Περισσότερα από 100 ηφαίστεια βρίσκονται κρυμμένα κάτω από την επιφάνεια της Ανταρκτικής, και το λιώσιμο του πάγου θα μπορούσε να προκαλέσει τις εκρήξεις τους.
Η ήπειρος, που χωρίζεται από τα υπερανταρκτικά όρη, φιλοξενεί ηφαίστεια γιγαντιαίων διαστάσεων, όπως το όρος Έρεβος και τη χαρακτηριστική λάβα της λίμνης του.
Ωστόσο, πάνω από 100 λιγότερο εμφανή ηφαίστεια βρίσκονται στην Ανταρκτική, κυρίως κατά μήκος της δυτικής ακτής της. Κάποια από αυτά ξεπερνούν την επιφάνεια, ενώ άλλα παραμένουν αρκετά χιλιόμετρα κάτω από το παγωμένο στρώμα της ηπείρου, αναφέρει το Live Science.
Η κλιματική αλλαγή προκαλεί το λιώσιμο των πάγων, το οποίο ανεβάζει τα επίπεδα της θάλασσας και αφαιρεί το βάρος από τους βράχους κάτω από τον πάγο. Αυτή η διαδικασία επηρεάζει τοπικά και έχει αποδειχθεί ότι ενισχύει την ηφαιστειακή δραστηριότητα σε υποπαγετώνα ηφαίστεια σε διάφορα μέρη του πλανήτη.
Επιστήμονες πραγματοποίησαν 4.000 προσομοιώσεις υπολογιστή για να κατανοήσουν πώς η τήξη των πάγων επηρεάζει τα θαμμένα ηφαίστεια της Ανταρκτικής. Διαπίστωσαν ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να αυξήσει τον αριθμό και την ένταση των εκρήξεων υποπαγετώνων.
Ο λόγος είναι ότι η μείωση του πάγου ελαφρύνει την πίεση στους θαλάμους μάγματος, προκαλώντας τη διαστολή του συμπιεσμένου μάγματος. Αυτή η διαστολή αυξάνει την πίεση στον θάλαμο μάγματος, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε εκρήξεις.
Ορισμένοι θάλαμοι μάγματος περιέχουν μεγάλες ποσότητες πτητικών αερίων, τα οποία συνήθως διαλύονται στο μάγμα. Όταν το μάγμα ψύχεται και μειώνεται η πίεση λόγω του λιώσιμου πάγου, αυτά τα αέρια αποδεσμεύονται, όπως η σόδα που αφρίζει όταν ανοίγει το καπάκι, προκαλώντας αύξηση της πίεσης στον θάλαμο μάγματος. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επιταχύνει την έκρηξη ενός υποπαγετικού ηφαιστείου.
Αν και οι εκρήξεις υποπαγετώνων ηφαιστείων δεν είναι πάντα ορατές στην επιφάνεια, οι συνέπειές τους για το στρώμα πάγου μπορεί να είναι σημαντικές. Η θερμότητα που απελευθερώνεται από αυτές τις εκρήξεις μπορεί να ενισχύσει τη διαδικασία τήξης του πάγου κάτω από την επιφάνεια και να αποδυναμώσει το υπερκείμενο στρώμα πάγου, δημιουργώντας έναν κύκλο ανάδρασης με μειωμένη πίεση, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει περαιτέρω ηφαιστειακές εκρήξεις.
Αν και αυτή η διαδικασία είναι αργή και διαρκεί εκατοντάδες χρόνια, μπορεί να συνεχιστεί ακόμα και αν οι ανθρωπογενείς εκπομπές περιοριστούν, καθώς το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής ήταν πολύ παχύτερο στην τελευταία εποχή των παγετώνων. Είναι πιθανό ότι η ίδια διαδικασία έχει συμβάλει και σε εκρήξεις ηφαιστείων στο παρελθόν.