Ταχύτερος ρυθμός ομιλίας, μεγαλύτερη ένταση στο μέσο της λέξης και πτώση τόνου στο τέλος της: Αυτή είναι η προσωδία που πρέπει να υιοθετήσει κανείς εάν θέλει να ακούγεται αξιόπιστος και ειλικρινής στους ακροατές του.
Επιστήμονες από το CNRS στη Γαλλία πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων με σκοπό την κατανόηση του πώς αποφασίζουμε, με βάση τη φωνή, εάν ο συνομιλητής μας είναι ειλικρινής και με αυτοπεποίθηση, ή, αντίθετα, αν νιώθει αβεβαιότητα/ ακούγεται ανειλικρινής.
Οι επιστήμονες έδειξαν πως αυτού του είδους το «ίχνος»/ «υπογραφή» εκλαμβάνεται αντίστοιχα σε έναν αριθμό γλωσσών (γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά) και ότι καταγράφεται «αυτόματα» από τον εγκέφαλο: Ακόμα και όταν οι ακροατές δεν έκριναν συνειδητά τη βεβαιότητα ή την ειλικρίνεια του συνομιλητή τους, ο χαρακτηριστικός αυτός ήχος επηρέαζε τον τρόπο με τον οποίον απομνημόνευαν τις λέξεις.
Ως εκ τούτου, το συμπέρασμα είναι πως η συγκεκριμένη προσωδία (ρυθμός- τόνος- επιτονισμός της ομιλίας) παρέχει πληροφορίες σχετικά με την εγκυρότητα (το αληθές ή όχι) ή τη βεβαιότητα μιας πρότασης. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ερευνητές επιδιώκουν να κατανοήσουν το πώς οι ομιλητές παράγουν προσωδίες με βάση τις προθέσεις τους.
Η συγκεκριμένη έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature Communications.