Οι περισσότερες αναγγελίες θανάτου στις εφημερίδες, συνήθως εστιάζουν στα επιτεύγματα του εκλιπόντος, σε τρυφερές λεπτομέρειες από τη ζωή του, σε στιγμές που μοιράστηκε με αγαπημένους. Η αναγγελία θανάτου όμως για τη Ρενέ Μάντελ Κόρρεν που απεβίωσε στο Ελ Πάσο του Τέξας, δεν ανήκει σε αυτή την κλασική περίπτωση αφού η σχετική καταχώρηση -1.000 μάλιστα λέξεων- στην Fayetteville Observer αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Η ανήθικη, γόνιμη, κοκκινομάλλα μητριάρχης μιας μεγάλης εβραϊκής-μεξικανικής-αμερικανικής οικογένειας τα τίναξε».
Σύμφωνα με την νεκρολογία, η 84χρονη γυναίκα πέθανε το περασμένο Σάββατο και για αυτήν θα θρηνήσουν σε «στις πολλές λαμπρές τοποθεσίες όπου χρεοκόπησε». Μεταξύ αυτών η γενέτειρα της το ΜακΚίσπορτ στην Πενσυλβάνια «όπου ερωτεύτηκε για πρώτη φορά το ζαμπόν και τον αθεϊσμό», στο Κιλ Ντέβιλ Χιλς στη Βόρεια Καρολίνα «όπου είναι θαμμένα τα όνειρα της Ρενέ, η πιστοληπτική της ικανότητα και ο γάμος της», στο Μαϊάμι της Φλόριντα «όπου οι γονείς, οι θείοι, οι θείες της Ρενέ και οι αιώνιες ελπίδες των απανταχού θαυμαστών των Miami Dolphins έχουν επίσης θαφτεί αρκετά βαθιά».
Η μοναδικού ύφους νεκρολογία γράφτηκε από τον γιο της Κόρρεν, Αντι έγινε πολύ γρήγορα viral μετά τη δημοσίευσή του την Τετάρτη.
Ο φόρος τιμής σε μια μητέρα που είναι γνωστή στην οικογένειά της ως «Ρόζι» είναι μια εν μέρει απίστευτη αφήγηση μιας μακράς και γεμάτη περιπέτειες ζωής, πασπαλισμένη με άφθονα αστεία, ανέκδοτα και ιστορίες για διάφορες συναντήσεις , μερικές από τις οποίες ο κ. Κόρρεν παραδέχεται ότι μπορεί να μην είναι καν αληθινές.
Το δε ύφος, που μπορεί να μοιάζει κοροϊδευτικό, αποτελεί έναν διαφορετικό αλλά καθ′ όλα στοργικό φόρο τιμής για μια κυρία που ακόμα οι αγαπημένοι της δεν μπορούν να πιστέψουν ότι πέθανε.
«Η Ρενέ φλέρταρε με τον θάνατο για δεκαετίες, αλλά πάντα τον νικά φεύγει τρέχοντας με το ασημένιο Chevy Nova της», αναφέρει η νεκρολογία.
«Ο Covid δεν μπορούσε να σκοτώσει Ρενέ. Ούτε η πνευμονία που υπέστη δύο φορές τα κατάφερε, ούτε οι λοιμώξεις, οι θρόμβοι αίματος, τα προβλήματα στα πόδια, ο καρκίνος του μαστού (δις), οι δύο μαστεκτομές, οι δύο υφέσεις, οι πολλαπλές χρεοκοπίες, ο γάμος με έναν φιλάνθρωπο λοχία, το διαζύγιο στη δεκαετία του ’70, τα έξι παιδιά, μία καισαρική τομή, μερικές αμβλώσεις, ούτε μια σχέση με τον Larry King τη δεκαετία του ’60».
Ο γιος της επίσης απαριθμεί τα πολλά της ταλέντα: «Έπαιζε χαρτιά σαν χαρτόμουτρο, έπαιζε μπόουλινγκ και έπαιζε κρίπατζ (παιχνίδι με κάρτες) σαν επαγγελματίας και γελούσε με τα αγόρια μέχρι το πρωί».
«Η Ρενέ δεν μαγείρευε, δεν καθάριζε, και ήταν χάλια στην διαχείριση των χρημάτων. Σε τι ήταν εξαιρετική η Ρενέ: στο να βάφει κόκκινες της ρίζες των μαλλιών της, στο εβδομαδιαίο μανικιούρ, στα βρώμικα αστεία, στο ψάρεμα στην προβλήτα, στο να στρίβει τσιγαριλίκια και να αγοράζει βρώμικα περιοδικά».
Έζησε τις τελευταίες της μέρες «υπό τη φροντίδα, τη συμπόνια, τον έλεγχο των λογαριασμών της -και προφανώς την απεριόριστη υπομονή- του αγαπημένου της γιου και της νύφης της, Μάικλ και Λούρδη Κόρρεν, στο παγκοσμίου φήμης καταφύγιο αγελάδων Ελ Πάσο».
Ανάμεσα στα πολυάριθμα μέλη της οικογένειας που αφήνει πίσω της, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, εγγονιών και δισέγγονων, είναι ο «αγαπημένος γιος της», δηλαδή «ο γκέι που γράφει την νεκρολογία στον ελεύθερο χρόνο του, ο Άντι Κόρεν».
Η αναγγελία θανάτου ”κλείνει” με πληροφορίες για μια προγραμματισμένη κηδεία τον Μάιο του επόμενου έτους, «ένα πολύ ασεβές και εντελώς μη θρησκευτικό μνημείο… πιθανότατα σε μια αίθουσα μπόουλινγκ στο Φαγιετβιλ».
Εν τω μεταξύ, ο Αντι Κόρρεν λέει ότι αυτός και τα πέντε αδέρφια του έχουν παραιτηθεί από την κληρονομιά. «Η οικογένεια ζητά απολύτως μηδενική ιδιωτικότητα ή ευπρέπεια, καμία απολύτως, και σας ενθαρρύνει να ξοδέψετε κάποια χρήματα της κυβέρνησης σήμερα σε έναν μοναχικό ληστή, στο τραπέζι του μπακ τζακ ή σε μια φτηνή κρουαζιέρα».
«Για χάρη του Λάρι Κινγκ: ΓΕΛΑΣΤΕ. Αντίο, μαμά. Σε αγαπήσαμε πάρα πολύ».