Οι εξελίξεις γνωστές. Η Συμφωνία των Πρεσπών βρίσκεται ήδη στα πρώτα στάδια της υλοποίησής της. Η κυβέρνηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κατάφερε να βρει τις πολυπόθητες 8 ψήφους από την αντιπολίτευση και να σχηματίσει τον «μαγικό» αριθμό 80 εντός του κοινοβουλίου, επιτυγχάνοντας έτσι την εκ του Συντάγματος αναγκαία πλειοψηφία για την πρώτη έγκριση της συμφωνίας. Θα ακολουθήσουν άλλες δύο ψηφοφορίες, μία που απαιτεί 61 ψήφους (απλή πλειοψηφία) και μία τελευταία που απαιτεί εκ νέου 80 ψήφους, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αναθεώρηση του Συντάγματος της «Βόρειας Μακεδονίας».
Οι κατηγορίες περί χρηματισμού των βουλευτών της αντιπολίτευσης έγιναν ακόμη πιο έντονες τις τελευταίες ημέρες. Αληθείς ή όχι, μικρή (πολιτική και ουχί ηθική) σημασία έχει. Το βήμα έγινε και η «μπάλα» σταδιακά θα μεταφερθεί στο ελληνικό γήπεδο. Στο γήπεδο όπου ο πολιτικός καθρέπτης ενδέχεται να αποτελέσει έναν τέλειο αντικατοπτρισμό του σκοπιανού πολιτικού τοπίου. Βουλευτές των ΑΝΕΛ που θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία είναι πιθανό να χαρακτηριστούν «αποστάτες» από τον πρόεδρο του κόμματος και ΥΠΕΘΑ, Πάνο Καμμένο, και να αποπεμφθούν από τις τάξεις του. Ωστόσο, η συμφωνία κατά πάσα πιθανότητα θα εγκριθεί (και) με τη συμμετοχή βουλευτών της αντιπολίτευσης, ορισμένοι εκ των οποίων ήδη έχουν σπεύσει να εκδηλώσουν τη θετική τους προδιάθεση.
Ο μικρός κυβερνητικός εταίρος ήδη έχει θέσει τον ορίζοντα της λήξης της κυβερνητικής θητείας: Μόλις έλθει η συμφωνία στη βουλή, θα κριθεί και η μετέπειτα πορεία της κυβέρνησης. Με απλά λόγια, είτε οι ΑΝΕΛ θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση και η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές είτε ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να βρει νέα πλειοψηφία, με τη συμμετοχή βουλευτών της αντιπολίτευσης. Πιο πιθανό φαντάζει το πρώτο, αλλά κανείς δεν είναι σε θέση να αποκλείσει το δεύτερο. Ζούμε στη χώρα του παραλόγου και οι νυν κυβερνώντες μόνο για τις πραγματικές δημοκρατικές τους ευαισθησίες δεν φημίζονται...
Επανερχόμενοι στο εθνικό θέμα, μετά από τις αναμενόμενες περιπέτειες που έλαβαν χώρα, πρέπει να σημειώσουμε ότι η συμφωνία πιθανότατα θα λάβει σάρκα και οστά από την παρούσα βουλή. Σε περίπτωση που οι εκλογές προηγηθούν, βεβαίως μια επόμενη κυβερνητική πλειοψηφία θα μπορεί σαφέστατα να πράξει διαφορετικά τύποις, όμως ουσιαστικά η χώρα θα είναι ήδη έκθετη στο διεθνή περίγυρο ως ανακόλουθη. Η πολιτική ευθύνη θα βαραίνει την τωρινή κυβέρνηση, αλλά οι συνέπειες θα... πέσουν επί των κεφαλών των επόμενων κυβερνώντων.
Πέραν όμως του σκοπιανού ζητήματος, άλλο ένα εθνικής φύσεως ζήτημα δημοσιοποιήθηκε το Σάββατο (20/10). Ο - ακόμα αναιτιολογήτως - παραιτηθείς πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, ανακοίνωσε ότι δύο προεδρικά διατάγματα σχετικά με τη... μερική επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης είναι έτοιμα προς δημοσίευση. Συγκεκριμένα, η αιγιαλίτιδα ζώνη αναμένεται να επεκταθεί από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου Πελάγους, εκκινώντας από το νησί των Οθωνών και φθάνοντας μέχρι τη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Ευχάριστη εξέλιξη, θα πει κάποιος καλοπροαίρετος πολίτης. Το ζήτημα όμως που ευθύς αμέσως γεννάται και είναι σοβαρότατο εντοπίζεται ακριβώς στη... μερικότητα της απόφασης. Η Ελλάδα δηλώνει με τον πιο επίσημο τρόπο ότι επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μόνο σε μία περιοχή της θαλάσσιας επικράτειάς της. Όχι δηλαδή και στο Αιγαίο.
Η κίνηση αυτή – γενόμενη πρόχειρα και προφανώς (και δυστυχώς) χάριν επικοινωνιακού εντυπωσιασμού τη στιγμή της αλλαγής ηγεσίας του ΥΠΕΞ – συνιστά επίσημη αποδοχή της πάγιας τουρκικής θέσης περί ιδιαιτεροτήτων του Αιγαίου, θέση την οποία η ελληνική διπλωματία ουδέποτε μέχρι σήμερα είχε υιοθετήσει. Πρόκειται για ξεκάθαρο ερασιτεχνισμό. Η κυβέρνηση, για άλλη μια φορά σε εθνικής φύσεως ζήτημα, έπαιξε εν ου παικτοίς.