Πολύ ενδιαφέροντα είναι στοιχεία δημοσκόπησης με το ερώτημα «τι θα μπορούσε να πείσει τους ανεμβολίαστους να αλλάξουν γνώμη». Ειδικότερα σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Pulse, η οποία παρουσιάστηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, το 56% των πολιτών που δεν δέχονται να εμβολιαστούν δηλώνουν ότι τίποτε δεν πρόκειται να τους μεταπείσει. Ωστόσο πάνω από επτά στους 10 πολίτες απαντούν ότι έχουν κάνει τουλάχιστον μια δόση του εμβολίου.
Συγκεκριμένα στην ερώτηση «έχετε κάνει τουλάχιστον μια δόση του εμβολίου για τον κορωνοϊό… ή πότε θα τον κάνετε;» το 73% των ερωτηθέντων απαντά ότι έχει κάνει τουλάχιστον μια δόση, το 15% δηλώνει δεν ξέρω/δεν απαντώ, το 7% απαντά ότι δεν έχει κάνει και δε θα κάνει, ενώ το 5% ότι δεν έχει, αλλά θα κάνει αργά ή γρήγορα.
Όσον αφορά την ερώτηση ποιος τρόπος θα μπορούσε να πείσει –ίσως- περισσότερο όσους δεν εμβολιάζονται να εμβολιαστούν, μόλις το 1% απαντά η επιδείνωση των δεικτών της πανδημίας, 1% απαντά να το προτείνουν ιστοσελίδες ή μέσα που εμπιστεύονται, 8% να το προτείνουν άνθρωποι της θρησκείας που εμπιστεύονται, 5% περισσότερες διαβεβαιώσεις – μελέτες (αυθόρμητη απάντηση), 8% δηλώνει να είναι υποχρεωτικό στην εργασία τους, 6% «κάτι άλλο», ενώ το 56% των ερωτώμενων απαντά «τίποτα».
Νούμερα με διαφορετικές αναγνώσεις
Αυτά με τα νούμερα. Οι δημοσκοπήσεις είναι φωτογραφίες της στιγμής. Οι αναγνώσεις τους, ωστόσο, αποτελούν τις περισσότερες φορές προσωπική υπόθεση. Βλέπετε ακόμα κι οι αριθμοί διαβάζονται διαφορετικά.
Κάποιος μπορεί να διαβάσει το 56% που λέει ότι με τίποτα δεν πρόκειται να εμβολιαστεί και να πει: «χαμένος κόπος, η προσπάθεια να τους εμβολιάσουμε». Άλλος μπορεί να πει «εγώ έκανα ότι ήταν να κάνω τώρα η ευθύνη είναι δική σου (καταραμένε) υπερασπιστή του ανεμβολιασμού. Κόψε το λαιμό σου. Μην σώσεις κι εμβολιαστείς. Εγώ το καθήκον μου το έκανα».
Κάποιος τρίτος μπορεί να πει «θα σου αλλάξω τα φώτα μέχρι να πειστείς. Θα σου ασκήσω τέτοια ψυχολογική πίεση που δεν θα ξέρεις από που σου ήρθε».
Η γνώμη μου είναι πως η ανάγνωση της συγκεκριμένης ερώτησης πρέπει πρωτίστως να προβληματίσει αυτούς που πήραν τις αποφάσεις.
Δεν μου ταιριάζει η λογική που θέλει ότι «οι 7 στους 10 ενήλικους έχουν εμβολιαστεί, δεν φταίμε εμείς για τους υπόλοιπους 3». Αντίθετα θα προσέγγιζα αυτό το δεδομένο ως εξής: «Γιατί εσείς οι 3 στους 10 δεν θέλετε να εμβολιαστείτε»;
Τα τρία στοιχήματα
Αρα το ερώτημα που τίθεται είναι τι πρέπει να κάνει η Πολιτεία με σεβασμό στη Δημοκρατία και την προσωπική βούληση των πολιτών της, προκειμένου να πείσει τους ανεμβολίαστους και ταυτόχρονα να προστατεύσει την κοινωνία; Πώς θα πλησιάσει αυτούς τους 3 στους 10; Εκεί είναι το πρώτο στοίχημα.
Το δεύτερο στοίχημα θα έπρεπε να είναι πως η Πολιτεία μπορεί να πείσει άμεσα το 44% από αυτούς τους 3 στους 10 Έλληνες που δεν απαντά «Τίποτα». Τι μας λένε αυτοί οι «τρεις»; Mας λένε ότι θέλουν επιπλέον ενημέρωση. Θέλουν να μιλήσουν με τον ιερέα τους κι αυτός να τους συμβουλέψει. Άρα θα πρέπει η Πολιτεία ακόμα πιο σκληρά να προσπαθήσει και με βάση αυτά που μας λένε να βρει πιθανές λύσεις.
Το τρίτο στοίχημα είναι το 56% του «με Τίποτα δεν πείθομαι».
Ξέρετε πόσοι άνθρωποι στη ζωή είπαν «με τίποτα δεν θα αλλάξω γνώμη» και τελικά άλλαξαν; Ψάξτε δίπλα σας να βρείτε πόσο συχνά γίνεται αυτό σε σχέσεις. Eάν συμβαίνει στην καθημερινότητα, είναι πιθανόν να συμβεί και στην περίπτωση του εμβολιασμού. Είναι όπως λέει η γνωστή διαφήμιση «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο».
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι στη ζωή θέλει πάντα κόπο. Και θέλει μεγάλο κόπο. Η Πολιτεία κλήθηκε να διαχειριστεί το αδιανόητο. Οφείλει να το διαχειριστεί. Η διακυβέρνηση, εξάλλου, είναι μαραθώνιος. Όχι κούρσα 100 μέτρων.
Τα τρία στοιχήματα λοιπόν πρέπει να δουλευτούν παράλληλα και όχι μεμονωμένα. Οι Ολλανδοί παίρνουν πάλι μέτρα. Οι Βρετανοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα Χριστούγεννα. Στη Γαλλία σε αρκετά σχολεία επιστρέφουν οι μάσκες.
Διότι το «Τίποτα» πολλές φορές γίνεται «Όλα» αρκεί να βρει κανείς το σωστό τρόπο. Κι η Ελλάδα έχει το προσωπικό για να βρει τον ενδεδειγμένο τρόπο.