένα της γραμμής που σε πηγαίνουν στην Πομπηία, ένα τουριστικό λεωφορείο μας μετέφερε στους πρόποδες του Βεζούβιου. Αν και κατακαλόκαιρο και κοντά στο μεσημέρι, η μέρα ήταν σχετικά ιδανική γιατί είχε σποραδική συννεφιά. Είχαμε περίπου δύο ώρες στην διάθεση μας για να ανέβουμε και να κατέβουμε το διαβόητο ηφαίστειο. Καπέλο και μπουκαλάκι με νερό, απαραίτητα αξεσουάρ.
Ομολογώ πως δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη η ανάβαση, αρκεί να προσέχεις την τέφρα που γλιστράει. Εννοείται πως θα σταματήσεις για κάποια δευτερόλεπτα να πιεις μια γουλιά νερό.
Όταν φτάνεις στον βαθύ κρατήρα του ηφαιστείου, που συνεχίζει να έχει αναθυμιάσεις (ναι στο μυαλό σου τριγυρνά συνεχώς η σκέψη ότι τώρα θα εκραγεί!) και μετά από ατελείωτες στροφές, η θέα είναι μαγευτική. Η Νάπολη και το Κάπρι σε αποζημειώνουν με την ομορφιά τους!
Στην κορυφή των 1821 μέτρων είναι αισθητή η διαφορά θερμοκρασίας, οπότε ένα φουτεράκι είναι ιδανικό και φυσικά δεν παραλείψαμε να αγοράσουμε και το κλασικό μαγνητάκι για το ψυγείο από το gift shop που βρίσκεται εκεί πάνω. Αν η ανάβαση μου φάνηκε εύκολη, δεν υπολόγισα στην κατάβαση και στην παιχνιδιάρα… τέφρα. Δυσκολεύτηκα αρκετά. Γλιστρούσα σε κάθε βήμα και η πτώση δεν άργησε να έρθει. Όλα καλά όμως. Την γλίτωσα με μια μικρή γρατσουνιά και άλλωστε αν δεν πέσεις πως θα σηκωθείς;
Όταν μπήκα ξανά στο λεωφορείο της επιστροφής, ήμουν παραπάνω από ευτυχισμένη που είχα καταφέρει να ζήσω την μεσημεριανή ανάβαση με μόνο μια… γρατσουνιά και πολλές νέες εμπειρίες!