Ο Μάκης από τα Πατήσια φαινόταν - λένε - χαρούμενος. Οι γονείς του ήταν ανυποψίαστοι για αυτά που περνούσε. Οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές ήξεραν, αλλά δεν περίμεναν τι θα επακολουθήσει. Ο Διευθυντής του σχολείου ήξερε και αυτός, αλλά δεν έκανε κάτι. Τελικά, ποιος και τι μπορεί να προστατέψει ένα παιδί που υφίσταται bullying; Και το πιο βασικό, ποιος και τι μπορεί να σταματήσει ένα παιδί που κάνει bullying;
«Είναι πολλά παιδιά στο σχολείο που δέχονται bullying. Εχθές είχε μπει μια κοπέλα στην τάξη και φορούσε κοντομάνικο. Είναι λίγο πιο μελαχρινή και της έλεγαν ότι έχει τρίχες στα χέρια και να μη φοράει κοντομάνικο. Και η κοπέλα έκλαιγε και έλεγε ότι δεν θα ξαναβάλει ποτέ κοντομάνικο. (...)», είπε συμμαθήτρια του Μάκη. Το φαινόμενο όπως που προκύπτει ήταν πιο γενικευμένο στο συγκεκριμένο σχολείο. Και τον ίδιο, τον Μάκη, λέγεται ότι οι συμμαθητές τον κορόιδευαν για τα κιλά του και για τα ρούχα του. Του πετούσαν νεράντζια, τον έφτυναν και απειλούσαν ότι θα τον μαχαιρώσουν.
Για τα κιλά και τα ρούχα…
Για να αναλύσεις τις αιτίες που κάνουν ένα παιδί νταή πρέπει να είσαι παιδοψυχίατρος, κοινωνικός λειτουργός ή κάτι τέτοιο. Οπότε θα το αποφύγω.
Για να χεστείς πάνω σου στη σκέψη ότι αύριο μπορεί να βρεθεί το δικό σου το παιδί στη θέση του Μάκη, φτάνει απλά να είσαι έστω και μέτρια συνειδητοποιημένος γονιός.
Για να καταλάβεις αν το παιδί σου κάνει bullying σε άλλα παιδιά, πρέπει να είσαι δεκτικός (όταν σου λένε ότι καμιά φορά είναι κωλόπαιδο) και να έχεις μια στοιχειώδη ενσυναίσθηση για να μπεις στη διαδικασία να ψάξεις μια ώριμη και σφαιρική λύση.
Εδώ είναι όμως που δυσκολεύει το πράγμα. Ξέρουμε όλοι αρκετούς γονείς, που αν τους πεις ότι το παιδί τους φέρεται άθλια σε άλλα παιδιά, θα ψάξουν να βρουν άπειρες δικαιολογίες. Θα θιχτεί ο εγωισμός τους, θα σε διαολοστείλουν, εάν βέβαια κάποια στιγμή ακούσουν στις ειδήσεις για κανένα περιστατικό bullying, θα πουν ”Ε, ρε τι γίνεται στον κόσμο” ή ”Αχ, το καημένο το παιδάκι”.
Αρκεί να θυμηθούμε το περιστατικό με τους δύο ανήλικους που έδειραν έναν ταλαίπωρο σταθμάρχη σε κάποιο μετρό. Τότε η μητέρα του ενός έλεγε πως ο γιος της είναι καλό παιδί και πως έχει πάρει και lower. Κοσμάρα δηλαδή.
Ε, κάτι ανάλογο συμβαίνει και εδώ.
Ο Μάκης έφυγε και σε όσες τσάντες και αν γράψουν το όνομά του δεν πρόκειται να γυρίσει στο σχολικό προαύλιο.
Αν τελικά η πράξη του συνδέεται όντως με το bullying, τότε μας κραυγάζει πολύ καθαρά αυτό: πως το σχολείο για κάποια παιδιά είναι ένα άγριο σκηνικό πολέμου. Τα πυρά του είναι νεράντζια, ροχάλες, απειλές και προσβολές, μπουνίδια και κλωτσιές, κ.α. Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ απόλυτη ειρήνη. Άλλωστε το νταηλίκι και η προσπάθεια επικράτησης επικράτηση του πιο “γαμάτου” (δυνατού, όμορφου, έξυπνου, πλούσιου, ανταγωνιστικού, κλπ.) είναι στην ανθρώπινη φύση, εξάλλου όλοι ξέρουμε πως τα παιδιά είναι σκληρά -δεν συγχωρούν πολλές ατέλειες και δεν ανέχονται και πολλή διαφορετικότητα, όμως ας μην κλείνουμε άλλο τα μάτια μας, γονείς και εκπαιδευτικοί ας πάψουμε να κάνουμε πως να κάνουμε πως δεν ακούμε, ας μην ενθαρρύνουμε άλλο τη συγκάλυψη.
Αντίο, Μάκη από τα Πατήσια.